– Oszalałeś? Skąd ty je wziąłeś?!

Yoongi uśmiechnął się.

– Robiłem w truskawkach, to i mam – powiedział. Przyjrzał się Jiminie. W białej koszuli i rozpuszczonych, złotych włosach wyglądała jak rusałka. Nie powinien jej takiej oglądać, ale nie mógł się powstrzymać.

– Dlaczego przyszedłeś w nocy?

– Bo w dzień cię ojciec pilnuje.

– A w nocy to nie?!

Yoongi wyciągnął do niej rękę z biletami.

– To jak? Pójdziesz ze mną na ten koncert?

Czuła się zagubiona. Przecież wiedziała jak to się skończy.

Yoongi się zachwiał, a ona odruchowo złapała go za nadgarstek i przyciągnęła do siebie. Jej serce zabiło mocniej, gdy wyobraziła sobie, że mógłby spaść.

– Dosyć jesteś silna – stwierdził, odzyskując równowagę.

– No bo nie chciałam być taką panienką, co to sobie nie poradzi sama. Zresztą od dzieciaka musiałam robić wszystko za Taehyunga.

– A on cię nie bronił?

– Ja musiałam.

Yoongi cmoknął.

– Wiesz, on... – zaczęła. – Jego ojciec kupił bilety.

Mimo ciemności, miała wrażenie, że widzi, jak Yoongi staje się blady. Nadal ściskała jego nadgarstek, więc czuła, jak jego krew się zatrzymuje.

– Nie pójdę.

– Z kim? – spytał cicho. Chyba tracił wiarę.

– Z nim. Chcę iść z tobą.

– Jimina... – rzekł, przechylając się w jej stronę. – A chcesz zrobić coś szalonego?

Przecież jej życie nie mogło być szalone. To z góry zaplanowane.

Ale chęć ucieczki od woli mężczyzn okazała się silniejsza. O niczym innym nie marzyła, jak o szalonych przygodach, które byłyby tak samo piękne, jak te z piosenek jej idola.

– Tak.

– To ucieknijmy.

– Co?! – prawie krzyknęła. Miała nadzieję, że ojciec się nie obudził.

– Teraz, na tę noc.

– Powariowałeś?!

– Oczywiście.

– I jeszcze się przyznał! Jesteś niemożliwy!

– Same zalety, co? Szczery i szalony – zaśmiał się. – Potrafisz zejść z okna? Złapię cię na dole.

– No umiem zejść, no... idź już, idź ty głupi, muszę się ubrać!

Yoongi zszedł na dół, podczas gdy Jimina wciągnęła spodnie na koszulę i z braku czasu nie zrobiła nic więcej. Weszła na parapet i złapała się rynny. Schodziła powoli i ostrożnie, a gdy zeskakiwała, Yoongi złapał ją w talii, by złagodzić upadek.

– W porządku? Nie będzie ci zimno?

Chłopak bez wahania oddał jej swoją bluzę,  a Jimina przyjęła ją z ulgą. Noc była chłodna, a ona zupełnie zapomniała o długim rękawie.

Zauważyła, że w sypialni ojca zapaliło się światło.

– Obudził się!

– To chyba pobiegamy! – oznajmił, łapiąc ją za rękę.

Razem pobiegli przed siebie ile sił w nogach, a ona myślała tylko o cieple jego dłoni, bluzie i poświęceniu, na jakie się zdobył, by kupić te bilety.

Ciężko oddychała, bolały ją nogi, ale w pewnym momencie głośno się roześmiała.

Yoongi zatrzymał się i na nią spojrzał. Nie pozwoliła, by puścił jej dłoń.

– Co się stało? – zapytał wystraszony.

Jimina złapała oddech i spojrzała w rozgwieżdżone niebo.

– Takiego właśnie chciałam! – wyznała, rzucając się w jego ramiona.

Yoongi nie mógł zrobić nic innego, jak mocno ją przytulić.

Opłacało się tyle na to pracować...