Był pięknym chłopcem. No, wciąż zresztą jest. Ale piękni chłopcy mają to do siebie, że nie zawsze są tak samo ładni w środku, jak na zewnątrz. Musicie mi uwierzyć na słowo. Nie dajcie się zwieść takim oczom, które kryją w sobie wszystkie morza oraz oceany – prędzej czy później się w nich utopicie – ani dołeczkom, które pojawiają się przy każdym uśmiechu – znikną przy pierwszej lepszej okazji – ani też długim, słodkim słowom – one są chyba najgorsze, bo właściwie nie powiedzą wam, czy ktoś jest dobrym człowiekiem. Przekazują tylko to, co ma do nas dotrzeć, co INNI CHCĄ, ABY DO NAS DOTARŁO.

Okej, mała rada na dziś: lepiej znajdźcie kogoś z ładnym wnętrzem. I sami dbajcie o swoje serce, bo twarz nie ma znaczenia. Twarz to rozmazane kontury, jedna wielka plama. Ciało to niewyraźny szkic. Zaś serce – ach! ma swe granice i kryje w sobie tyle, że można całe życie z kimś spędzić i wciąż odkrywać nowe rzeczy. A ciało? Chyba raz wystarczy na nie spojrzeć, aby wiele wiedzieć.