Sobota
13:30

Sobota zazwyczaj kojarzy się każdemu z leżeniem do 18 w łóżku, Netflixem i słodyczami. Możecież wierzyć lub nie ale moje soboty też tak wyglądały. Dopóki nie zgodziłam się na robienie porojektu z Parkerem.

- Więc jak sądzisz - westchnełam analizując wszystko co do tej pory zebraliśmy - Miłość między rodzeństwem była lepsza wcześniej czy teraz ? - spytałam spoglądając na bruneta, który mieszał od jakiejś godziny swoją kawę.

- Ten sukinsyn zaczepiał cię wcześniej ? - zapytał nieustepliwie drążąc temat, którego tak długo starałam się unikać.

- Boże Iaaan - przeciągnełam zamykając laptopa - Jednak nie masz chęci na robienie projektu - powiedziałam jakby sama do siebie

- Odpowiesz ? - intensywnie się we mnie wpatrywał.

Przez te kilkanaście dni zdążyłam zauważyć że Ian to cholernie dziwna osoba. Sama nie wiem kiedy mam się śmiać a kiedy płakać. To jest tak cholernie irytujące, nie mogę się przy nim zachowywać normalnie.

A w ogóle chcesz się tak zachowywać ?

W sumie to już sama nie wiem. Westchnełam i spojrzałam na bruneta, który dalej gapił się na mnie. Miał lekko przymrużone oczy, na które spadało kilka kosmyków jego ciemnych włosów. Był zdenerwowany, bo jego tęczówki były prawie czarne a linia żuchwy bardzo zarysowana.

Wole odpowiedzieć niż zostać przez niego zabita.

- To nie był pierwszy raz, wcześniej zatrzepiał mnie chcąc żebym się z nim umówiła. Na początku odpowiadałam kulturalnie że nie jestem zainteresowana. Ale kiedy stał się natarczywy zaczełam się na niego drzeć co chyba nie było najlepszym pomysłem - skupiłam swój wzrok na paznokciach, które nagle stały się ciekawsze niż wszystko dookoła.

- Dotykał cię ?

- Co to kurde rodzicielskie przesłuchanie ? - odpowiedziałam pytaniem na pytanie lekko się już denerwując.

Moje życie prywatne to nie zasrany interes Parkera.

- Tak czy nie ? - spytał ponownie a jego głos znów się obniżył.

- Dwa albi trzy razy chciał dotknąć mojegi tyłka, ale jedyne co uzyskał to moja odbita ręka na jego policzku - nieswojo się czułam opowiadając takie rzeczy osobie, którą ledwo znam.

- Powiedz mi jedno, czemu nie poszłaś z tym do jakiegoś nauczyciela ? - nachylił się nad stołem opierając o niego ręce.

- Słuchaj, Harry nie jest pierwszym debilem, który w taki sposób próbował mnie zaliczyć i dodać do swojej listy. Nauczyciele są już tym znudzeni i nie chcą słyszeć o takich rzeczach. Zresztą i tak jedyne czego bym się dowiedziała to fakt że "chłopcy w tym wieku tacy są" - zrobiłam cudzysłów w powietrzu - Więc nauczyłam się sama sobie z nimi radzić. Zresztą nic nie poradze na to że wasza płeć jest taka nie wyżyta.

- A ja poradze - mruknął zabierając swoją kurtkę i jakby nigdy nic wyszedł z kawiarni.

Co on kombinuje ?

***
Westchnełam odbijając po raz kolejny piłkę. Byłam tak śmiertelnie znudzona że leżałam na łóżku w pokoju i podrzucałam wszystkim co miałam przy sobie. Nie zdążyłam złapać piłki, która odbiła się od łóżka i poleciała gdzieś w głąb sypialni.

Jęknełam obracając się na brzuch. Wyciągnełam ręke po poduszkę, w którą chwile później wtopiłam twarz.

Ian pieprzony Parker nie odzywał się do mnie od trzech godzin czyli od wyjścia z kawiarni. Nie wiem co on kombinuje i dlaczego ale wydaje mi się że to nie skończy się dobrze. Bynajmniej nie dla niego. Bo jak nie Harry go zabije to ja.

Usłyszałam pisk na dole i już chciałam wstać ale stwierdziłam że mama pewnie znowu zobaczyła jakiegoś pająka, którego tam nie ma. Więc nie ruszyłam się ani o milimetr i dalej wpatrywałam się w ściane.

- Inga ! Masz gościa ! - usłyszałam po chwili głos mamy.

- Jestem w pokoju ! - krzyknełam

Pewnie przyszła Noemi, mama tak dawno jej nie widziała że mogła tak zareagować. I tak stawiam że to był pająk. Usłyszałam kroki a zaraz później otworzyły się drzwi.

- Kto ma tak fascynujące życie że nawet do mnie nie zadzwoni ? - odwróciłam gwałtownie głowę na głos chłopaka.

- Tommy ! - pisnełam w jednej sekundzie teleportując się w jego ramiona - Spodziewałam się każdego oprócz ciebie - mruknełam wtulona w chłopaka

- Też cię kocham - szatyn dźwięcznie się zaśmiał.

Thomas Smith dwudziesto czteroletni singiel. Ma gdzieś około 185 cm wzrostu i jest dobrze zbudowany. Niebieskie oczy przypominające ocean i jasno brązowe włosy wiecznie postawione to znak rozpoznawczy. Jego poczucie humoru przekracza wszelkie normy i do tego świetnie gotuje. Facet idealny.

Dalej się dziwie czemu nie ma dziewczyny, ktoś chętny ?

- Czemu nie powiedziałeś mi że przyjeżdżasz ? - spytałam odsuwając się.

- Jak myślisz ? - wzruszyłam ramionami - No żeby ci zrobić niespodzianke, bąblu - znów się zaśmiał przy tym czochrając moje włosy.

- Nie nazywaj mnie tak bo cię zabije - powiedziałam zupełnie poważnie

- Za bardzo mnie kochasz - pokazał mi język

- W twoich snach - przedrzeźniłam szatyna a po chwili obaj wybuchliśmy śmiechem.

- To opowiadaj co u ciebie - Tom usiadł na łóżku udając że rozgląda się po pokoju.

Co mam mu powiedzieć. Że jakieś dwa tygodnie temu zaczełam robić projekt o miłości z chłopakiem, którego dopiero poznaje. Plus debil z wymiany próbuje mnie przelecieć i czasami zmacać.

- Wszystko w jak najlepszym porządku - uśmiechnęłam się siadając obok niego.

- Tak poprostu wszystko okej ? - spojrzał na mnie lekko ździwiony.

- Tak poprostu - powtórzyłam - Gadaj co u ciebie. Masz wreszcie jakąś dziewczynę ? - spytałam wiedząc że nie cierpi tego tematu.

- O Jezu - jęknął kładąc się na łóżku na co ja wybuchłam śmiechem.

Męczenie brata to zdecydowanie ulubione zajęcie każdej dziewczyny mającej takiego debila przy sobie jak ja.

Hejo ❤️
Dodaje bo NisiaJestem mnie do tego zmusiła XD