Simon : 

Zdecydowałem się jednak pójść za Ambar.

Nie wiem czemu.

Chciałem ją poznać, zrozumieć i być przy niej.

To jest bardzo dziwne.

Ale gdy razem śpiewaliśmy, gdy jeździłem z nią na wrotach, gdy patrzyłem jej w oczy..

Wtedy widziałem kogoś więcej niż wszyscy, a przynajmniej tak mi się wydawało.

Czułem,że pod maską perfekcji znajduję się zraniona dziewczyna, którą chce poznać i której chcę pomóc.

Bardzo szybko to się zmieniło - zastanawiałem się idąc z Jam&Roller, przy okazji myślałem gdzie Ambar mogła pójść. 

Jeszcze nie dawno ja i Blondynka byliśmy niemal sobie obcy. 

No dobra widywaliśmy się w Rollerze, czasem zamieniliśmy dwa słowa,ale nic więcej.

W ostatnim czasie było tego więcej, nieco dłuższa rozmowa, chwila gdy jej pomogłem gdy upadła na torze, spojrzenie..

Nie wiem co się ze mną dzieje.

Byliśmy znajomymi,albo nawet to nie.

A teraz nie wiem czy przyjaźń, nie jest zbyt słabym słowem by opisać to co czuję.

Wtedy wszedłem do parku i od razu ją zobaczyłem.

Siedziała sama na ławce.

Wyglądała na zamyśloną,ale i smutną.

Podszedłem do niej i usiadłem obok.

"Hej, wszystko w porządku? " -zapytałem czy zwróciłem na siebie jej uwagę.