– Co takiego? – spytała Sisi i razem ze Scottem do mnie podeszła.

Mike dalej siedział zdziwiony w kącie.

Zminimalizowałam wszystko i zostawiłam pusty pulpit.

– No ej! – zirytowała się dziewczyna.

– Najpierw wykażecie się trochę myśleniem.

– Dzięki – rzekł Scott.

– W sumie ty tak bardzo nie musisz – zwróciłam się do niego. – To zagadka dana mi od wujka, ale dobrze by było, jakbyś ty też wiedziała o co chodzi – rzekłam do dziewczyny.

– Czemu niby? – spytała.

– Bo... A zresztą posłuchaj. Pytania później. Więc. Zacznijmy od początku; połowa lipca. Minęły dwa tygodnie odkąd twoja mama wyjechała. Zostałam przeniesiona tutaj, a żeby moi najbliżsi przyjaciele nie mieli większych ale, to też zostali przeniesieni.

– Ale... – rzekła Sisi.

– Nie przerywaj mi. Wiecie co mi GFrey powiedział, jak pierwszy raz się spotkaliśmy? "Mogłaś wcześniej mówić, że jesteś humatronikiem. Byłbym milszy". Jakoś tak.

– Serio? – nie dowierzał Scott.

– Reasumując, miał z nimi wcześniej do czynienia – nie zważałam na niego. – Potem dowiedziałam się, że Springtrap też, ale nie chciał o tym gadać. Więcej informacji uzyskałam od GFrey'a przy składaniu Mangle. Mówiąc krótko: oboje wychowywali humatronika, a nawet dwóch, a raczej dwie.

Puściłam pierwsze nagranie z pendrive'a, by niezrozumienie na ich twarzach znikło.

– To jest nagranie z Family Diner, pierwszej lokacji – rzekł Mike, który w końcu do nas podszedł.

– Skąd wiesz? – spytał Scott.

– Logo firmy w prawym dolnym rogu.

Pokazałam im jeszcze kilka innych filmików. Z każdym kolejnym Sisi miała coraz bardziej zdziwioną minę. Chciała coś powiedzieć, ale wciąż miała wątpliwości.

– W takim razie pora na nagranie ostateczne – powiedziałam.