Namjoon POV

Szliśmy w ciszy. Chciałem chwycić młodszego za rękę, jednak on schował dłonie w kieszeniach spodni.

- Długo jeszcze będziemy szli? - spytał, patrząc na mnie.

- Do końca tej ulicy.

- Okej.

Cały czas próbowałem z nim porozmawiać, ale rozmowa się nie kleiła. W końcu się poddałem i spuściłem głowę.

- Dalej flirtujesz ze wszystkimi wokół? - spytał nagle.

- Głównie chodzę do klubów i tylko piję. - wzruszyłem ramionami.

- A no wiesz... Też ten tego? - popatrzył na mnie kątem oka.

- Nie jestem puszczalski.

- Ale pewnie laski na ciebie lecą.

- Jeśli liczyć te, które pijane potykają się o własne nogi i wpadają na mnie, to tak. - zaśmiałem się krótko.

- Ciekawie, ciekawie.

- Bardzo... To tutaj - pociągnąłem go do jednego z mniejszych lokalów.

W środku było jasno. Znajdowało się tam koło dziesięciu stolików; większość była zajęta. Przywitałem się ze znajomym kelnerem i usiadłem przy pierwszym wolnym stole. Tae zajął miejsce naprzeciwko mnie.

- Podać to, co zwykle? - do stolika podszedł tamten kelner.

- Nie, dwa razy ostre. - odparłem.

- Wreszcie coś nowego. - uśmiechnął się szeroko i poszedł do kuchni.

- O co mu chodziło? - spytał mnie młodszy.

- Często tu przychodzę, ale chyba nigdy jeszcze nie zamówiłem niczego ostrego. - wzruszyłem ramionami.

- Bałeś się?

- Czego?

- No, tego ostrego smaku.

- Nie, nie... Po prostu wolę łagodniejsze. - uśmiechnąłem się lekko.

- Czyli się bałeś - skwitował. Po chwili dodał: - Nie lubię ostrych dań.

- Ja płacę, ja wybieram. - na mojej twarzy pojawił się zwycięski uśmiech.

- Wredny jesteś - mruknął prawie niezrozumiale.

- Słucham?

- Nie mów słucham, bo cię wyrucham. - poprawił się na krześle.

- Jakby ktoś już miał by być na dole, to ty.

- Mam brać to za propozycję? - zaśmiał się krótko.

- Jeśli chcesz.

- Ty tak na serio? - mówił rozbawiony.

- Jak najbardziej.

- Zabaweczki masz?

- Oczywiście.

- A u- - zaczął mówić, ale jakaś babcia walnęła go torebką w potylicę. Z trudem powstrzymałem wybuch śmiechu.

- Wszędzie teraz ci homoseksualiści. - mruknęła, odchodząc od naszego stolika. Taehyung popatrzył za nią zdziwiony i pomasował sobie dłonią obolałe miejsce.

- Dlaczego ona to zrobiła? - skrzywił się.

- Mnie się nie pytaj. Usiadła niedaleko. Możesz się jej spytać.

- Co mam do stracenia? - odsunął trochę krzesło i podszedł do stolika tamtej pani. Stanął plecami do mnie i porozmawiał z nią chwilę. Odwrócił się na pięcie i z niewzruszoną miną wrócił na swoje miejsce.

- Dlaczego to zrobiła? - zapytałem, widząc już kelnera z, jak podejrzewałem, naszym zamówieniem.

- Nie mam pojęcia. - westchnął zrezygnowany. - Nawijała w jakimś obcym języku.

Uniosłem brew.

- Mówiła coś w po jakiemuś tam i na koniec, już po koreańsku, kazała mi się wynosić.

- Mówi w dwóch językach?

- Idź i się jej zapytaj. - prychnął.

- Wolę już żyć w niewiedzy. - posłałem ciepły uśmiech w stronę kelnera, który położył przed nami jedzenie. 

*"*"*"*"*"*"*"*"*"*"*"*"*"*"*"*"*"*"*"*

Przechodziliśmy obok sklepu z zabawkami. Na wystawie był widoczny średniej wielkości pluszowy miś z szaro-złotą kokardką.

- Kupisz? - Tae pociągnął mnie za rękę, zatrzymał się i palcem wskazał na zabawkę.

- Oddasz pieniądze?

- Kiedyś na pewno.

- Zależy jaka cena.

Młodszy od razu wbiegł do sklepu i równie szybko z niego wybiegł. Kiedy usłyszałem, ile to kosztuje, wyjąłem portfel i podałem mu odpowiednią sumę. Nie była jakaś wygórowana, więc postanowiłem sprawić dziecku trochę radości.

- Dziękuję - powiedział, wyszedłszy ze sklepu z misiem. Chwycił go w jedną rękę i mnie przytulił.

- Wracamy? - odsunąłem się.

- Naturalnie! Przecież muszę się pochwalić Gustawem! - cmoknął pluszaka w nos.

- Już mu imię wybrałeś? Szybki jesteś - rozczulony patrzyłem na młodszego, gdy bawił się zabawką.

- Pasuje mu przynajmniej? - spytał z lekką obawą w głosie.

- A jeśli to dziewczyna?

- W takim wypadku Gustaw byłby skrótem od Gustawa. - uśmiechnął się zadowolony z własnej pomysłowości.

- Dobrze kombinujesz - zaśmiałem się, skręcając w odpowiednią uliczkę.

- Nakrzyczą na nas? No wiesz... Za to, że poszliśmy...

- Jesteśmy dorośli. Przynajmniej ja. - pewnym krokiem wszedłem do garażu.

Usiadłem na moim wcześniejszym miejscu. Tae siadł obok mnie.

- Zobacz, jaki puchaty. - przyłożył mi misia do twarzy. Odchyliłem się i wziąłem zabawkę do rąk. Dokładnie się jej przyjrzałem.

- Co ty w tym Gustawie widzisz?

- Uszka, nosek, błyszczące oczka, puchaty brzusio, miękkie plecki, śliczną kokardeczę, urocze łapki i nóżki. - powiedział jak małe dziecko.

- Przygarnę go. - podniosłem rękę z pluszakiem, kiedy młodszy dosłownie rzucił się w jego kierunku. Koniec końców osiągnął swój cel, ponieważ wstał, a mi się ruszać nie chciało.

Yoongi POV

Po raz ostatni otworzyłem buzię, a w środku szybko znalazło się jedzenie. Jimin zgodził się, żebym wziął to, co zostało z mojego obiadu (nie zjadł nawet połowy), ale pod dwoma warunkami - będzie mnie karmił i wszystko nagra. Zgodziłem się.

- Pamiętaj, że jeszcze u mnie coś zjesz. - odłożył pałeczki na bok.

- Kiedy indziej - pomasowałem obolały z przejedzenia brzuch.

- To może zostaniesz na noc i na śniadanie coś przyrządzę? - uśmiechnął się nieśmiało.

- Masz miejsce w mieszkaniu?

- Rozłożę kanapę.

- Kook ani Jin nie będą próbowali mi nic zrobić?

- Yyy... Postaram się.

- Muszę jeszcze wrócić do swojego mieszkania po ubrania.

- Jesteśmy podobnego wzrostu, więc ci pożyczę.

- Bielizna?

- A z tą co?

- Wygodna ta kanapa?

- Ja na niej się prześpię. Ty w moim łóżku.

- Nie ma mowy.

- Jest.

- Duże masz to łóżko?

- Zależy o co ci chodzi.

- Czy zmieścilibyśmy się tam razem?

- Że co proszę?

- Do laryngologa cię zapisać?

- No, raczej byśmy się pomieścili...

- Taki grubas, jak ja, zmieści się tam? - uniosłem delikatnie kąciki ust.

- Będzie to wyzwanie...

- Tak trudne do wykonania, jak obudzenie cię? - uśmiechnąłem się szerzej.

-... ale myślę, że podołamy mu - dokończył.

- Leciałeś kiedyś samolotem?

- A co to ma do rzeczy?

- Leciałeś kiedyś samolotem? - powtórzyłem.

- No... nie.

- Stań przede mną i proszę, pomóż mi wstać.

- Co ty kombinujesz? - spytał, ale wykonał polecenie.

- Nudzi mi się i mam zamiar się z tobą pobawić. - puściłem mu oko.