VIII. Jasność
Jesteś pewien że to życie
przeżyję jeszcze wiele
pięknych lat?
Czy zakończy się w połowie
naszego istnienia?
Pozostało nam się kochać
do ostatniego tchnienia
który nas wypełnia
Po co wogóle zaistnieliśmy
czy życie daję nam
szansę na doznanie
miłości?
Czy żyjemy w innej sprawie?
Nie dowiemy się tego
za naszego życia
Trzeba by było wejść
do wiecznej ciemności
a upadniemy tam z głodu
postradamy resztki rozumu
Odejdziemy w ciemości
która przyćmi nasze
światełko
które prowadziło nas
w stronę domu
Czy warto się poświęcić
dla własnej mądrości?
W tym świecie
nie będziemy przedstawiani
jako wielcy odkrywcy
Uznają nas za poległych
w drodze do jasności
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro