Uwaga uwaga!

Mam pewien pomysł i byłabym bardzo wdzięczna za wasze opinie. Pomysł ten dotyczy oczywiście Wattpada i drugiego opowiadania, jakie mam zamiar stworzyć. Myślałam nad tym, aby prowadzić dwa ff o Bellarke, jednak to, na które mam pomysł, byłoby nieco inne. Można by uznać je za takie Alternative Universum, tyle że w świecie The 100. Jeszcze nie widziałam podobnego opowiadania w tematyce Bellarke na polskim Wattpadzie, dlatego zastanawiam się, co wy myślicie o tym pomyśle.

Niżej macie link to zwiastunu, a pod nim opis. Bardzo proszę, aby nawet osoby zazwyczaj niekomentujące tego opowiadania tym razem się udzieliły, ponieważ chciałabym wiedzieć, czy ktoś jest zainteresowany takim pomysłem. Rozumiem, że nie każdemu może przypaść do gustu takie coś, a chciałabym wiedzieć, czy na ten dzień ktoś byłby ciekaw ;)

Z góry dziękuję <3

https://youtu.be/R10ThYOD0VI

Clarke oraz Roan, żyjący pod wpływem matki, mają dość rządów Nii. Od śmierci ich ojca, kobieta stała się oschła i tyraniczna wobec własnych dzieci. Mają wrażenie, że mimo tradycji przekazywana korony swoim potomkom, tron obejmie Ontari, która zyskała sobie przychylność ich matki swoim sprytem i podłością.

Gdy przez Ludzi Lodu zostaje złapana dziewczyna z Nieba, Clarke czuję się w obowiązku jej pomóc. Była więziona przez Ludzi z Gór i dobrze zdaje sobie sprawę, że to właśnie klan brunetki zabił ludzi z Mount Weather, którzy przetrzymywali ją i jej towarzyszy w klatkach. Dlatego też, gdy po czarnowłosą przybywa jej brat, Bellamy, blondynka pomaga im bez mrugnięcia okiem.

Matka rodzeństwa postanawia wyruszyć do Polis i rzuca wyzwanie Lexie, jednocześnie rzucając swojego syna w sam środek walk. Blondynka, bojąc się o życie brata, zawiera z nim układ mający na celu zapewnienie im obojgu bezpieczeństwa, po czym proszą o pomoc Komandor.

Czy uda im się stworzyć pokój o jakim marzą? Czy ścieżki Clarke i Bellamy'ego znów się połączą, rzucając ich w sam środek walk? Czy miłość między osobami z dwóch różnych światów jest w ogóle możliwa?

W końcu nadzieja czasem jest jedynym, co nam pozostaje.