Wciąż słyszę. Głosy w mojej głowie. Mówią mi kim jestem. Nikim. Bezużyteczną lalką. Zabawką dla innych. Staram się dopasować. Jednak kiedy pokazuję prawdziwą siebie, ludzie wokół mnie znikają. Nie pasuje im to kim jestem. Wtedy słyszę śmiech. Ich rechot rozbrzmiewa w moim umyśle. Głupia. Brzydka. Dziwna. Dlaczego tak jest? Dlaczego nie mogę być sobą? Męczysz ich. Znudziłaś ich. Odbiegasz od normy. Nikt nie chce znać dziwaka. Dziwak? Miernota. Użalasz się nad sobą. Marudzisz. Tak bardzo ich denerwuję? Po co żyjesz? Bez Ciebie byłoby im lepiej. Lepiej. Ty im sprawiasz tylko problem. Jestem problemem. Nawet nowopoznani ludzie się Ciebie brzydzą. Odstraszam.