Jungkook POV

- Co robimy? - spytałem Hobiego, gdy Jin poszedł.

- Siedzimy. - odparł, kładąc brodę na moje ramię.

- Poróbmy coś innego.

- Na przykład?

- Mnie się pytasz? Wymyśl coś.

- Mi siedzenie pasuje.

- A mi się nudzi. - wydąłem dolną wargę.

- To zdejmij ubrania i ich popilnuj.

- Czemu nie. - wzruszyłem ramionami.

Spróbowałem wstać, jednak ręce Hoseoka, które chwilę wcześniej położył na moich biodrach, pociągnęły mnie w dół.

- Ty naprawdę jesteś wielkim głupkiem. - obróciłem się do niego twarzą. Oczywiście dalej siedziałem na jego nogach.

- Z tego towarzystwa to ja jestem najmłodszy, więc mam największe prawo do bycia głupkiem. - mruknąłem.

- Czyli nie zaprzeczasz? - położył ręce na moich żebrach.

- I nie zaprzeczam, i zaprzeczam. - uśmiechnąłem się szeroko. - Jestem pośrodku.

- A masz łaskotki? - uniósł lewy kącik ust.

- Nie wiem. Dawno nikt mnie nie łaskotał. - przeczesałem ręką włosy. - A co?

Zaczął kręcić kółka kciukami. Zacisnąłem zęby, żeby nie zacząć się śmiać.

- Nie działa? - zmarszczył brwi, delikatnie uśmiechając się.

- A jak miałbym na to zareagować? - spytałem spokojnie.

- Miałeś zacząć się śmiać. - przestał zataczać kółka palcami.

- Widocznie nie mam łaskotek.

- Przekonamy się.

Zrzucił mnie ze swoich nóg. Następnie wstał i pomógł mi się podnieść.

- Co zamierzasz zrobić? - spytałem, kiedy zaczął prowadzić mnie do ściany za nami.

- Chcę sprawdzić, czy masz łaskotki. A jeśli się okaże, że tak, to tam - wskazał za siebie - mógłbyś jeszcze przez przypadek kogoś skrzywdzić, gdy zaczniesz się śmiać i kręcić, i w ogóle.

W pewnym momencie zatrzymał się i chwycił mnie za rękę.

- Gotowy?

- Na co?

Westchnął i popatrzył mi prosto w oczy. Staliśmy tak chwilę, kiedy nagle puścił moją dłoń i zaczął palcami dotykać moich żeber.

- Nie rób mi tak. - powiedziałem lekko drżącym ze śmiechu głosem.

- Dlaczego? Mam rozumieć, że króliczek posiada łaskotki? - pytał z uśmiechem i zaczął szybciej przesuwać palcami.

- Zos-zostaw mnie. - powiedziałem, ledwo powstrzymując śmiech.

- Wyjaśnij mi, czemu miałbym to zrobić. - z moich ust zaczął wydobywać się cichy chichot.

- P-p-po pro-ostu prze-estań. - w oczach pojawiały mi się łzy.

- Nie mam takiego zamiaru. - uśmiechnął się do mnie szeroko i jedną rękę przesunął w stronę pachy.

- Przestań! - zdążyłem krzyknąć, zanim wybuchnąłem długo  powstrzymywanym śmiechem.

Po kilku chwilach leżałem na ziemi, kuląc się ze śmiechu, a z oczu leciały pojedyncze łzy. Hobi stanął nade mną, nie zaprzestając łaskotania. Śmiałem się i wiłem pod nim. Nie próbowałem nawet nic powiedzieć, bo wiedziałem, że nie dałbym rady.

- Najwidoczniej masz łaskotki. - oświadczył, kończąc swoje "badania".

- Ko-koniec? - spytałem, ocierając łezki spływające po moich policzkach.

- Na razie tak - podał mi rękę. - Ale gdy będziesz niegrzeczny, już wiesz, czego się spodziewać. - złapałem jego dłoń.

Starszy pociągnął mnie w górę, przytulił i poklepał po plecach. Odsunął się na długość ramion. Uśmiechnął słodko. Następnie odwrócił się i wrócił na poprzednie miejsce. Odetchnąłem głęboko kilka razy, po czym usiadłem w bezpiecznej odległości od niego. Spojrzał na mnie z podniesionymi brwiami. Przewróciłem oczami i powoli przysunąłem się do niego. Posłał w moją stronę ciepły uśmiech, a ja położyłem głowę na jego nogi.

- Całkiem ładnie ci w rumieńcach - patrzyłem na jego twarz, która powoli stawała się czerwona.

- To ja się rumienię? - spytał autentycznie zdziwiony.

- Na to wygląda. - uśmiechnąłem się do niego. On przyłożył swoją dłoń do lewego, a później prawego policzka.

- Dziwne - wzruszył jedynie ramionami.

- Nie przejmujesz się tym?

- A miałem? - poczochrał mi włosy.

- Bo ja wiem. - burknąłem, pstrykając  go w tors.

Starszy zaśmiał się krótko, a chwilę później bawił się moimi włosami.

- Farbowałeś kiedyś? - zapytał po dłuższym milczeniu.

- Nie i raczej nie mam zamiaru tego robić.

- No co ty? Powiem ci, że w... Hm... - zamyślił się na chwilę. - Na przykład w fioletowym byłoby ci ładnie. Ciemnofioletowy - patrzył na mnie z przymrużonymi oczami.

- Nie wiem... - skrzywiłem się.

- Przefarbuję razem z tobą. Tylko że ja na inny kolorek - uśmiechnął się. - Odrosty już mam.

- A mam inny wybór?

- Nie - wyszczerzył się do mnie.

- To kiedy?

- Jak najszybciej - poklepał mnie po brzuchu. - A później porobię ci parę zdjęć. Ostatnio zacząłem interesować się fotografią... Czasami podglądam Yoongiego, gdy robi zdjęcia czy coś. - przyznał.

- Przebierzesz mnie w jakiś strój? - zapytałem niepewnie.

- Policjanta - odparł po dłuższej chwili.

- Że co proszę?

- Gdzieś w pobliżu mojego mieszkania jest wypożyczalnia strojów...

- Żartujesz sobie, tak?

- Jutro lub pojutrze pofarbowaliśmy się i jeszcze w tym tygodniu udałoby nam się zrobić kilka fotek...

- O co ci chodzi?

- Jak to o co? O twoją sesję. - uśmiechnął się szeroko. - Yoongi z Jiminem wkrótce będą mieli, to my też, bo w końcu czemu nie?

- I tak mi nie odpuścisz, więc się zgadzam. - westchnąłem.

- Buba, ja ciebie o zgodę nie pytałem ani nie pytałbym. - uniósł delikatnie kąciki ust.

- Buba?

- Słodko brzmi. - położył dłoń na moich żebrach.

- A mów sobie na mnie buba, byleby obeszło się bez łaskotek. - powiedziałem szybko.

Zaśmiał się i znowu zaczął bawić moimi włosami.