- Wszystko w porządku ? Czemu siedzisz tu taka smutna i sama ? - spytał Matteo i usiadł na kanapie obok Ambar.

- Siedzę sama bo jestem sama... Nie mam nikogo - odparła Blondynka - Nie mam rodziców, ciotka ma mnie gdzieś. Nie mam nikogo, nikt mnie nie kocha...

- Ej co Ty mówisz ? - spytał Matteo i wziął ją za rękę.

- Trafiłeś w zły moment. Zawsze ukrywam uczucia, ale teraz...

- Nie musisz nic ukrywać skarbie  - powiedział Matteo - Powiedz o co chodzi.

- Po prostu potrzebuje trochę czułości, troski, miłości. Nigdy tego nie miałam ani w dzieciństwie ani później. Nikt mnie nie kochał...

- Ej teraz to coś kręcisz - uśmiechnął się lekko - Przecież ja Cię kocham i to najbardziej na świecie.

- Tak ? - spojrzała na niego.

- Jasne, że tak - uśmiechnął się i przytulił ją mocno - Bardzo Cię kocham Ambar. Domyślam się, że może być bardzo trudne dla Ciebie... Powinien bardziej o Ciebie dbać i częściej być przy Tobie. Postaram się to zmienić.

- Kocham Cię Matteo - powiedziała Ambar.

- Wiem aniołku - musnął jej usta - Kocham Cię.

Blondynka uśmiechnęła się lekko. Zawsze pragnęła tylko miłości, ale nikt jej tego nie dał. Nikt poza Matteo.