Ambar : 

Nie jestem pewna, ale chyba powoli wszystko zaczyna się układać.

Postanowiłam zaufać Simonowi.

Uwierzyć w to, że mnie nie zrani

oraz dać sobie samej szansę na szczęście.

Chyba naprawdę mi na nim zależy.

A raczej na pewno.

Wciąż to wszystko jest nowe.

Chyba każde z nas nieco się boi jak to będzie, czy nam się uda i nie bardzo wiemy chwilami jak się zachować.

Ale gdy spacerujemy, gdy rozmawiamy, jeździmy albo śpiewamy razem,

a już zwłaszcza gdy patrzymy sobie w oczy, gdy mnie przytula, gdy się całujemy,

wtedy czuję, że znikają wszystkie przeszkody.

Nic się nie liczy i nie ma znaczenia.

Po prostu jest dobrze.

Wtedy żyję chwilą.

Tym, że dobrze się przy nim czuję, że czuję się kochana i bezpieczna.

I myślę, że chyba go kocham.