#Pov# Sky

Sposobność nadarzyła się jeszcze tego samego dnia. Wieczorem, podczas oglądania filmu dokładniej rzecz ujmując. Jake poszedł zrobić popcorn. Pamiętając, jaki ma dobry słuch, wzięłam kartkę papieru i ołówek.

„Pomożesz mi?" - nabazgrałam na szybko i podsunęłam Harry'emu karteczkę.

Ten spojrzał na mnie zdumiony.

Wskazałam na drzwi do kuchni, a następnie na swoje uszy.

Pokiwał głową na znak, że zrozumiał.

„O co chodzi?" - odpisał.

„Znalazłam coś dziwnego. Myślę, że to może mieć jakiś związek z..."

Ruchem głowy znów wskazałam kuchnię.

„Teraz to mnie zaintrygowałaś."

Uśmiechnęłam się pod nosem i odpisałam:

„To jak? Wchodzisz w to?"

„Jeśli powiesz o co chodzi."

Wyjęłam kluczyk i mu podałam.

„Schowaj. W pokoju gościnnym jest kufer. Tam jest to, o czym mówię."

„Obejrzę „to" sobie dziś dokładnie. Później ci powiem, czy się zgadzam."

„Tylko nie mów nic Jake'owi."

„Czemu?"

Już miałam odpisać, że coś mi tu nie gra i mam przeczucie, że nie powinien o niczym wiedzieć, kiedy z kuchni dobiegł dźwięk wyłączanej mikrofalówki. Podarłam kartkę na malutkie kawałeczki. Połowę dałam Harry'emu, a drugą połowę zmięłam w kulkę i włożyłam do kieszeni. Nakazałam mu gestem zrobić to samo.

- Jak tam? - Jake wszedł do pokoju. - Oglądamy dalej?

Zgodnie pokiwaliśmy głowami.

Chłopak usadowił się między nami z miską na kolanach.

- Działo się coś ciekawego? - spytał.

Oprócz tego, że w pewnym sensie spiskujemy przeciwko tobie? Nie, skądże.

- Nic ciekawego. - spojrzałam na ekran, by dowiedzieć się, co się dzieje w filmie. - Skończyli pościg, samochód wybuchł. I trochę się pozabijali.

- Czyj samochód wybuchł? I kogo zabili?

Klops... Na szczęście Harry był bardziej zorientowany.

- Wybuchło to czerwone porsche, no i ten, kto był w środku zginął. To miała na myśli Sky, mówiąc, że „trochę się pozabijali".

To miałam na myśli? No, może.

Rzuciłam mu krótkie spojrzenie, mówiące: „Skąd wiesz?"

Wzruszył ramionami. To mogło oznaczać wszystko: od „zgadywałem", poprzez „to było do przewidzenia", aż po „oglądałem to już kiedyś".

Godzinę później film dobiegł końca.

- Dobranoc. - Harry wstał z sofy.

Nasze spojrzenia się skrzyżowały.

- Dobranoc. - odpowiedziałam.

Ciekawa jestem, do jakich wniosków dojdzie po bliższych oględzinach starych zabawek. Może będzie miał jeszcze inną teorię niż ja.

No cóż.

Jutro się dowiem.