bezguściem obumrze to ciało we śnie, który tnie zwiędłe główki kwiatów nawożonych własnymi naszymi łzami, nadziejami na to, że kiedykolwiek zostaniemy pokochani w taki sam sposób, w jaki kocha się dziś prokrastynację okraszoną poświatą usprawiedliwień

to łgarstwa i pomówienia, 

których Ci nie życzę, 

których nigdy nie usłyszę z Twoich ust, 

(których słowa słodszymi od zapachu majowych hiacyntów). 

bądź naszą Gwiazdą Północy, jedynym prawdziwym światłem pomocy wśród tych, które wygasnąć mogły choćby i przed własnym stworzeniem,

abyś schorzeniem nigdy nie nazwała szczerozłotych słów,

bo choć kosztują Cię one nocne katusze, koszmary, umęczone dusze nawiedzające przymknięte Twe powieki i płacz, płowa wydać się może mowa ich pozbawiona, rozsławiona jedynie milionami masek -

fraszek, które wygasnąć mogły choćby i przed własnym stworzeniem.

życzę Ci wszystkiego szczerego.