Za to byłam wdzięczna, bo nie wiem, czy bym była zdolna mu odpowiedzieć, nie stając się czerwona jak pomidor ze wstydu. No przecież nie mogłam mu powiedzieć jak ja i moja wilczyca patrzyłyśmy się w jego zielone oczy i to jak gdy się uśmiechał, nie mogłam nie zauważyć jego dołeczków, no to by było już totalne upokorzenie, którego raczej bym nie zniosła.

- To gdzie masz pierwszą lekcję? - spytał się Zayn, znowu wyciągając mnie z myśli.

- O, szczerze to nie wiem, zapomniałam sprawdzić. O matko, ale mi teraz głupio.

- Spoko nic się nie stało, chodź za mną, niedaleko wejścia jest plan lekcji dla wszystkich klas.

Zaprowadził mnie i rzeczywiście było tam dokładnie napisane jaka klasa ma gdzie lekcje, zastanawiam się, jak ja mogłam tego nie zauważyć? A no tak, jak mogłam zauważyć cokolwiek, kiedy cały czas gapiłam się na niego, jakby był jedyną osobą na świecie.

- Super, wygląda na to, że masz lekcję w sali obok mojej. - powiedział, patrząc na mnie, ja patrzyłam na plan lekcji, aby nie spojrzeć mu w oczy, bo przestałabym zupełnie myśleć i powiedziała coś, czego będę mogła później żałować.

- Okej to może chodźmy pod salę? - powiedziałam, odwracając się od planu w jego stronę, jednak wciąż nie spoglądając mu na twarz.

- Dobra, no to chodźmy. - odpowiedział.

Wiedziałam, że nie powinnam, ale spojrzałam mu w oczy i oczywiście znowu nie mogłam się ruszyć, jakby jakaś siła trzymała mnie w jednym miejscu i nie chciała puścić. To zaczyna już być irytujące, co ja mam robić, nosić okulary przeciwsłoneczne za każdym razem kiedy z nim rozmawiam? A może w ogóle unikać kontaktu wzrokowego albo lepiej, unikać Zayna? Nie uśmiecha mi się to za bardzo, ponieważ dopiero co go poznałam i jak nikt inny przyciąga moją uwagę. Nie wiem, o co chodzi, nigdy się nie zakochałam ani żaden chłopak mi się nie podobał. To wszystko jest dla mnie nowe, ale chyba zaczynam lubić Zayna. Jest całkiem fajną osobą i może zostaniemy przyjaciółmi? Czuję, że jemu mogę ufać.