Biel odcina się
od ciemności
Śnieg skrzy się
w świetle latarni

Biały puch, opadły
jeszcze stopą
nietknięty, dziewiczy
Drzewa nim pokryte

Puszyste płateczki
spadają w żółtawym
świetle, jak puszki
czerwcowych lip

Tej nocy pełnia
choć Księżyc
schował się
pod kurtyną śniegu

Spokojnie tak
cicho, niezimno
przyjemnie, rzec by
tak można

A mimo tego piękna...

Martwię się
Tak po ludzku
martwię

O Ciebie

280121