1406
Chwyciłem w dłoń telefon i ścierając łzy, przez które prawie nic nie wiedziałem, próbowałem włączyć Twittera, aby napisać do Yoongi'ego hyunga. Zostałem sam w domu, po tym jak zjadłem z rodzicami obiad, a oni powiedzieli mi, że muszą jeszcze wstąpić do sklepu. Wiedziałem, że to co zrobiłem, jak rodzice wyszli z domu, było okropne, ale to było silniejsze ode mnie. Brzydziłem się potem nawet spojrzeć w lustro, kiedy wychodziłem z łazienki. Czułem się fatalnie i jedyne czego wtedy pragnąłem to umrzeć.
Moja twarz pokryła się pewnie czerwonym kolorem, a gdzieniegdzie były białe plamki. Miałem tak zawsze gdy płakałem. Po spuszczeniu wody w toalecie jak najszybciej poszedłem do swojego pokoju, a międzyczasie przecierałem i zasłaniałem usta, aby nie wyrwał mi się z gardła krzyk, który próbowałem zdusić. Nie chciałem, aby pani Jiwno mnie usłyszała, ponieważ jakby się tak stało już miałbym zagwarantowany pobyt u psychiatry, czy psychologa.
@excuse_me: hyung
@excuse_me: jesyes może zajęty?
@AgustS: Hm..
@AgustS: Tak troszkę bardzo nie mam czasu, ale napisz do mnie za dwie godziny.
@AgustS: Fighting!
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro