Yoongi POV

Obudziły mnie krzyki dobiegające z korytarza.

Leniwie przetarłem powieki i usiadłem. Przeciągnąłem się. Już schodziłem z łóżka, kiedy rozległ się nagły huk. Ziewnąłem przeciągle. Podrapałem się jeszcze po dłoni, w którą tej nocy ugryzł mnie komar. Podszedłem do drzwi i przyłożyłem do nich ucho. Po chwili krzyki ucichły i ktoś z impetem wszedł do mojego pokoju. Nie zdążyłem zareagować, przez co drzwi uderzyły w moją głowę. Upadłem na tyłek i spojrzałem na sprawcę.

- Hobi, ja pier- - zacząłem, ale chłopak podniósł mnie, popatrzył gniewnie i warknął:

- Dlaczego pozwoliłeś Taehyungowi zaprosić Namjoona?

- Chciał, to zaprosił. - wzruszyłem ramionami.

- Dlaczego? - jęknął.

- Chciał, to zaprosił - powtórzyłem spokojnie.

- Nienawidzę cię - popchnął mnie na ścianę.

- Hobi, spokojnie - Taehyung wszedł do pokoju i położył rękę na jego ramieniu; on jednak szybko ją strzepnął.

- Nie idę dzisiaj z wami - oznajmił Hoseok.

- Nie zachowuj się jak obrażona nastolatka. To już za nami. Ja też ciebie nie za bardzo lubię, ale aż tak tego nie okazuję - mówił Namjoon, wchodząc do sypialni.

Hoseok spojrzał na niego z przymrużonymi oczami.

- Pójdę - powiedział chłodno i wyszedł z pokoju.

- Masz przerąbane - zwrócił się Taehyung do mnie.

- Ja? Nie tylko ja! Ty też! - zdenerwowany machałem rękami.

- Złość piękności szkodzi. - mruknął Nam.

- A tobie co na przysłowia się wzięło? Spadać już stąd - rozkazałem, odwracając się do nich plecami.

- Już dobrze, dobrze - usłyszałem Taehyunga. - Chodź, Nam, oglądniemy u mnie w pokoju jakiś film czy coś - krótko po tym obaj wyszli, zamykając za sobą drzwi. Chwilę później przyszło powiadomienie o nowej wiadomości. Wziąłem telefon i usiadłem na brzegu łóżka.

Jiminnie: Hejjjjj

Hejjjjjj

Heeej, sokoły!

Yoonnie: Omijajcie góry, lasy, doły

Jiminnie: Dzwoń, dzwoń, dzwoń dzwoneczku

Yoonnie: Jakiś tam skowroneczku

Jiminnie: Mój stepowy skowroneczku*

Yoonnie: Mój stepowy skowroneczku**

A teraz gadaj

Jiminnie: Pisaj*

Yoonnie: Pisz**

Co piłeś/ćpałeś?

Jiminnie: Nicccc

Yoonnie: Na pewno?

Jiminnie: Tak

Po prostu baaaardzo mi się nudzi

Yoonnie: Spotykamy się za około godzinę

Wytrzymasz

Jiminnie: Dużo za dużo

Yoonnie: Pół godziny?

Jiminnie: Dziesięć minut?

Yoonnie: Przed chwilą wstałem

Muszę jeszcze coś zjeść, ubrać się i uczesać

Jiminnie: Wytrzymasz bez uczesania

Za dwadzieścia minut w tym garażu co ostatnio!

Albo jednak trzydzieści!

Kupcie jakieś napoje!

My mamy przekąski!

Do zobaczenia!

Jiminnie jest offline
Jiminnie jest online

Jiminnie: I lepiej się nie spóźnijcie!

Jiminnie jest offline

Rozchyliłem usta w zdziwieniu. Czy pozwolę, żeby młodszy ode mnie chłopak dyktował mi kiedy i gdzie mam być?

Oczywiście, że nie!

A czy Jimin się zalicza do tych osób?

Oczywiście, że nie!

Jimin jest inny, wyjątkowy i...

...i w tej chwili zauważyłem, że jest już godzina dziewiąta. Czyli zostało mi dwadzieścia pięć minut na ubranie się, zjedzenie czegoś w pośpiechu i zajście do sklepu. Westchnąłem i rzuciłem telefon na łóżko.

Podszedłem do szafy, z której wyjąłem granatową bluzę z kapturem oraz długie, białe jeansy. Szybko założyłem na siebie ubrania i wyszedłem z pokoju. Zapukałem do drzwi Taehyunga.

- O co chodzi, Yoongi? - krzyknął mężczyzna.

Wszedłem do środka i zobaczyłem, jak młodszy Kim robi porządki w szafie, kiedy starszy bawi się z pluszowym misiem.

- Skąd wiedziałeś, że to ja? - spytałem, podchodząc do Taehyunga.

- A czy Hoseok przyszedłby teraz do mnie? - odpowiedział pytaniem na pytanie.

- Racja. Idziemy już - kiwnąłem głową w stronę drzwi.

Namjoon spojrzał najpierw na mnie, później na młodszego. Odłożył misia na bok i podszedł do Taehyunga. Tae pokiwał głową i ruszył w stronę drzwi. Wyszedłem z pomieszczenia i szybko wpadłem do pokoju Hoseoka.

- Idziemy już - poinformowałem go krótko i wróciłem do swojej sypialni.

Wziąłem telefon, który schowałem do tylnej kieszeni spodni. Pobiegłem do kuchni i chwyciłem jakąś bułkę. Wziąłem gryza, poszedłem założyć buty i szybko wyszedłem z mieszkania. Zakluczyłem drzwi i, jedząc bułkę, dogoniłem chłopaków, którzy kilka minut wcześniej wyszli.

- Do garażu! - powiedziałem, z trudem łapiąc oddech. Podparłem się o Junga i wziąłem kilka głębokich wdechów. - Ale najpierw do sklepu po jakieś napoje. - uniosłem rękę do góry. - Wy idźcie kupić coś do picia, byleby nie był to sam alkohol, a ja muszę pójść jeszcze do Jimina - oznajmiłem, dalej ciężko oddychając.

- Jak wolisz - odparł beznamiętnie Hoseok.

- Po napoje i później do garażu? - upewniał się Taehyung. Pokiwałem energicznie głową i ruszyłem w dalszą część maratonu - musiałem sprawdzić, czy młodszy na pewno weźmie te dodatki.

*"*"*"*"*"*"*"*"*"*"*"*'*"*"*"*"*"*"*"*"

Z trudem wszedłem na czwarte piętro. Zatrzymałem się przy schodach i schyliłem, opierając dłonie o kolana.

- A ty co? Umierasz? - usłyszałem głos, który naprawdę bardzo lubiłem.

- Chyba tak - w dalszym ciągu nie podnosiłem się.

- Tylko nie tutaj - jęknął. - Umarlaka raczej zrzucą z okna, bo wątpię, żeby chciało im się znosić takiego grubasa na sam dół.

- Grubasa? - spojrzałem na niego.

- Tak - szturchnął mnie widłami.

- Grubasa? - stanąłem prosto.

- Tak - powtórzył z lekkim uśmiechem.

- Widzę, że masz i rogi, i widły, więc idziemy - podszedłem jeszcze bliżej niego. - Ale za tego grubasa narobię ci jeszcze większego wstydu - dodałem, unosząc prawy kącik ust.

- To ja może już pójdę - powiedział niepewnie.

- Czekaj - chwyciłem go za rękę, gdy chciał iść. - Gdzie Jin i Kook?

- Poszli do sklepu. Miałem pójść z nimi, ale w połowie drogi zorientowałem się, że nie wziąłem tego - pokazał palcem na swoją głowę i wysunął w moją stronę rękę, w której trzymał widły - i się wróciłem.

- Dobra, to teraz możemy iść. - uśmiechnąłem się chytrze.

- O co ci chodziło z tym narobieniem mi wstydu? - spytał, gdy schodziliśmy po schodach. 

Popatrzyłem na niego rozbawiony i dalej milczałem. Kiedy tylko przekroczyliśmy próg drzwi wyjściowych z bloku, zatrzymałem się, łapiąc Jimina za dłoń. Odwrócił się w moją stronę, a ja jedynie splotłem nasz palce i ruszyłem dalej. Zerknąłem na chłopaka.

- Ja ci w końcu zrobię zdjęcie, gdy będziesz się rumienił - powiedziałem ze śmiechem, dalej idąc.

- Nie ma szans - zrównał ze mną krok i schował twarz w moim ramieniu.

- Uderzysz w coś, jeśli będziesz tak szedł.

- No i co z tego? - mruknął.

- Miałem ci narobić jeszcze większego wstydu, prawda? - pokiwał głową. - Teraz nadszedł na to czas. - uśmiechnąłem się szeroko, a młodszy popatrzył na mnie z małym przerażeniem. Puściłem oczko i szybko wziąłem go na ręce.

- Co ty robisz? - zaczął się wiercić.

- No jak to co? Nie chcę, żeby moją księżniczkę nóżki bolały - podrzuciłem go trochę, tak, aby wygodniej mi się niosło tego diabełka.

- Ty... Ty... - jąkał się i bardziej zaczerwienił.

- Ja? - uniosłem delikatnie oba kąciki ust.

- Ugh... - pokręcił głową szybko i schował ją w zagłębieniu mojej szyi. - Wredny jesteś - powiedział zduszonym głosem. - Ale ładnie pachniesz - zaśmiał się cicho.