Nie wierzę, że to robię. _Amazing_Estera_ zamorduje cię...  Zapowiadam to moje pierwsze i ostatnie Yaoi. Wolę oglądać/czytać niż pisać.  No dobra po tym wyczerpującym wstępie jedziemy.

************

*Ruki*

Byłem w odwiedzinach u Sakamakich. Do tego czasu rzadko spotykaliśmy się z powodów konfliktów pomiędzy naszymi rodzinami. Od czasu ataku wilkołaków na nas zżyliśmy się.  Yui stała się przekąską intruzów, więc nikt nam już nie zawadza. I pomyśleć, że widziałem w niej Eve. 

Dużo czasu spędzałem z Shu, co dziwne, mieliśmy ze sobą wiele wspólnego. Oprócz naszego podobieństwa z twarzy, zgadzaliśmy się stylem muzycznym, leniuchowaniem i smakiem. Lubiliśmy te same potrawy jak i grupę krwi AB-Rh+.
Oboje byliśmy smakoszami trunków takich jak czerwone i białe wino w każdych stopniach słodkości, od wytrawnych poprzez pół słodkie aż po słodkie i owocowe. 

Potrafiliśmy całe dnie przeleżeć na kanapie,przy kominku, popijając co nieco.
Tak mijały minuty, godziny, dni, tygodnie, miesiące. Lubiliśmy swoje towarzystwo, czuliśmy się swobodnie i komfortowo. Zaczęliśmy się do siebie zbliżać. Za każdym razem ,gdy tylko widziałem jego, moje serce przyśpieszało. Co jest ze mną nie tak?  Jesteśmy facetami. To wyklucza wszystko prawda?

*Shu*

Znowu przyszedł on. Czuję jego zapach nawet ,gdy stoi przy bramie wjazdowej. Na samą myśl o naszym spotkaniu serce przyśpiesza. Dlaczego tak reaguje?

-Cześć.- odezwał się Ruki stając nade mną.

-Cześć. - mruknąłem jak zawsze.
Podniosłem się i skinieniem głowy pokazałem chłopakowi, żeby szedł za mną. Doszliśmy do mojego pokoju. Zawsze tak robiliśmy. Był tam piecyk i dwa fotele na, których wylegiwaliśmy się. Od jakiegoś czasu jest jednak inaczej. Bardziej skrępowani, małomówni, choć u mnie to norma.

-Dawno się nie widzieliśmy- powiedział Ruki nalewając do kieliszków czerwonego, wytrawnego wina. Podał mi trunek.

-No. - mruknęłem i upiłem łyka. Zasiedliśmy w fotelach patrząc na płominie w kominku.  Zapadła cisza. Z każdym kolejnym kieliszkiem stawaliśmy się bardziej odważni i rozmowni.  Gdy śmialiśmy się do rozpuchu nawet nie wiem z czego wszedł Reiji.

-Wszyscy wychodzimy na festyn. - oznajmił okularnik i zamknął spowrotem drzwi. Nie lubimy takich imprez ,więc zazwyczaj zostajemy w domu. 

Nasze twarze od procentów robiły się coraz bardziej rumiane. Przy zgaszonym świetle i płomieniach kominka siedzieliśmy cały czas. Pomimo mroku na zewnątrz ,w środku było dość jasno. Upiłem łyk i przeniosłem wzrok na Rukiego. Jego blada cera dostała rumieńcy na policzkach a oczy wydawały się rozmyte. Wyglądał bardzo... Słodko? Nie nie, prędzej przystojnie. Serce przyśpieszyło uderzając bardzo mocno w mojej klatce.  Podniosłem się z miejsca bardzo gwałtownie, zwracając uwagę granatowowłosego. Nie kontrolowałem moich emocji, ruchów... Nic, tak jakbym był w transie, lunatykował.  Podeszłem do Rukiego. Przywarłem jego ręcę do oparcia fotela i wpiłem się w jego miękkie usta.

*Ruki*

Chłopak nagle podszedł i zaczął mnie namiętnie całować. Rozszerzyłem oczy w niedowierzaniu. Serce prawie nie wyskoczy mi z piersi. Co robić?! Był taki przyjemny... Ale to facet!  Też nim jestem! To, to nie może się udać.

-Kocham cię- wymruczał Shu podnosząc mój podbrudek. Jego szafirowe oczy były jakby nieobecne. Od dawna czułem coś do niego ale czy to miłość?  Nie znam takiego uczucia.

-Ja ciebie też. - usta same mi się otworzyły. Ręce same poruszyły, ciało samo wstało. Spadliśmy na podłogę. Byłem nad nim. Jego blond kosmyki opadały łagodnie na białe futro a usta lekko rozchylone kusiły jeszcze bardziej. Zbliżyłem się i ucałowalem wargi Shu.  Wtem do pokoju wparował Laito z miną pedofila.

-Mogę się dołączyć? - zaczął poruszać znacząco brwiami.

-Nieeeeeeee! - wydarłem się i otworzyłem oczy.

Byłem znowu w mojej sypialni. Podniosłem się do pozycji siedzącej. Rozejrzałem się uważnie po pomieszczeniu. Tak to był tylko zły sen. Koszmar. Mara nocna. Spokojnie, uspokuj się. Nic takiego nie było. W jednej sekundzie dostałem SMS-a.  Otworzyłem telefon z zamiarem sprawdzenia.

Od Laito
"Świetnie się bawiłem, może wpadniesz jeszcze raz? "

-Nieeeeee! - krzyknąłem przerażony i rzuciłem telefonem o ścianę.   To jak déjà VU.

*********************************

Moje pierwsze i ostatnie Yaoi.  Jak się podobało?  Podobało to za dużo powiedziane... Da się to wogóle czytać?  Estera...już nie żyjesz.  :)