Zatkało mnie. 

Pers. Ti

- No właśnie, więc ruszcie swoje leniwe tyłki i z łaski swojej dajcie mi te cholerne narzędzia. A ty Quinn lepiej nie rób tak więcej bo nie mam już drzwi na zapas a one są ciężko dostępne i drogie.

Zrobili tak jak kazałam. Ja naprawiłam im drzwi i od razu poszłam do mojego domu. Nie miałam ochoty robić nic. Już miałam zapaść w sen, ale usłyszałam dzwonek.

Zeszłam na dół, spojrzałam przez wizjer i otworzyłam drzwi. Stali tam Quinn i Suga.

- Co chcecie?
- Nie mam gdzie spać a tego tu przytargałam bo...
- Bo?
- Bo musicie sobie coś przypomnieć.
- Quinn, wiesz że nie lubię swojej przeszłości..
- Wiem ale wkońcu musisz się z nią zmierzyć! - posłałam jej smutny uśmiech
- No dobrze, ale nie jestem z tego zadowolona. Przecież lekarze powiedzieli że mogę ich nie odzyskać.
- Z tego co wiem to znalazłaś sposób na przywracanie wspomnień.
- Skąd o tym wiesz?
- Ma się swoje źródła! - to prawda co ona mówiła. Okazało się że każde moje wspomnienie "zapisuje" się jako melodia. Są to albo popularne piosenki albo żadkie i niezbyt znane melodie.

O dziwo najwięcej wspomnień odblokowałao mi słuchanie piosenek BTS. Oni mają na mnie jakiś dziwny wpływ.

Nie będę nawet mówić o moim uczuciu że nie pamiętam bardzo ważnej rzeczy. Chociaż ono towarzyszy mi już od ich przyjazdu.

- Sama mogę posłuchać muzyki. Nie musicie mi w tym towarzyszyć.
- Ale sami najpewniej znamy melodie o których ty nie wiesz.
- Możecie spróbować, ale przesłuchałam już tyle melodii że wątpie aby wasze pomogły.

I w taki sposób zmarnowaliśmy 3 godziny na słuchaniu piosenek które nic nie znaczyły i tylko straciliśmy czas.

- Mogę użyć twojego keyboardu?
- Ok, a po co?
- Może ta melodia ci coś przypomni.

Zaczął grać melodię bardzo podobną do kołysanki. Była ona najpiękniejsza ze wszystkich co słyszałam w życiu. Widziałam że Quinn coś do mnie mówi, ale dochodziły do mnie tylko dźwięki melodii i anielskiego głosu Sugi.

Nie wiem co się stało ale otoczyła mnie ciemność.

Nagle stałam na łące. Widziałam dwie osoby. Podeszłam bliżej i dopiero wtedy zauważyłam że to dzieci, a dokładniej chłopiec i dziewczynka.

Usłyszałam tylko kawałek ich rozmowy.

- Pospiesz się!
- Poczekaj na mnie! Stój!

W dziewczynkę udeżył samochód. Chłopak podbiegł do niej, ale kierowca się nie zatrzymał. Zakładam że rodzice obojga wyszli przed dom zobaczyć co jest źródłem hałasu.

- N-nie... TI OBUDŹ SIĘ!!
- Synku chodź już..
- Nie, nie zostawie tak Ti!
- Yoon-gi zostaw ją...

Chłopak został odciągnięty od dziewczyny.

Czyżbyśmy to byli... My?

Do moich uszu zaczęły docierać krzyki.
- TI!!
- Obudź się!!

- C-co się drzecie?..? - siedziałam oparta o ścianę a nade mną stali Suga i Quinn.
- Zamdlałaś gdy Suga zaczął grać.
- J-ja.. - w moich oczach zebrały się łzy. Teraz już wszystko układa się w logiczną całość.

Wstałam i przytuliłam ich oboje.
- D-dziękuje wam bardzo! Dziękuje!
- Ale za co? - odsunęłam się od nich
- Odzyskałam moje najważniejsze wspomnienia! Już pamiętam! - płakałam ale były to łzy szczęścia. Starałam się je wytrzeć ale to nic nie dawało.

Zawdzięczam wam wszystko.