Udało mi się dotrzeć punktualnie na miejsce. Nienawidzę komunikacji miejskiej. Poprawiłam materiał czarnej spódnicy i weszłam do kawiarni. Ruch był średni, ale jest to pewnie spowodowane godziną. Zazwyczaj w godzinach wieczornych przychodzi więcej ludzi.

– Czyżby panna Coventry? – usłyszałam za sobą. Odwróciłam się i ujrzałam około czterdziestoletnią kobietę w nienagannym koku, ubraną w niebieski sweterek, białe spodnie i sandały.

– -Zgadza się. Pani Smith? – odpowiedziałam, a ona kiwnęła głową. Podeszłam bliżej i uścisnęłam jej dłoń.

– Chodź kochana do mojego gabinetu – powiedziała i wskazała dłonią na zaplecze. Ruszyłam za kobietą i po chwili siedziałam na wygodnym fotelu w gabinecie być może mojej nowej szefowej.

– Wiem od Landon'a, że jesteś świeżo upieczoną mamą dlatego wielkie gratulacje – zaczęła z szerokim uśmiechem. Podziękowałam i pozwoliłam jej kontynuować. – Nie przeszkadza mi to, że masz malutkie dzieci i dopiero wyszłaś ze szpitala. Wiem, że jesteś w podbramkowej sytuacji i że musisz odpoczywać. Proponuję ci więc pracę nie jako kelnerki ale jako baristki. Będziesz robiła kawę, a z racji tego że wszystko do tego potrzebne jest blisko siebie będziesz mogła wykonywać tą pracę na siedząco. Przynajmniej na razie, dopóki zmaleje ból po cesarce – mówiła pogodnie. Nie wydawała się przejęta tym, że chce zatrudnić dziewczynę która nie będzie w stanie wykonywać niektórych czynności. – Godziny twojej pracy są do ustalenia. Z racji twoich maluszków nie proponuję ci nawet pracy w godzinach porannych. Co powiesz na dziesiąta rano do trzeciej po południu?

– Jak dla mnie cudownie – powiedziałam równie radośnie.

– Świetnie! Twoje wynagrodzenie będzie jak na razie wynosiło tyle – powiedziała i podsunęła mi karteczkę i zapisaną kwotą. Nie sądziłam, że będzie aż taka wysoka. – Niestety nie mogę zaproponować więcej. Lecz mam nadzieję, że nie będziesz zła.

– Nie skądże. Pasuje mi jak najbardziej. Jeszcze raz bardzo pani dziękuję, że zechciała mnie pani przyjąć zważając na moje życie prywatne.

– Kochana, tym się nie przejmuj. Sama byłam w podobnej sytuacji. Pamiętaj, że gdybyś potrzebowała dnia wolnego to mów bez skrupułów – wytłumaczyła i posłała mi po raz kolejny szeroki i promienny uśmiech. – Teraz tylko formalności. Tutaj jest umowa – podała mi kilka kartek. Szybko zapoznałam się z ich treścią i bez wahania podpisałam papiery.

– A więc witamy cię na pokładzie Lily! – zaczęła radośnie pani Smith i objęła mnie ciasno.

– Dziękuję jeszcze raz.

– I co? – zapytał Landon, gdy tylko weszłam do mieszkania.

– Dostałam tą pracę! – krzyknęłam i rzuciłam się na przyjaciela.

– Cudownie! Mówiłem, że ci się uda.

– Nie wiem co bym bez ciebie zrobiła – powiedziałam wtulając się w tors przyjaciela.

– Ja też nie wiem – szepnął i zaśmiał się, a ja wraz z nim. – Dobra to w jakich godzinach pracujesz i w które dni?

–  Od dziesiątej do trzeciej po południu, we wtorki, środy i czwartki – powiedziałam z uśmiechem, wywołanym przypływem pozytywnej energii.

– To świetnie, ja mam w te dni wolne i zajmę się dzieciakami.

– Naprawdę zrobisz to dla nas? – zapytałam ze łzami w oczach. – Wiesz, że to są niemowlęta. Poradzisz sobie?

– Wybacz Lily, ale to ja tu jestem Landon i sobie poradzę – powiedział dumnie wypinając pierś, na co się głośno zaśmiałam. Nagle usłyszałam płacz dzieci. Mimo tego wstałam i z uśmiechem na ustach udałam się do ich pokoiku.

– Już mamusia idzie Skarbeńki.