Kochani! Dzięki rozmowie z dziubasxeditz doszłam do wniosku, że nie będę tego kontynuować czy poprawiać. Ta książka to jedna wielka patologia, różni się od moich innych dzieł, ale jest pierwsza. Jak dla mnie ma swój urok w tej swojej patologiczności i niech już zostanie taka jaka jest dla wspomnień, po prostu. Chcę, żeby właśnie ona przypominała nam, jak wyglądały początki tego konta. Szkoda mi, że nie jestem w stanie jej dokończyć, ale nie potrafiłabym tego zrobić takim samym językiem, jakim robiłam to rok temu. Plan był taki, że wszyscy tam polecieli i uratowali Olę, a potem akcja miała się kręcić wokół rozwijania na nowo relacji między chłopakami, ale zakończenie zostawiam otwarte. Wiem, że ucieło się w takim momencie, gdzie ciężko będzie sobie wyobrazić co dalej, bo jednak to trochę za wcześnie, ale niestety. Niech każdy wymyśli coś swojego, oryginalnego, a jeśli będzie chciał, to niech napisze w komentarzu swój pomysł, ja z chęcią o nich poczytam.

Tak, wiem, że długo mnie tu nie było, ale naprawdę nie miałam kiedy tu zajrzeć. Przez praktycznie 3 tygodnie ktoś u mnie nocował lub ja u kogoś. Teraz wracam i to już niedługo. Na pewno jeszcze jutro nic nie zdziałam, bo mam bierzmowanie, ale potem zamierzam ostro zabrać się za Bądź dzieckiem, a potem kolejna książka.

Miłego wieczoru i do zobaczonka! ☺☺