Był środek zimy, no... dokładniej 24 grudnia. Zima! Z czym nam się kojarzy? Pomyślmy... Śnieg, prezenty... Wigilia i czas spędzony z rodziną...
Ale za daleko wybrnęliśmy, wracając!
Z zimą kojarzy nam się śnieg... Którego w tym roku było tyle co nic!
Pogoda w Japonii bardziej przypominała Marzec niż Grudzień, nawet nie wspominając o reszcie świata. Każdy już powoli tracił nadzieję na Białe Święta, nawet sam brodaty, dobroduszny staruszek w czerwonej czapce.
Ale skończymy już te smęcenie...
Niech zacznie się opowieść, o pomocnikach Mikołaja!

★ ★ ★ ★ ★ ★

-To co my mamy na tej liście Nagumo? - mruknął Hiroto wkładając ręce do kieszeni

Złotooki westchnął i wyciągnął z kieszeni długą kartkę, zapisaną po brzegi.

-Jedzenie, więcej jedzenia, rzeczy do sprzątania... - mruknął znudzony - i... Wow! Więcej rzeczy do sprzątania!

-Nie ma to jak świąteczna atmosfera - uśmiechnęli się krzywo.

Jak co roku, Nagumo i Hiroto zostali oddelegowani po świąteczne zakupy.
Suzuno według przyjętego zwyczaju miał odśnieżać podwórko... No cóż, nie miał za dużo do roboty, nad czym sczerze ubolewał Haruya.

- Trzeba było jechać w góry z Afuro - mruknął Nagumo - Ale nie, po co - sarknął

-Spoko, nie tylko ty nie czujesz kompletnie tych świąt - zaśmiał się Hiroto patrząc na słońce

-Chodźmy już lepiej do tego sklepu, bo chcę jeszcze pograć na konsoli - mruknął Złotooki, szybko biorąc koszyk i wparowując do supermarketu

Sklep, jak każdy w tym roku od góry do dołu udekorowany był łańcuchami, wisiorkami I chyba wszystkim co nie sprzedało się rok temu. Ważną część ozdób stanowiły też oczywiście tabliczki z promocjami, nie mogłoby ich zabraknąć!
Standardem była też kolejka na 20 metrów, o czym chłopcy przekonali się dochodząc do kasy.

-Czasami rozwalają mnie ci ludzie - mruknął Nagumo - Nudzą mnie już te święta, co roku to samo

-Mogłoby się zdarzyć coś fajniejszego - westchnął Hiroto, stawiając koszyk na ziemię - Chyba sobie poczekamy...

-Magia Świąt... - mruknęli jednocześnie patrząc na kilkumetrową kolejkę...

★ ★ ★ ★

Och... Za dużo już tej negatywnej atmosfery! Zobaczmy lepiej jak idą przygotowania do świąt!

-WY NICPONIE! - na całym biegunie północnym rozległ się krzyk

Po chwili drzwi od warsztatu Mikołaja otworzyły się, a on sam wyleciał zza nich z rękami na szelkach

-Kto pofarbował moją brodę na różowo?! - zachuczał

Elfy popatrzyły po sobie z psotnymi iskierkami w oczach

-Co ja z wami mam...-wyjęczał brodacz nasuwając czapkę z pomponem na oczy

Nagle drzwi otworzyły się z hukiem, a do środka wpadły samonapędzające się sanki

-To prototyp! - krzyknął Mikołaj, z przerażeniem patrząc na jeżdżące wszędzie saneczki

Elfy rzuciły się na nie, tym samym szybując z nimi w górę

-Te święta to jakaś katastrofa! - wydyszał Mikołaj

-Szefie! - usłyszał z dołu

Westchnął i spojrzał w dół, śmiejąc się radośnie

-Witaj mój drogi, jak tam świąteczna atmosfera na ziemi?

Przybyszem był nikt inny, jak Główny Pomocnik Świętego Mikołaja.

Jego dzwoneczki na butach, zadzwoniły lekko gdy poruszył się niespokojnie

- Jest wręcz tragicznie... - wymruczał - Magia Świąt zanika...

Brodacz usiadł na fotelu, załamując ręce.

-Powiedz mi co ja mam zrobić.
Dziadek Mróz zapomniał dostarczyć śniegu na zimę, Wróżka wiosny nagle zaczęła robić aferę na ziemi! W zimę w ogródkach powinny stać bałwany, a nie rosnąć kwiatki!

-Wypadałoby dostarczyć prezenty na czas! - stwierdził elf - Według moich obliczeń szanse na to, że w tym roku się wyrobimy wynoszą...

-Dobij mnie mój drogi... - westchnął

-Jakieś 45 % - mruknął

-O losie... - westchnął - Może sprawdźmy kto w tym roku jest na liście grzecznych dzieci...

Elf kiwnął głową, szybko wyjmując z czapeczki zwój

-O! Popatrz szefie! - krzyknął - Nagumo nadal jakoś się tu zapisuje!

-Jak on to robi to nie mam pojęcia! Ten dzieciak przejdzie już do historii - westchnął

-Najgrzeczniejsza była jakaś Mary z Chile - stwierdził

-Nie znam tej dzieweczki, ale dla najgrzeczniejszego dziecka trzeba wyjątkowych przywilei

-Załatwi się! - mruknął elfik

Nagle światła na całym biegunie zgasły... Elfy zaczęły panikować, a Mikołaj wstał wyglądając przez okno.

-Magia Świąt jest zbyt mała... A niedługo trzeba rozwozić prezenty...

-Szefie... Czy mam pomóc? - mruknął nieśmiało elf

Mikołaj roześmiał się spoglądając na niego.

-Sam nie rozwiozę tych wszystkich prezentów! A napewno nie naprawię atmosfery magii świąt, jestem już stary, a kto lepiej zna się na ludzkich zwyczajach niż...

-Dzieci! - roześmiał się chłopak

-Dokładnie, rozwiozę prezenty na półkuli zachodniej, a ty na wschodniej co ty na to?

-Tak jest szefie! - krzyknął radośnie

-Znajdź sobie pomocników, wybór pozostawiam tobie, wybierz tych dla których dzięki temu te święta staną się lepsze... Liczę na ciebie Midorikawa!

Elf uśmiechnął się radośnie, wyjmując z czapeczki listę dzieci na całym świecie.

-Chyba już nawet wiem kogo wybiorę...

★ ★ ★ ★ ★

-Wróciiiiiiiiiiiłem!!! - krzyknął Nagumo wchodząc do domu

-Nikoooogo to nie interesujeee! - odpowiedział mu Suzuno jedząc lody pierniczkowe na kanapie

-Zamknij pyszczek Suzuno! - syknął złotooki

Srebrnowłosy parsknął śmiechem, patrząc na niego

-Co tak grzecznie?

-Są święta, jestem więc miłym człowiekiem! - stwierdził uśmiechając się zwycięsko

-Miły Tulipan, tego jeszcze nie grali - mruknął chłopak, wstając i biorąc z lodówki kolejne pudełko lodów

-A ciebie to pogrzało? - Hiroto uniósł brew - Nie wiem czy lody w zimę to najlepszy pomysł...

-Oj zamknij się Keczup! - wskazał na niego łyżeczką - Już miesiąc temu zaopatrzyłem się w świąteczne lody pierniczkowe!

Hiroto wywrócił oczami, wypakowując zakupy.
Słyszał jeszcze tylko rozmyślania Suzuno, oglądającego program kulinarny

-W sumie to nie je się keczupu w święta... - usłyszał - Może żurawina?

Nagumo stojący obok parsknął śmiechem, spoglądając na niego

-To co żurawinka, mogę już pograć na konsoli? - wydusił śmiejąc się

Kiyama tylko popatrzył na niego, i odszedł do pokoju.

-Oj nie denerwuj się! No weź! Żurawi... - tu wybuchł śmiechem trzymając się szafki - Nie no nie mogę....

Po chwili wskoczył na kanapę obok Suzuno, patrząc w telewizor.

Aby ryż był dobrze ugotowany, należy...

-Suzuno? - mruknął - Musimy to oglądać?

-Nie - wzruszył ramionami - Ale nudzi mi się!

-Te święta to jest jakaś katastrofa - westchnął

Niebieskooki popatrzył na niego kątem oka, podsuwając mu łyżeczkę pod usta

-Lodów pierniczkowych?

Nagle usłyszeli głośny dźwięk dzwonków na dworzu.

-Kogo diabli niosą? - mruknął Haruya

Po chwili ściany wokół nich zaczęły się rozmywać, a podłoga wirować

-O cholera.... SUZUNO KONIEC ŚWIATA! - krzyknął tuląc się do niego

Srebrnowłosy z kolei złapał mocno pudełko swoich lodów, widząc tylko Hiroto wychodzącego z pokoju

-Co tu się...?! - chciał krzyknąć, ale nie zdążył dokończyć bo już po chwili wylądowali w zupełnie innym miejscu...

★ ★ ★ ★ ★

-AAAAA!!! - wrzasnęła cała trójka, wpadając twarzami w śnieg

-Co to było do cholery jasnej?! - wykrzyczał Haruya rozglądając się dookoła

-Czy wy widzicie to samo co ja? - mruknął Hiroto

-Jesteśmy na... BIEGUNIE PÓŁNOCNYM! - wykrzyczał Suzuno skacząc jak dziecko - Moje Marzenie się spełnia!

Nagumo i Hiroto Zamrugali w szoku

-Ty... - szepnął Nagumo, szturchając zielonookiego - On chyba nigdy nie był taki radosny...

-A pamiętasz jak dostał maszynę do lodów?

-A... No tak... To jego drugi raz...

-AAAA!!!! - nagle usłyszeli wrzask, a po chwili z góry tuż obok nich spadł ktoś jeszcze

-Do jasnej Anielki, co tu się odwala?! - usłyszeli spod śniegu

-AFURO! - krzyknął Nagumo, przytulając się do niego - Czyli jednak przeżyjemy!

Blondyn popatrzył na niego,a następnie rozejrzał się wokół widząc wielki dom, otoczony lizakowymi laseczkami

-O Cholera...-mruknął wstając ze śniegu

-O już jesteście! - usłyszeli nagle

Zdziwieni spojrzeli w bok, gdzie zobaczyli zielonowłosego chłopca o lekko spiczastych uszach.
Na jego głowie znajdowała się czapeczka z dzwonkiem, a czarne oczy posyłały im radosne iskierki

-Jestem Midorikawa Ryuuji, główny pomocnik Świętego Mikołaja - skłonił się ku nim głową zdejmując czapeczkę

-.... ELFIK! - krzyknął Haruya podbiegając do zdziwionego elfa - Ale super!

-Och... Jesteś dokładnie taki jak cię pamiętam Nagumo - zaśmiał się

-Czekaj.... To ty mnie znasz? - zdziwił się

-Tak... My tutaj tylko obstawiany z Mikołajem zakłady, kiedy w końcu wylecisz z listy grzecznych dzieci....

Hiroto i Suzuno parsknęli śmiechem, spoglądając na naburmuszonego chłopaka.

-Oj rozchmurz się! - krzyknął Mido - Zostajesz na niej od 16 lat... - mruknął

-Czy ja śnię? - mruknął nagle Suzuno - Jeśli tak to nie chcę się budzić!

-Przyzwałem was tutaj, bo potrzebuję pomocy! - stwierdził zielonowłosy - Magia Świąt powoli zanika, więc potrzebuję waszej pomocy, by dostarczyć prezenty na czas!.

-... Czuję się jakbym był w kreskówce... - mruknął nagle Afuro

-Nie narzekaj! - stwierdził Nagumo - W końcu dzieje się coś lepszego niż przecena na masło!

-Fakt... - mruknął chłopak

-Więc... Zgadzacie się? - spytał elf

-No oczywiście! - krzyknął Haruya, z Suzuno nie dając dojść innym do słowa

-Nie to żebyście mieli wybór - zielonowłosy wzruszył ramionami - Ale wypadało zapytać!

-To ja nas może przedstawię! - stwierdził chłopak - Znaczy pewno już nad znasz, w końcu magia i tak dalej, ale wiesz! A więc mnie znasz, to jest Suzuno! Miłośnik Lodów - wskazał na niego - To jest Afuro, niańka moja i Suzuno, o! A to jest żurawinka!

-NAGUMO! - wrzasnął Hiroto mrożąc go wzrokiem

Przerwał mu jednak cichy chichot czarnookiego.

-Zabawni jesteście, a teraz chodźcie, czas pakować się do sań!

-Czekaj! - Suzuno uniósł rękę spoglądając na niego - Czy my będziemy jechać... Saniami?!

-Z prawdziwymi reniferkami?! - dopytał Nagumo

-No... Tak - mruknął zdziwony elf

-....

Chłopcy spojrzeli po sobie robiąc wielkie oczy

-ALE ZAJEBIŚCIE!

-A miałem tak ciepło w łóżeczku... - mruknął Terumi - Spałem sobie z moim pluszowym Aniołkiem...

Midorikawie opadł pot z czoła patrząc na niego.

-Czy ty z natury jesteś taki leniwy?

-Co? - mruknął - Ja? Leniwy?! Ja wogóle nie jestem leniwy, ja odpoczywam po całym roku spędzonym z nimi! - wskazał na dwójkę chłopaków przed sobą

-Tiaaaaa

-No! Poza tym gdy robi się ciemno, i zimno, mój mózg mówi, okej czas spać!

Midorikawa wywrócił oczami z lekkim uśmiechem, gwiżdżąc cicho.
Już po chwili zobaczyli na niebie, pędzący zaprzęg reniferów

-RENIFERKI! - krzyknął Suzuno machając rękami

-Zachowujecie się jak dzieci - mruknął Hiroto

-Jesteście dziećmi - mruknął Mido, wskakując do sań - A ja udowodnię wam, że magia świąt tkwi w każdym z was!

★★★★

-Gotowi? - spytał zielonowłosy trzymając wodze.

Zerknął do tyłu, widząc wszystkich siedzących w saniach

-Momencik - stwierdził Suzuno, wyskakując z sań

Cała reszta ze zdziwieniem patrzyła, jak ten po chwili wraca z pudełkiem lodów w ręku

-No co? - mruknął - Miałem je tu zostawić?

-Oj na brodę Świętego Mikołaja, to będzie Niezapomniana przygoda - westchnął Midorikawa, poruszając wodzami - Lecimy! Kometek, Amorek, Tancerz, Pyszałek, Błyskawiczny, Fircyk, Złośnik, Profesorek i Rudolf!

Już po chwili renifery wydały radosne okrzyki, wznosząc sanie w powietrze.

-Pierwszy przystanek, Europa! - wykrzyczał śmiejąc się radośnie.
Suzuno, Nagumo i Afuro popatrzyli po sobie. Dopiero teraz dotarło do nich, że naprawdę siedzą w saniach, z elfem, jakieś tysiące kilometrów nad ziemią...

★ ★ ★ ★ ★

Dolatywali już powoli nad dachy Norwegii. Czas rozrzucić prezenty!

-Dobra - mruknął Mido patrząc po nich - Patrzycie na dany dom, sięgacie do worka, a on automatycznie wyczaruje wam odpowiedni prezent, jasne?

-Jak słońce! - stwierdził Haruyą, sięgając do Worka i zrzucając prezent na dom.

Ten jednak zamiast spać do komina, zniknął gdy dotknął dachu.

-A ten gdzie?! - krzyknął Haruya

-Ludzie nie mają już tylu kominków - mruknął elf - Prezent pojawił się pod choinką, nie przejmuj się

Nagumo zrobił nietęgą minę i spojrzał w dół, unosząc brwi.

-Gdy jest się dzieckiem... To wszystko wygląda jakoś inaczej... - szepnął

-To nie święta są mniej magiczne - zaśmiał się elf - Nawet nie wiesz jak czasy się zmieniły... Pamiętam jeszcze, jak te mały kruszyny w każdy wigilijny wieczór czekały na prezent...
Nie zawsze się wyrabialiśmy w dostarczeniu wszystkich - sprostował - Ale rodzice tych pociech szybko naprawiali sytuację...-zaśmiał się

-Czyli... Niedługo święta już wogóle nie będą takie same? - mruknął Haruya zrzucając już dwudziesty prezent.

-Tak... - szepnął smutno Mido - Powiedz mi kto teraz na ziemi wierzy w Świętego Mikołaja, dla niektórych święta to tylko udręka. Ale tak naprawdę święta to czas spędzania czasu szczęśliwie. Niekoniecznie z rodziną, ale tak żeby ten jeden dzień w roku, spędzić robiąc co się kocha!

-Mądre słowa - mruknął Hiroto, mierząc elfa wesołym spojrzeniem

-Ej... To ostatni prezent do Norwegii... Tak szybko poszło? - zdziwił się Suzuno

-Magia Świąt! - zaśmiał się Afuro - Jeśli dobrze pamiętam, jeszcze tylko jakieś 100 państw!

-....

Cała grupa wydała zbiorowe jęknięcie, a Mido wywrócił oczami siadając w saniach.

-Zdążymy przed świętami? - spytał Hiroto siadając obok niego

Czarnooki zaśmiał się wesoło, klepiąc go po ramieniu

-Z takimi pomocnikami, nie ma innej opcji!

★★★★★

Mijały godziny, a sanie coraz bardziej zmierzały w kierunku wschodu.

-Japonia - westchnął Midorikawa, ziewając cicho - W Końcu... Muszę was odwieźć chłopaki...

-Co?! - krzyknęli - Dlaczego?!

-Oczywiście najpierw musimy rozwieźć prezenty - uśmiechnął się niemrawo - Hej no co to za smutne Minki?

-No bo... - mruknął Afuro.

-Czyżbyś już nie chciał wracać do swojego pluszowego aniołka? - zielonowłosy wyszczerzył ząbki, śmiejąc się cicho

Blondyn zarumienił się zakładając ręce na ramiona

-Bardzo śmieszne... Zmieniłem zdanie

-Po prostu poczuliście magię świąt, teraz pokażcie ją innym - uśmiechnął się do nich, zrzucając na dół pudełka

Wylądował  niedaleko lasku, siedząc na ramie sań

-Zobaczymy się jeszcze? - mruknął Nagumo

-Oj teraz to napewno zostaniesz na liście grzecznych dzieci! - zaśmiał się przechylając głowę

Chłopcy kiwnęli głowami, stojąc na ziemi

-Nie wracasz w góry Afuro? -mruknął Mido

-Wiesz... Po co? Przecież mam tu wszystko czego potrzebuję! - zaśmiał się obejmując dwójkę przyjaciół ramionami

Zielonowłosy kiwnął głową znów łapiąc za wodze

-Czy jeszcze kiedyś przylecisz? - mruknął smutno Hiroto

Czarnooki uniósł kącik ust, a po chwili na głowie każdego z nich pojawiła się dzwoniąca czapeczka

-Do zobaczenia w kolejne święta! - wykrzyczał ze śmiechem wzlatując w górę

Chłopcy zamrugali patrząc po sobie, po chwili wybuchając śmiechem

-Czas wracać do domu...

★ ★ ★ ★ ★ ★

-Chłopaki! - wrzasnęła Reina gdy tylko zobaczyła ich przy wejściu - Gdzieście się podziewiali?!

-Nie drzyj pyszczka kobieto - mruknął Nagumo rzucając się na kanapę - Jeszcze nam podziękujesz!

-Chodźcie lepiej, rozpakowujemy prezenty! - krzyknęła

Chłopcy weszli do środka, widząc, że pod choinką nie została już ani jedna paczka.

-Oj ktoś tu chyba był niegrzeczny! - wszyscy wybuchnęli śmiechem, patrząc się na nich

-A może byli zbyt grzeczni? - usłyszeli huczny śmiech a po chwili na środku pokoju pojawił się brodacz, w czerwonym kubraku trzymając się za brzuch

-Czy to...? - mruknął Hiroto

-Święty Mikołaj! - krzyknęli wszyscy z otępieniem

-Mido! - krzyknęła cała czwórka widząc elfa wyłaniającego się zza Mikołaja

-Wesołych Świąt! - mrugnął do nich, po chwili znikając w wybuchu iskierek, pozostawiając po sobie stos prezentów

Inne dzieci zmierzyły ich zszokowanymi spojrzeniami, a oni tylko wyszczerzyli zęby w uśmiechu

-Lody pierniczkowe! - krzyknął Suzuno zaglądając do paczki - I więcej lodów!

Chłopcy wybuchnęli śmiechem, patrząc na chłopaka.

-Zobaczymy się już za rok Midorikawa... - szepnął Hiroto Patrząc na gwiazdkę świecącą na niebie - Obiecuję Ci to...

Bo w święta nieważne jest to, jaki prezent dostaniemy.
Czy lubimy święta czy nie
Bo Wigilia Bożego Narodzenia to tak naprawdę normalny dzień w roku... Tylko bardziej radosny, szczęśliwy i motywujący do pogodzenia się z innymi!
Nie ważne czy właśnie szykujesz stół z rodziną, śpiewasz kolędy, czy siedzisz sam w pokoju, i najchętniej nie obchodziłbyś świąt.
W ten jeden dzień zatrzymajmy się na chwilę, i pomyślmy, czy naprawdę warto toczyć te spory?
I czy nie warto pierwszemu wyciągnąć ręki...
Wesołych Świąt moi kochani!
Rok 2019 był przeciwnie do niektórych najlepszym w moim życiu, jak i w pisaniu tutaj.
Dziękuję wam za ten rok, i liczę, że następny będzie tak samo wyjątkowy! Cieszę się, że was mam.
MERRY CHRISTMAS!
💕🎄💕🎄💕🎄💕🎄💕🎄💕🎄💕
~Wasza Reiko