Dagen vlogen voorbij.
Ik had weg geklikt.
Ik wilde niet weten wat hij nog zou zeggen.
Hij was een hulplijn. Niks meer.

Terwijl die gedachtes voorbij kwamen in mijn gedachtes, was ik doelloos aan het rond lopen door mijn straat.

*boem*
Ik viel, op de grond.
Een fucking stenen grond.