SŁOWO: Zagubiony

Otworzyła oczy. Ale nic się nie zmieniło. Nadal było tak samo ciemno jak wcześniej. Co to za miejsce? Co tu robiła? Dziewczyna objęła się ramionami. Jakie było jej ostatnie wspomnienie? Wyszła ze sklepu, ale co dalej? Nie pamiętała...

Nagły stukot w głębi nieprzeniknionej ciemności, sprawił że zamarła. Czy ktoś oprócz niej tu jest? Nie wiedziała czy się odezwać, czy też lepiej milczeć. Zdecydowała się na to drugie.

Powoli, jak najciszej wstała i zaczęła się przesuwać w bok, cały czas wpatrywać się w ciemność.

Kolejny stukot. Tym razem zdecydowanie bliżej. Jak ta osoba porusza się w tej ciemności?

Dziewczyna przyspieszyła, już nie dbała o zachowanie ciszy. Po prostu biegła przed siebie, byle tylko uciec przed stukotem. Nagle uderzyła głową w ścianę, a jej oczy przeszył okropny ból. Krzyknęła i przycisnęła do nich dłonie. Ale to spowodowało jeszcze większe cierpienie. Wyczuła pod palcami materiał. Co to? Dlaczego ma to na twarzy?

Chwyciła za brzeg tkaniny i pociągnęła, nadal jednak nie chciała ona zejść. Zaczęła więc ją szarpać, chociaż sprawiało jej to dodatkowy ból.

Zamarła na dźwięk  stukotu tuż za nią. Zerwała się do biegu, jedną ręką trzymając się ściany, a drugą próbując ściągnąć materiał.

Potknęła się i wywróciła, zdzierając tym samym tkninę. Po jej twarzy pociekły ciepłe łzy. Jednak... Czy łzy miały metaliczny zapach i posmak?

Błądziła więc dalej w ciemności, czując się coraz bardziej zagubioną. Czy kiedykolwiek znajdzie wyjście?

Postukiwanie które rozległo się tuż za nią, już jej nie przeraziło. Odwróciła się w jego stronę.

- Kim jesteś? - zapytała zachrypniętym głosem. Odpowiedziało jej milczenie. - Czy ty widzisz w ciemności? A może jesteś tylko wytworem mojej wyobraźni?

Poczuła na szyi chłodny dotyk metalu. W następnej chwili został on zastąpiony ciepłą cieczą. Co to? Ciecz wypełniała również jej usta.

Osunęła się na podłogę. Może teraz odnajdzie wyjście...

Jak widzicie, na profilu pojawiła się ta oto książka. Jak już napisałam w opisie (i na okładce), tworzona ona jest we współpracy z ReiPhantomGirl.

Ona podaje mi słowo, ja piszę inspirowane nim opowiadanie. Na koniec rozdziału wstawiam słowo dla niej i w ten sposób koło się toczy.

Nie przedłużając...

Słowo dla Rei: PUDEŁKO

Mam nadzieję że będziemy się wszyscy dobrze bawić 😁