Okoliczności nie ciekawe, ale i tak strasznego Halloween 🤪☠︎︎
____________________________

Przestraszony chłopak przedzierał się, przez gąszcza, i odgarniając rękoma gałęzie, uciekał przed swoim najgorszym koszmarem.
Usłyszał za sobą rżenie konia, i zdziczały śmiech.
Poczuł, że mgła gęstnieje, spowija teren lasu niczym swego rodzaju pułapkę. Pułapkę na niego.
Poczuł jak coś łapie go za tył podartej bluzki, a on sam krzyczy i potyka się, z hukiem lądując na...

-Nie, nie i jeszcze raz nie! - krzyknął Hiroto, wchodząc na scenę - Tego nie ma w scenariuszu! - machnął zeszytem.

Midorikawa zamrugał i spojrzał w swoją część tekstu narratora.

-O, rzeczywiście - mruknął - Nagumo po co się wywaliłeś? - spojrzał na chłopaka leżącego na ziemi, zaplątanego w kable od lamp oświetleniowych.

-No nie wiem, zgaduj- warknął - Może dlatego, że wszędzie na scenie są te cholerne kable!

-Przyznaj, że nie umiesz utrzymać równowagi - parsknął zaczepnie Afuro, zdejmując z głowy dynię - Ten plastik źle działa na moje włosy - przygładził je.

-Suzuno... - Kiyama rzucił w śpiącego srebrnowłosego kulką z papieru - Suzuno!

Mido chwycił za megafon, i stukając w niego wziął wdech.

-POBUDKA! NIE ŚPIMY NA PLANIE!

Srebrnowłosy otworzył oczy, i spadł z krzesła trąc się po głowie.

-Co się dzieje? - mruknął - Pali się?

-Co z ciebie za oświetleniowiec? - kontynuował Ryuuji - Nasz aktor się wywalił przez twoje kable!

-Z Nagumo taki aktor, jak z koziej dupy trąbka - mruknął zaspany, i wstał podchodząc do kabli. Zebrał je wszystkie i wrzucił do pudełka - Zrobione

-No... Chyba nie o to chodziło, ale może być - wzruszył ramionami czarnooki. - Kontynuując...
Poczuł jak coś łapie go za tył kurtki a następnie podnosi do góry i mamrocze złowieszczo...

-Moje włosy!

Mido spojrzał na swój tekst a następnie podszedł do Hiroto.

-Tego też nie ma w scenariuszu!

Kiyama jęknął i spojrzał na Nagumo klepiącego się po głowie.

-Jak miałem go unieść?! - krzyknął Terumi - Jest za ciężki!

-Insynuujesz, że jestem gruby? - fuknął Haruya.

-A jak myślisz?!

-To nie wypali - westchnął Hiroto.

-Witajcie moi kochani, jak wam idą przygotowania do przedstawienia? - usłyszeli przesłodzony głos.

-O w cholerę - mruknął Mido - Uciekamy?

-Nie zdążymy - odszepnął Hiroto.

-Jest wyjście pożarowe...

-Hiroto-kun! - krzyknęła dyrektorka łapiąc ich za ramiona - Jak wam idzie?

-Cudownie Pani Dyrektor - mruknął Hiroto.

-Jestem przekonana, że będzie świetnie! - pisnęła, a jej blond loki poszybowały do góry - Ryuuji-kun mogę zobaczyć scenariusz?

Hiroto wymienił spojrzenia z chłopakiem, i starał się mu coś przekazać.

-Nie mam - mruknął czarnooki.

-Oh... A co się stało

-Emmm... - spojrzał na Hiroto - Pies go zjadł...

Czerwonowłosy strzelił facepalma, kręcąc głową.

-No cóż... Mam nadzieję, że się biedaczek nie zatruje. No nic - klasnęła w dłonie - Ja idę doglądać dekoracji! Miłej pracy chłopcy!

Odeszła kręcąc biodrami, zgrabnie przechodząc nad śpiącym Suzuno.

-Aż dziw, że uwierzyła - mruknął Nagumo, schodząc ze sceny - Ja mam dosyć, najwyżej będzie kabaret.

-Dlaczego Dyrektorka Satō, wpakowała nas w to Halloweenowe przestawienie? - westchnął Terumi - Nie mamy za grosz talentu!

-Jesteś beznadziejnym potworem jeśli o to Ci chodzi - mruknął Nagumo

-Pff - fuknął blondyn - Też mi coś...

-Hiroto możemy już iść drążyć dynie? - spytał Mido

-Chyba i tak nic więcej nie wymyślimy - westchnął zielonooki.

-YAY! - krzyknął młodszy - Kierunek, Sun Garden!

-Macie jakieś pomysły na przebrania Hallowenowe? - zagaił Afuro, biorąc swój plecak.

-Jeśli o ciebie chodzi, twoja twarz wystarczy, nie musisz się przebierać - odpowiedział Nagumo, zrzucając Suzuno z fotela.

-Słodko - mruknął z ironią blondyn - Przebiorę się za ciebie, efekt będzie jeszcze lepszy

-Kłócicie się jak stare, dobre małżeństwo - stwierdził Mido - Przebierzcie się za jakąś parkę z bajki. Roszpunka i ten chłop co go walnęła z patelni?

-Mido...

-Bardziej hallowenowe mogą być zombie, małżeństwo umarlaków! - podskoczył

-Jeśli chcesz dożyć tej imprezki to się zamknij - mruknął Suzuno.

-Oj nie bądź zazdrosny, tylko żartuję - machnął ręką zielonowłosy - Ty możesz się przebrać za lodówk... NIE BIJ MNIE!

-Jak dzieci - westchnął Hiroto.

༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎

-Cukierek albo psikus!

-Dajcie mi święty spokój - mruknął Kidou, siedzący za drzwiami.

Haruya wywrócił oczami i wyjął worek papierów toaletowych.

-Jak by tu ten dom ozdobić tego roku? - mruknął.

-Widziałeś gdzieś resztę? - spytał Suzuno, potykając się o swój strój loda w różku.

-Nie! - odkrzyknął Nagumo.

Podszedł do srebrnowłosego, i zaczął szukać wzrokiem anioła, czarodzieja i wampira.

-Tam są - wskazał na stoisko z lizakami w kształcie dyń.

-Patrz, miniaturowe wersje ciebie - parsknął Suzuno.

-Bardzo śmieszne - Haruya poprawił dynię na swojej głowie, i pociągnął go do reszty przyjaciół.

-Hej wróżko, masz dla mnie jakąś przepowiednię? - zaśmiał się.

-Jestem czarodziejem! - krzyknął Mido

-Strój wróżki bardziej by Ci pasował - zauważył Nagumo - Miałbyś skrzydełka

Mido zamrugał i prychnął pod nosem.

-Nie znasz się - mruknął.

- Idziemy do tego opuszczonego domu na wzgórzu? - mruknął Terumi.

-Tego w którym ponoć straszy? - westchnął Suzuno.

-Tak

-Tego w którym prawie zginąłem rok temu? - wywrócił oczami Kiyama.

-No...

-Nie -odrzekli zgodnie.

-Niech będzie - wywrócił oczami.

-Ktoś ma jakiś pomysł? - spytał Hiroto.

-Chodźmy na cmentarz! - krzyknął Nagumo.

Hiroto mrugnął powoli i westchnął.

-Ktoś ma jakiś DOBRY pomysł? - podkreślił.

-Chodźmy na cmentarz - Ryuuji wzruszył ramionami.

-Dobry pomysł - zgodził się Suzuno.

-Jestem za - wzruszył ramionami Afuro.

Zielonooki westchnął.

-Czy wam życie nie miłe? Dobrze wiecie jak zawsze kończą się takie historie! Na bank nas coś zaatakuje, porwie, pożre albo zacznie gonić!

-Przynajmniej będzie fajnie - odrzekli chórem.

-Czemu jest tak ciemno? - spytał nagle Afuro.

Lampy na ulicy pękły, i usłyszeli krzyki pobliskich ludzi.

Mido włączył swoją ledową różdżkę i odchrząknął.

-To tylko awaria prądu prawda?

Hiroto zmierzył go wzrokiem.

-Mówiłem, że coś się stanie - mruknął - Jesteśmy jak ci typowi idioci z kreskówek, jeszcze powiedzcie, że nadal chcecie iść na cmentarz!

-Skoro już proponujesz - mruknął Nagumo.

-Ja akurat zamówiłem prenumeratę szamponu do włosów, więc wolałbym żyć - wtrącił Terumi.

-Nie sądzicie, że jest za cicho? - mruknął Ryuuji i poświecił różdżką.

Niedawne stoisko ze słodyczami było puste.

-Jak zwykle - westchnął Nagumo

-Hiroto - mruknął Mido - Ja się boję.

-A nie mówiłem! - wzniósł ręce do góry - To nie! Zaraz pewnie coś nas zaatakuje! A czemu?! Bo tak jest cholera zawsze!

Pozostali cofnęli się trochę, ciągnąc zielonookiego za rękaw.

-Coś stoi za mną prawda? - westchnął.

Kiwnęli głowami zgodnie.

-Znak drogowy - mruknął Mido - Ale twoja mina była bezcenna

-RYUUJI! - krzyknął, a zielonowłosy tylko parsknął śmiechem.

Nagumo odwrócił się i zrobił krok do przodu.

-No to teraz możemy iść na... AAAAA! - wrzasnął i podskoczył przewracając się na Suzuno - POTWÓR!

-Co? Spojrzałeś w lustro? - mruknął Afuro nic nie widząc w ciemności - Ma ktoś latarkę?

-Mam różdżkę - mruknął Mido

-Świeci na zielono - westchnął blondyn i wyjął telefon - To co my tu ma...

Spojrzał prosto w twarz trupio bladego mężczyzny które patrzył się na niego drętwo.

-Ja chcieć dynia... - warknął

Blondyn przetworzył informacje i wrzasnął piskliwie.

-ZOMBIE!

Rzucił się do ucieczki, a tuż za nim Nagumo i Hiroto.

-Ładna noc prawda? - mruknął Mido.

-DYNIA! - wrzasnął mężczyzna

- Okej, spadamy Suzuno! - krzyknął czarnooki - Czy oni biegną na cmentarz!? I kto tu się zachowuje jak idioci z horrorów?!

-Biegnij bo więcej żadnego nie obejrzysz! - krzyknął srebrnowłosy

-Uciekliśmy? - wydyszał Nagumo opierając ręce o kolana.

-Chyba tak - mruknął Hiroto - Gdzie Mido?

-Zostawiłeś go na pastwę losu nie pamiętasz? - mruknął przeciągając się.

-Co?!

-Wiadro - fuknął Suzuno wyłaniając się z mgły i ciągnąc za sobą zielonowłosego - Gdzie Afuro?

-Tu jestem! - usłyszeli z góry.

Blondyn siedział na murku, i ze skrzydłami od kostiumu wyglądał wprost komicznie.

- Poszedł sobie? - szepnął.

-Zwialiśmy, ale może nas gonić - mruknął Nagumo - O co mu wogóle chodziło?

-O twoją dynię - stwierdził Mido.

-Tia, bardzo śmieszne, a tak serio? - wywrócił oczami

-Ale ja mówiłem serio - uniósł palec, tak jak zwykle gdy zaczyna maraton przysłów.

-Tryb Reize słownik uruchomiony - szepnął Suzuno.

-Jak dla mnie to był Jack! - podskoczył - Wiecie ten od dyni!

-Jaka dynia. Jaki Jack - mruknął Hiroto - I skąd go znasz - dodał szybko

-Jesteś zazdrosny o potwora? - szepnął mu na ucho Suzuno.

-Jakiego potwora? - uniósł brew czerwonowłosy.

-Jack nie był potworem - Mido wywrócił oczami.

-To taki facet który kiedyś oszukał samego diabła, zwabił go na drzewo A potem sprawił świętymi technikami, że nie mógł z niego zejść - powiedział Afuro - Potem gdy umarł, przez jego występki nie dostał się do nieba, a diabeł nie przyjął go do piekła, bo...

-Bo go wtedy wkurzył? - uniósł brew Haruya

-No... Tak jakby - stwierdził blondyn - Został skazany na błąkanie się po ziemi, jednak diabeł w podziwie jego sprytu podarował mu dyniowy lampion aby mógł sobie nim oświetlać drogę

-W skrócie - przerwał im Suzuno - Ten facet zgubił swój lampion i chce dynię Tulip-heada?

-Tak - stwierdził Mido - Proponuję mu ją podarować z Nagumo w gratisie

-To bez sensu - westchnął Hiroto - To niemożliwe, takie rzeczy nie istnieją

-Kiyama czy ciebie jeszcze coś dziwi po naszych przygodach? - zdziwił się Nagumo - Poza tym my przyciągamy pecha!

-Hej Panie Jack! - krzyknął nagle Afuro, mało nie spadając z muru - Mamy dla ciebie dynie!

Zbliżający się do nich mężczyzna przekrzywił głowę.

Nagumo zamrugał, zdjął dynie z głowy i położył ją na ziemi.

-Weź ją sobie - spojrzał na zegarek - Ojej! Chyba zostawiłem żelazko na gazie! Muszę spadać! - krzyknął i odbiegł w stronę szkoły.
Reszta spojrzała po sobie, po czym Mido wrzucił do dyni swoją świecącą różdżkę i żelki po czym ruszył za chłopakami.

-Po co dałeś mu żelki?! - wydusił Hiroto.

-Jemu też się coś należy od życia nie? - mruknął, dysząc - Nigdy więcej! - machnął ręką - Za rok zostajemy w domu!

Otworzyli drzwi sali gimnastycznej zauważając ich dyrektorkę latającą pod sufitem, i wirujące wokół niej meble. Śmiała się szatańsko, rzucając w widzów przedstawienia krzesłami.

Chłopcy przetarli oczy i zamknęli drzwi za sobą.

-Proponuję iść do domu - szepnął Suzuno.

-Dobry plan - stwierdził Nagumo.

Nie minęło kilka minut, a wręcz wparowali do Sun Garden, kładąc się do łóżek. Afuro przenocował u nich, bo ani myślał wychodzić na zewnątrz. Po czasie wszyscy zapadli w sen.

×××××××

-Zostaw tę dynie! - krzyknął Mido budząc się.

Zamrugał i spojrzał na kalendarz.

-Co kurna? - mruknął - 31?!

-Mido? - Hiroto wszedł do pokoju - Czy tobie też śniło się, że...

-Tak - przerwał ju - Ale to znaczy, że nasze przedstawienie wciąż leży i kwiczy

-Wiesz co? - zielonooki opadł się o futrynę - Mam pewien pomysł...

༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎༒︎

Wieczór, 31 października

-Przyjaciele wrócili do domu, i zjedli wszystkie zdobyte przez siebie cukierki, następnie barykadując się przed uderzającą krzesłami w drzwi dyrektorką tego marnego przybytku, zwanego Liceum - zakończył Mido, siedząc na krześle narratora.

Sala zamarła po czym wszyscy wstali i zaczęli bić brawo.

-Scenariusz był genialny - stwierdził Hiroto - Nieskromnie powiem.

-Chłopcy! - dyrektorka wparadowała do garderoby - Wszyscy się ze mnie śmieją! Skąd w ogóle taki pomysł?!

-Wie Pani mieliśmy taki sen - stwierdził Afuro - Nie wiemy czemu, ale Pani w nim latała, więc Hiroto stwierdził, że...

Chłopak zaczął machać rękami próbując się wytłumaczyć.

-To nie ja!

-Ależ Pani Dyrektor to tylko zabawa - zaśmiał się niezręcznie Afuro - W końcu to wszystko nieprawda.

Po chwili ktoś zapukał do drzwi.

-Otworzę - zgłosił się blondyn.

-Ciasto dyniowe, to tutaj? - mruknął ponuro dostawca z małym lampionem z dyni w ręku i ciastem w drugiej.

-Tak! - krzyknął Haruya - Zamawiałem!

-Oh to tak - mruknął Afuro - Dziękuję Panie...

-Jack - mruknął posępnie mierząc go wzrokiem.

Blondyn zamrugał i wręczył mu banknot zatrzaskując drzwi.
Odwrócił się do reszty i odchrząknął.

-Za rok w Halloween jedziemy na Bahamy...