Violetta spędzała wieczór sama w swoim pokoju. Pisała w pamiętniki gdy mąkę usłyszała dźwięki gitary. Rozejrzała się i podeszła do okna. Wyglądając przez nie zobaczyła jak pod jej oknem stoi Leon z gitarą i śpiewa piosenkę dla niej.

Uśmiechnęła się i wsłuchała się w jego piękny głos.

No soy ave para volar
Y en un cuadro no se pintar
No soy poeta escultor.
Tan solo soy lo que soy.

Las estrellas no se leer
Y la luna no bajare.
No soy el cielo, ni el sol...
Tan solo soy.

Pero hay cosas que si sé
Ven aquí y te mostraré.
En tus ojos puedo ver...
Lo puedes lograr, prueba imaginar.

Podemos pintar, colores al alma
Podemos gritar "yeh"
Podemos volar, sin tener alas...
Ser la letra en mi canción
Y tallarme en tu voz.

Gdy piosenkę dobiegała końca Violetta wybiegła z pokoju i z domu i od razu podbiegła do chłopaka przytulając go mocno.

- To było piękne, jesteś kochany - Powiedziała uśmiechając się.

- Dla Ciebie wszystko - powiedział Leon i pocałował ją.