Maraton 1/2

Szukaliśmy Alice już dobrą chwilę. Ivan był coraz bardziej zły. Nagle usłyszeliśmy jakiś głos. To był głos jakiegoś mężczyzny.

- Chodźmy się zapytać czy nie widział Alice.- powiedział Noa.

Ivan ruszył w tamtą stronę.

Pov. Alice

Siedziałam i słuchałam swojego nowego przyjaciela gdy nagle...

- Co to ma być?!- usłyszałam męski głos, którego nie chciałam słyszeć.

- Mój przyjacielu to jest Julia moja przyjaciółka poznajcie się- powiedziałam do mężczyzny, który siedział obok, wskazując na dziewczynę.

- Uciekłaś i zamieszkałaś pod mostem z jakimś menelem?!!- wykrzyczał wściekły Ivan.

Przewróciłam oczami i rzekłam:

- To lepsze niż życie z tobą.

- Alice?- zapytał chłopak stojący obok Julii.

- Noa? Co ty tu robisz?- zapytałam zaskoczona.

- Czyli to ty jesteś mate mojego brata.- zaśmiał się i podszedł do swojego brata- Współczuję ci.

- Ivan to twój brat?- byłam naprawdę zdziwiona.

Gdy chodziłam do liceum mój wujek był dyrektorem w szkole wojskowej. Często go odwiedzałam i w ten sposób poznałam Noa. Mieliśmy dobry kontakt dopóki nie przeprowadziłam się razem z ojcem.

Ivan wpatrywał się na mnie a ja nie wiedziałam co mam powiedzieć.

- Wstawaj idziemy- podszedł do mnie i złapał za rękę.

Próbowałam się wyrwać, ale zobaczyłam, że jego oczy zrobiły się czerwone. Byłam przerażona. Nie wiem co się ze mną działo, ale ocknęłam się dopiero w aucie.

-... Nie możesz tego zrobić!- wykrzyczała Julia.

- Kto nie może czego zrobić?- zapytałam.

- Nic- odpowiedział szybko Ivan.

- Chodzi o to...- Noa zakrył usta Julii.

- Czemu nie może mi powiedzieć?- zapytałam.

- W domu się wszystkiego dowiesz.- powiedział obojętnie Ivan.

Ivan podjechał pod lotnisko. Wysiadłam z samochodu i ruszyłam razem z nimi do środka. Miałam na początku uciec, ale nie mam pieniędzy a do ojca nie wrócę. Alex prawdopodobnie kłamał mówiąc mi o ślubie. I nadal mnie nurtuje pytanie: kim jest mate? Usnęłam w samolocie chwilę po starcie. Spanie na ulicy na kocu nie jest wygodne. Obudziłam się w dobrze znanym mi już pokoju. Poszłam do garderoby i założyłam taki strój:

Podeszłam do drzwi które były otwarte. To dziwne, ale nie narzekam. Zeszłam na dół do kuchni. Na szczęście spotkałam tam tylko Julkę.

- Hej- przywitałam się.

- Hej- powiedziała nadal przeżuwając płatki- Chcesz iść dziś na zakupy?

- A mogę?- zapytałam wpatrując się w zawartość lodówki.

- Pewnie czemu niby nie możesz?

- Ten idiota nie będzie zły? Nie chcę siedzieć znów zamknięta w pokoju.- powiedziałam siadając na przeciwko dziewczyny.

- Ivan ma plany więc nawet nie zauważy. To co idziesz?

- Skoro tak to pewnie, że idę.

- Okey to kończymy śniadanie i jedziemy.- powiedziała rozradowana dziewczyna.

- Gdzie jedziecie?- usłyszałam znajomy mi głos.

- Toni co ty tu robisz?- zapytałam zaskoczona widząc dziewczynę.

- Jestem mate Maxa- odpowiedziała.

- Kim jest mate? Ktoś mi odpowie?- zapytałam pełna nadziei.

- Ivan ci kiedyś to wyjaśni- powiedziała Julia kończąc śniadanie.

- Dzięki napewno się dowiem w taki sposób- przewróciłam oczami.

- Dobra koniec dyskusji. Jedziemy na zakupy?- rzekła Julka pokazując kluczyki.

- Umiesz wogóle prowadzić?- zapytałam.

- Eeee....Nie a trzeba?- zaśmiała się.

- Toni a ty?

- Eeee... Max mnie po ostatnim razie nie dopuszcza do kierownicy- odpowiedziała roześmiana.

- A ty?- zapytały.

- Nie... Ja i kierownica to katastrofa- roześmiałam się.

- Czyli ja prowadzę- powiedziała Julka.

Poszłyśmy za nią do garażu. Było tam dużo różnych aut.

- Które bierzemy?- zapytała Toni.

- Proste... Ulubione auto chłopaków

Przystałyśmy na propozycje przyjaciółki. Wzięłyśmy chyba najdroższe auto z garażu i ruszyłyśmy
do galerii handlowej. Bawiłyśmy się świetnie. Choć może trochę przesadziłyśmy w jednym ze sklepów.

Julka i jakaś dziewczyna wypatrzyły tą samą sukienkę. Julka chyba trochę za bardzo wpadła w szał zakupowy. Zaczęła się bić z tą dziewczyną. Próbowaliśmy je rozdzielić ale pani ze sklepu i tak wezwała policję. Na szczęście dzięki naszemu urokowi osobistemu udało nam się ominąć pobyt w więzieniu. Jednak dostałyśmy zakaz przychodzenia do tej galerii handlowej na miesiąc a do tego sklepu na zawsze.

Jednak nie zdołowało to nas i postanowiłyśmy  pojechać na karaoke. Nie zauważyłyśmy kiedy na zegarze wybiła północ.