Zdążyłam w samą porę. Było jedynie kilkanaście sekund po północy. Co dziwne, zastałam obu chłopaków przed laptopami.

– To wszystko twoja wina. Gdybyś uwijała się szybciej, nie musielibyśmy po tobie dokańczać – rzekł Vincent, zdając sobie sprawę, że to ja weszłam do biura.

– Że co proszę?! – tym razem nie ukrywałam zdziwienia.

– I tak Scott by na nas doniósł, że zostawiliśmy ją samą, więc kara by nas nie ominęła – powiedział do Vincenta Mike.

– Dobrze wam tak. Harowałam non-stop przez prawie cztery dni, a jeszcze tak mi dziękujecie?

– Pożałujesz kiedyś tych słów... –rzekł purpurowokoszuli.

– A no właśnie Vince, pokaż się – powiedziałam.

– O co ci znów chodzi? - spytał wychylając się znad laptopa, – O nie... – po czym znów się schował.

– Czy ja widziałam rozpuszczone włosy?

– Nie – zaprzeczył Vince.

– Tak – potwierdził Mike.

– Tak też myślałam. A twarz? Co się z nią stało? Gdzie makijaż?

– Prawie zmyty. Maskara się tylko została. Cała rozmazana. Do tego jeszcze smugi szminki i podkładu, czy jak wy tam to nazywacie...

– W takim razie tak: za to, że złamałeś umowę...

– Jaką umowę?! To było perfidne wykorzystanie wbrew mojej woli! – przerwał mi Vincent.

– Wybacz Vince, ale to akurat była umowa. Albo same warkocze przez dwa tygodnie, albo warkocze i make-up przez tydzień – poprawił go Mike.

– Dziękuję Mike. Wracając: za to, że złamałeś umowę, bo został ci jeszcze teoretycznie jeden dzień, resetuję ci ją.

– Nie! Czemu?!

– Bo zam...

– Zamknij się, Schmidt! – krzyknął szatyn.

– Hmm? – spytałam.

– Nie musisz wiedzieć – powiedział ze złością Vincent. – Prywatne sprawy.

– Vincent ma po prostu coś na sumieniu – wtrącił Mike.

– Moje sumienie? Funkiel nówka nie śmigane.

Przypomniał mi się koszmar. Potrząsnęłam delikatnie, lecz gwałtownie głową, bo nie lubię, jak różne myśli przychodzą w nieodpowiednich momentach.

– Betty, coś się stało? Zbladłaś – spytał Mike.

– Wszystko ok.– spuściłam głowę i schowałam rękę do kieszeni, w której miałam puder.

No bo jak tu nie wykorzystać sytuacji i nie wymyślić nowego planu?

Wiem, jestem dziwna.

– Czy jest coś, o czym chciałabyś nam powiedzieć? – Vincent odstawił laptopa i podszedł do mnie. Gdy to zrobił, szybko wyjęłam rękę z kieszeni i rzuciłam w niego proszkiem.

Prosto w twarz.

– Ups, masz puder na nosie. – powiedziałam z udawaną przykrością. – Teraz muszę dokończyć.

– Ty... Może się powstrzymam – Vince najwyraźniej nie był zadowolony.

– I dobrze.

– Puder zawsze da się zmyć – powiedział Mike.

– No właśnie. Najpierw trzeba to wszystko zmyć, zanim się nałoży nowe – dodałam.

– A jak to niby chcesz zrobić, geniuszko?

– Nie słyszałeś nigdy o płynie do demakijażu?

– Jakim płynie? To toś takiego jest?!

Razem z Mikeem przybiliśmy piątki z naszymi czołami.

– Chyba trzeba być idiotą, żeby tego nie wiedzieć – powiedział Mike.

– To czemu mi nie powiedziałeś, co?

– Że jesteś idiotą? Myślałem, że o tym wiesz.

– Nie chodzi mi o tym, cymbale. O płynie.

– Bo fajnie tak wyglądasz.

– Aha.

– Chodź Vince, miejmy to za sobą – powiedziałam

– Jak trzeba...

– Trzeba.

– No ok...

Wyjęłam z torby płyn, waciki i pozostałe rzeczy. Tym razem malowanie było dużo prostsze niż przedtem. Chłopak się nie wiercił, więc całkiem sprawnie mi to poszło. Co prawda, wtedy też się nie kręcił, ale był spięty i zdolny do ataku w każdej chwili, gdyby nie łańcuchy.

– Teraz dam ci wybór – powiedziałam.

– Jaki znowu?

– Dam ci wolną rękę, jeżeli chodzi o fryzury. Byle by nie były rozpuszczone.

– Ok... Yyy...

– Nie możesz wybrać?

– Yyy... Warkocz?

– Mnie się pytasz?

– Warkocz.

– Znów?

– Tak.

– Na pewno?

– Tak.

– Ok... Jak chcesz. Ale jakiego?

– Co znaczy jakiego?

– Kłos, dobierany, holenderski, tradycyjny, wodospad...

– To niech będzie kok!

– Jednak?

– Tak!

– Ale jaki?

– To tu też jest wybór?!

– Grecki, hiszpański, francuski, japoński, rzymski...

– To ty mi tu fryzury czy języki wymieniasz?!

– Rzymski nie jest językiem – zauważył Mike.

– E tam, różnicy nie widzę. A nie ma jakiegoś co chociaż nazwa nie przyprawia o sam zawrót głowy?

– Jest kok niedbały – powiedziałam.

– O! I trzeba było tak od razu!

– Ok... – powiedziałam i zabrałam się za robienie ustalonej fryzury.

„Dobrze, że nie wybrał nic innego" – pomyślałam wcale nie dlatego, bo nie miałam bladego pojęcia jak wyglądały pozostałe...

– Ała – warknął Vince. – Nie szarp tak.

– Sorry, ale miałeś kołtuna – powiedziałam. – I gotowe. A teraz wisienka na torcie. – podeszłam do worka.

– Co znowu? – spytał Vincent blady jak ściana, a może to tylko tak światło padało na podkład.

– Kupiłam ją w ciemno i niestety na mnie nie pasuje – wyciągnęłam jasnoniebieską sukienkę.

– O nie...

– Wygląda, jak księżniczki Elsy – Mike tak nie mógł przestać się śmiać, że aż spadł z krzesła.

– Mike?... Aż nie chcę wiedzieć co ty oglądasz w wolnych chwilach... – powiedział zniesmaczony Vincent.

– No już, wskakuj. Tylko lepiej w łazience – powiedziałam.

– Nie.

– Nie marudź.

– A jak nie założę?

– To będę smutna.

– I dobrze.

– Idź. Już. Won.

– Nie.

– Tak.

– Nie.

– Tak.

– Nie.

– Tak.

Już miałam plan.

– Nie – rzekł Vince.

– Nie – powiedziałam.

– Tak – rzekł Vince.

– Nie!

– Tak! Koniec i kropka! Założę to, choćby nie wiem co! – krzyknął i wyrwał mi ubranie z rąk.

– Ok.

– Czekaj, co?!

– Padłem i nie wstaję! – ryknął ze śmiechu Mike.

– Idziesz – popychałam go w stronę łazienek, lecz on stawiał lekki opór.

– Jesteś tak słaba, że nawet popchnąć mnie nie potrafisz.

– Zważ, że jestem o kilka lat młodszą od ciebie dziewczyną. Mam prawo być słabsza – dalej nie ustawałam.

– Niech ci będzie. Za twoją upartość – ruszył, a ja runęłam na podłogę. – Nic ci nie jest?

– Chyba nie... A jednak tak. Krew mi z nosa leci – powiedziałam czując nagle ciepło i mokro w nosie. Szybko wstałam z podłogi i zacisnęłam ręką skrzydełka nosa. I tak miałam już poniekąd ubrudzoną twarz.

– To chodź. Przemyjesz sobie, a ja się przebiorę – objął mnie ręką wokół ramienia i zaprowadził do łazienki.

~~~~~~~~~~~~

Dawno nic nie dodawałam, wiem.

I pewnie znów długo niczego nie dodam, bo zawieszam.

Do czasu egzaminów gimnazjalnych.

Tak czy inaczej mam nadzieję, że rozdział się spodobał i będziecie oczekiwać na kolejny x czasu.

Cześć i do następnego moje gołąbeczki <3

~Betty