·–– uczucia, poczucie winy––·

czuję i od jakiegoś czasu czułam uczucia, których mam wrażenie, że inni ludzie nie posiadają lub nie odczuwają je jak ja.
od większego czasu na wspomnienie czegoś lub kogoś specjalnego dla mnie na tamten moment pojawia się uczucie podobne do wielkiego cierpienia.
to uczucie sprawia, że doświadczam bólu w sercu i żołądku oraz stłumione gardło. sprawia, że czuje się bezsilna i pusta. jakby ominął mnie nadzwyczajnie ważny moment w życiu.

to uczucie jest wywoływane na przykład czymś co odkładałam na później i wracałam do tego, jak na przykład pisanie na wattpadzie roleplay. czuje, że się nie wpasuję oraz nie mam wprawy. boję się, że znikąd przestanę ludziom odpisywać.

to uczucie jest mocniejsze przy formach sztuki. próbowałam sobie tłumaczyć, że to dlatego iż zdaję mi się to dla mnie za dobre, zbyt doskonałe by być doświadczone przeze mnie.
czasem po prostu jest to dla mnie za dużo emocji. tak do pewnego czasu czułam się wobec musicalu hamilton. pamiętam dobrze co wtedy myślałam, podczas tego uczucia. płakałam, aż moje gardło nie było surowe z myślą aby ze sobą skończyć. z perspektywy czasu patrzę na tą przeszłą mnie z żalem. wręcz ze smutkiem.

bywa tak niekiedy po dziś dzień z niektórymi filmami lub fanfiction, co wydaję się nieco niepoważne, ale tak jest/było.
gdybym oglądała lub czytała rzeczy, które mają na mnie taki efekt byłabym w ciągłym kręgu obsesji, smutku i pustki.
w niektórych postaciach niezdrowo

zakochiwałam się, jeśli można tak powiedzieć. zakochiwałam się w postaci, charakterze, sytuacji.
nie wiem czy to dlatego, ponieważ nie miałam wtedy "życia" czy myślałam, że na to nie zasługuje.
sytuacja pogorszyła się jeszcze gdy odkryłam shifting, krótko mówiąc shifting zakłada, że da przenieść się swoją świadomość w inne ciało w innym , wymarzonym świecie. w tamtym okresie moja psychika była bardzo słaba, próbowałam siebie przekonywać, manipulować własny umysł. dręczenie i próbowanie shiftowania stało się dzienną normą. bardzo dużo używałam też w tamtym czasie tiktoka, na którym treści o shiftingu mnie przygniatały. w jednym wideo m9wią jedną rzecz, a w drugim inną, a ja i moja słaba umiejętność myślenia nie współpracowaliśmy ze sobą.

shiftowanie także dawało mi uczucie pustki ponieważ nigdy mi się nie "udawało".

na szczęście dla mnie , udało mi się wyjść z tego, umiem umiarkować to uczucie poprzez wyparcie zupełnie wszystkiego. nie włączam filmu, nie czytam fanfiction i nie próbuję wciąż shiftować. mimo umiejętności kontrolowania to w jakiś sposób, przeraża mnie to, że to w ogóle mogłam poczuć.

––––·

taki troszkę bardziej życiowy rozdział