POV Anisa

'Hey daar.' Er wordt een hand op mijn schouder gelegd en verschrikt draai ik me om. 'O, Kevin! Hey!'

'Ik zag je de trein al uitstappen maar volgens mij jij mij niet,' zegt hij lachend. Ik begin te blozen. 'Klopt. Sorry. Ik dacht dat je bij de roltrappen zou staan.'

Er verschijnt een glimlach rond zijn lippen. 'Geeft niets! Nou, zullen we gaan?'

'Ja, tuurlijk. Waar ga je me mee naartoe nemen?'

'Tja...' zegt hij geheimzinnig. Voordat ik weet wat er gebeurt laat hij zijn hand al in de mijne glijden. Ik glimlach ongemakkelijk. Dat was... onverwachts. Wat moet ik hiervan vinden? Horen er nu vlinders in mijn buik op te fladderen? Dat is zeker niet het geval nu.

~

Nog geen vijf minuten later struinen we al hand in hand door het centrum van Utrecht. Nog steeds wil Kevin niets verraden over de activiteit die we zo gaan ondernemen. Om eerlijk te zijn maakt het me nogal nerveus. Wat als ik het niet leuk vind?

'Oké, hier is het,' merkt hij uit het niets op. Ik kom tot stilstand en kijk verrast naar het uithangbord boven me, waar GrachtenAtelier op staat.

'Cool, gaan we schilderen?' reageer ik enthousiast. Er ontsnapt een ongemakkelijke lach bij hem. 'Eh, nee. Het is een bonbon workshop. Ik hoop dat je dat ook leuk vindt?'

'Natuurlijk!' roep ik gelijk uit. 'Ik hou van chocolade.'

'Nou, dat komt goed uit,' knipoogt hij. Hij leidt me mee naar binnen, waar we al gauw overdreven begroet worden door de vrouw achter de balie. 'Hallo, welkom! Hebben jullie een reservering?'

'Zeker,' glimlacht Kevin zorgeloos. 'Onder de naam De Koning.'

'Is je naam De Koning?' zeg ik op fluistertoon terwijl de vrouw zijn gegevens opzoekt. Hij kijkt me met een jolige blik in zijn ogen aan. 'Ja. Toepasselijk, hè? Wil jij mijn koningin zijn?'

Ik schiet in de lach en maak een braakgeluid. 'Bah, wat cliché.'

Hij grinnikt even, om vervolgens weg te kijken. 'Noted.'

'Jullie mogen op de stoelen in de hoek plaatsnemen. Over ongeveer vijf minuten beginnen we,' merkt de vrouw op. Kevin knikt even beleefd. Hij laat zijn hand op mijn rug rusten en leidt me zo mee naar de stoelen. Opgelaten glimlach ik. Hij is zo netjes, zo, zo... perfecte schoonzoon. Hij is volwassen, geeft me meer dan genoeg aandacht en is niet bang om mensen te laten zien dat we op een date zijn. Op papier is hij perfect. Nu nog zien of de werkelijkheid hetzelfde is.

'Dus...' probeert hij meteen de stilte te verbreken. Ik schraap mijn keel. 'Ja. Vertel, hoe kwam je bij dit idee?'

Hij haalt zijn schouders op. 'Simpel. Alle meisjes houden van chocolade.' Er breekt een glimlach op mijn gezicht door. 'Dat is zeker waar.' Hij legt zijn hand even op de mijne. 'Ik ben blij dat je met me op een date wilde. Ik vond je al interessant vanaf het eerste moment dat ik je zag.'

Er verschijnen blosjes op mijn wangen. 'Dat gebeurt me niet vaak.' Hij snuift even verontwaardigd. 'Dat verbeeld je je vast maar. Je hebt juist zo'n aantrekkelijke uitstraling.'

In mijn ooghoeken zie ik hoe er vier volwassenen komen binnenlopen. Gelijk voel ik me op mijn hoede. Naast hen en Kevin ben ik net een twaalfjarige. Niet alleen qua uiterlijk, maar ook nog eens op het gebied van gedrag en serieusheid. Ik wil me naar mijn leeftijd kunnen gedragen, maar ik ben bang dat ik naast hen buiten de boot zal vallen.

Voordat ik het me besef, staat de vrouw van de balie voor ons zessen. 'Oké, nu jullie er allemaal zijn, kunnen we beginnen. Ik ben Maja en ik ga jullie vandaag wat leren over bonbons maken. Volg mij maar.'

Zodra ik overeind kom, slaat Kevin zijn arm om mijn middel heen. Ik begrijp nu wat Hanna bedoelde met het woord intens toen we het over hem hadden.

We lopen achter Maja aan en volgen haar door een witgeverfde, houten deur. Erachter is een ruimte met vier werkbanken, waarop al verschillende ingrediënten klaarstaan. Automatisch nemen we plaats op de krukken, waarvan er twee achter elke bank staan.

'Voel jij je ook zo jong opeens?' fluister ik tegen Kevin, terwijl ik het antwoord eigenlijk al wel weet. Hij schudt zijn hoofd. 'Nee, hoor. Zie hen maar gewoon als extreem oud,' zegt hij met een knipoog. Dankbaar glimlach ik naar hem. 'Dat is wel een goede, ja. In ieder geval heb ik jou hier.'

'Natuurlijk heb je mij,' glimlacht hij warm terug. 'We gaan het gewoon leuk maken. En als je dit niets vindt, neem ik je straks wel mee uiteten. Ik ken een heel goed Italiaans restaurant.'

'Of we gaan gewoon naar de Mac of KFC,' grinnik ik. 'Ik heb geen dure maaltijd nodig.'

'Dat weet ik wel hoor, maar ik wil het je gewoon geven. Dat verdien je,' reageert hij gelijk. Ik wend mijn blik van hem af. 'Dat is lief.' Hoopvol richt ik mijn blik op Maja, die tot mijn opluchting juist lijkt te willen beginnen. Maar goed ook, want ik werd steeds zenuwachtiger van Kevins gedrag. Hij lijkt niet te begrijpen dat ik geen fancy gedoe wil. Zo ben ik niet en zo ga ik ook nooit worden.

~

'Nou, wat vond je ervan?' vraagt Kevin hoopvol wanneer we nog geen twee uur later weer buiten staan. Ik glimlach vriendelijk naar hem. 'Ik vond het heel leuk, bedankt.'

'Wil je trouwens ook de mijne?' biedt hij aan terwijl hij zijn zakje bonbons al half in mijn handen drukt. Zacht duw ik zijn hand weer weg. 'Nee hoor, dank je. Ik heb zelf al genoeg chocola.'

'Anders neem je hem mee voor je moeder,' blijft hij aandringen. Mijn blik betrekt. 'Mijn moeder en ik hebben niet zo'n goede band.'

'Hoe kan dat nou?' reageert hij ontzet. 'Zo erg zal ze toch niet zijn?'

'Hmm, toch wel,' is het enige wat ik erop antwoord. 'Maar kunnen we het ergens anders over hebben?'

'Alleen als jij de chocola aanneemt,' grijnst hij, niet doorhebbend dat ik daar helemaal niet op zit te wachten. Ik gris ietwat geërgerd de zak uit zijn handen. 'Is goed. Zullen we ergens een milkshake gaan halen?'

Hij pakt mijn arm vast. 'Hé, je bent toch niet boos nu?' Gauw forceer ik een glimlach. 'Nee joh, maak je geen zorgen.'

'Oké, zolang je het maar naar je zin hebt,' slijmt hij terwijl hij zijn hand weer in de mijne verstrengelt. Meteen maak ik me er weer uit los, met het excuus dat ik het flesje water uit mijn tas wil halen. Ik ga tegen de ruit van een kledingwinkel aanstaan, zodat ik de stroom van mensen niet in de weg sta. Plotseling valt mijn oog op een zwerver, die bij de brug iets verderop zit. Zonder ook maar één seconde te twijfelen loop ik op hem af met het zakje bonbons in mijn rechterhand geklemd. Vriendelijk blijf ik voor hem stilstaan. 'Hallo. Zou u misschien deze bonbons willen? Ik heb er zelf namelijk nog genoeg.' Hij kijkt me even nietszeggend aan, om vervolgens te knikken. 'Dankjewel, meisje,' zegt hij met een schorre stem waarna ik tevreden terugloop naar Kevin, die op een paar meter afstand is blijven staan.

Ietwat beduusd kijkt hij me aan. 'Waarom heb je ze nou wegegeven? Ze waren voor jou.'

'Dus? Ik heb zelf al genoeg, meer dan genoeg zelfs.'

'Die junkie gaat het vast verkopen zodat hij er drugs van kan kopen,' mompelt hij verontwaardigd. Ik schiet in de lach. 'O, kom op. Niemand gaat bonbons van hem willen kopen. En wat dan nog?'

'Maar zulke types verdienen het niet,' gaat hij tegen me in. Hoofdschuddend kijk ik hem aan. 'Laat het nou gewoon gaan.'

'Oké, oké,' reageert hij met tegenzin. 'Het was in ieder geval lief bedoeld. Maar je wilde wat drinken, zei je toch? We kunnen wel naar een smoothie bar, volgens mij is er eentje niet zo ver van ons af.'

'Nee, ik wil gewoon naar de Mac voor een milkshake,' antwoord ik meteen. 'Die zit op oogafstand. Perfect, toch?'

'Ja, hoor,' glimlacht hij. 'Wat jou maar gelukkig maakt, Anies.' Ik pers mijn lippen op elkaar om niet weer tegen hem in te gaan. Ik wil niet dat hij me Anies noemt. Dat is voor mensen waarbij ik me honderd procent op mijn gemak voel, en op dit moment is hij dat nog lang niet.

'Die jurk daar in die etalage zou jou trouwens zo goed staan. Als je wil kunnen we er straks wel naar binnen zodat je hem kan aanpassen,' stelt hij voor terwijl hij zijn hoofd in de richting van de betreffende winkel knikt. Ik grinnik even. 'Ah, daar komt je gay zijde naar boven.'

'Tja, die is er net zo goed als de hetero kant, lacht hij mee. 'Ook al voel ik me behoorlijk hetero bij jou.'

We lopen de McDonalds binnen en gelijk zie ik aan zijn gezicht dat hij het niets vindt. Dat zegt dan wel wat over hoe leuk hij me vindt. Het feit dat ik hem naar binnen heb gekregen met me, vertelt me dat hij toch nog in staat is om zich aan te passen.

Met een lach hou ik hem tegen als hij wil doorlopen naar de kassa. 'Laten we het bord gebruiken. Dat is zoveel handiger.'

'Ik vind het fijner als we gewoon bestellen bij de kassa,' houdt hij aan en ik slaak een korte zucht. 'Ja, prima.' Opzichtelijk legt hij zijn arm over mijn schouders en ik leun even moe tegen zijn zwarte blazer aan. Hij heeft zich tien keer netter gekleed dan ik, maar toch vind ik het wel leuk dat hij moeite doet er goed uit te zien. Want knap is hij zeker zo, dat kan ik niet ontkennen. Fysiek is de aantrekkingskracht er wel, maar ik had misschien wat meer verwacht van zijn doen en laten. Of juist minder, veel minder. Ik leef simpel, niet omdat ik dat moet maar omdat ik dat wil. Zo'n persoon heb ik nodig, anders is de afstand te groot. Ik ben bang dat dat wel het geval is bij Kevin, maar ik wil hem niet op basis van één date afwijzen. Wie weet is hij wel veel anders bij hem thuis, zonder de nette kleding en luxe winkels.

'Waar denk je aan?' onderbreekt hij me, waardoor ik opschrik. 'O, over welke milkshake ik neem.'

'Neem aardbei, dat past bij je haar,' grijnst hij. 'Dat trouwens heel mooi is. Wanneer heb je het roze geverfd?'

'Ongeveer een jaar geleden,' antwoord ik, onverwacht blij met zijn complimentje. 'Het is wel vervelend om telkens de uitgroei tegen te moeten gaan, maar het is het wel waard.'

'Zeker,' glimlacht hij terwijl hij een stap naar voren zet om de vrouw achter de kassa onze bestelling door te geven. 'Ik zou graag een milkshake vanille hebben, en voor mijn date een milkshake aardbei,' zegt hij zonder blikken of blozen. Ik, in tegendeel, kleur rood. Het voelt zo goed om iemand naast me te hebben die trots is om te zeggen dat hij met me op een date is.

'Oké. Wilt u dat de bestelling naar uw tafel gebracht wordt?' vraagt de vrouw vervolgens, waar Kevin enthousiast op reageert. 'Ja, dat zou fijn zijn.' Zodra hij heeft afgerekend, lopen we naar het aangewezen tafeltje. Ik plof neer op het bankje en schiet in de lach als ik Kevins walgende blik zie, gericht op het beetje sla en ketchup dat op de tafel ligt. Wat had hij dan verwacht van een plek waar je milkshakes voor minder dan vijf euro kan halen?

'Ga gewoon zitten, joh. Ik haal wel wat servetjes op om het weg te vegen.'

Hij grijpt mijn hand vast. 'Laat dat iemand van het personeel maar zo doen.'

'Ook goed,' reageer ik, wetend dat ik deze discussie toch niet ga winnen. Er valt even een stilte, waarin ik opgelaten mijn keel schraap. 'Wil je trouwens dat ik je de helft terug betaal van deze date?'

'Nee, dat verbied ik je,' zegt hij gelijk gedecideerd. 'Een man hoort te betalen op de eerste date. Eigenlijk op alle dates, maar ik heb zo'n gevoel dat je dat niet gaat accepteren.'

'Je gevoel is juist,' lach ik. 'Hoe doe je dat eigenlijk als je met een jongen uitgaat? Splitten jullie dan wel?'

Hij haalt zijn schouders op. 'Hangt ervan af wat voor type hij is. Maar vaak betaal ik gewoon.'

'Heb je al echte serieuze relaties gehad?' ga ik door met mijn ondervraging. Hij schiet in de lach. 'Jij bent wel een nieuwsgierig aagje, hè? Maar ja, ik had mijn eerste relatie op mijn zestiende, met een meisje. Dat ging stuk toen ik erachter kwam dat ik bi was. Ze was niet homofobisch, maar kon er niet goed mee omgaan dat ik me ook aangetrokken voelde tot jongens. Op zich snap ik het ook wel, zoiets is gewoon lastig. Bovendien was het ook moeilijk voor mij, want ik kon niet echt die zijde ontdekken.'

Begrijpend knik ik zodat hij verdergaat, maar helaas worden we onderbroken door een werknemer die met een glimlach de milkshakes voor ons neerzet. 'Geniet ervan.'

'Dankjewel,' antwoord ik. Ik grijp mijn milkshake en dorstig zet ik het rietje aan mijn lippen. Hij bekijkt me even zwijgend, om vervolgens ook de zijne te pakken. 'Waar was ik gebleven? O ja, dus niet veel later kreeg ik al een relatie met een jongen via een datingapp. Beetje ordinair misschien, maar ik wist niet goed hoe ik anders jongens kon ontmoeten. Met Sven heb ik een paar maanden gedatet, maar hij was toch niet helemaal klaar voor iets serieus. Achteraf gezien was dat geen verrassing, maar toen was ik er wel echt even kapot van. Daarna heb ik even een periode gehad waarin ik liefde afzwoer, maar uiteindelijk begon ik wel weer te daten. Als de één me niet leuk vond, dan had ik wel weer binnen een week een afspraakje met een ander. Maar ja, daar raak je na een tijdje toch ook moe van.'

'En nu zit je hier,' vul ik hem aan. 'Je hebt al heel wat achter de rug, dan.' Hij leunt achterover. 'Ach, ik heb er wel veel van geleerd. Maar hoe zit het met jou? Heb je al een hele geschiedenis?'

Ik haal even diep adem. 'Eh, niet echt. Helemaal niet, eigenlijk. Ik ben laatst voor het eerste op een date geweest met een jongen van Tinder, maar hij wilde alleen maar met me naar bed. Dat heb ik natuurlijk niet gedaan,' voeg ik er snel aan toe als hij zijn wenkbrauwen optrekt. Hij glimlacht medelijdend met me. 'Zulke jongens zijn er helaas. Ik heb het zelf net zo goed meegemaakt. Nou is het misschien voor mij minder erg een issue, omdat ik een jongen ben. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je daar niet op zat te wachten, vooral niet als je dacht dat je op een echte date was.'

Ik knik bevestigend. 'Ik ging meteen weg. Toch bleef het wel heel kut, vooral omdat ik er helemaal voor naar Nijmegen was gereisd.'

'Is Utrecht niet even ver vanaf waar je woont?' grijnst hij, waarop ik lachend mijn ogen laat rollen. 'Betweter. Van jou wist ik toch al dat je niet zo'n type was.'

'Nou...' knipoogt hij even, waarna hij haastig zijn hoofd schudt. 'Nee, grapje hoor. Ik behandel je juist graag met respect.'

'Ja, dat had ik al door,' glimlach ik. 'Ik vind het ook heel leuk tot nu toe. We zijn wel heel verschillend, maar dat maakt het misschien juist ook zo leuk.'

'Opposites attract,' knikt hij instemmend. Ik neem nog een slok van mijn drinken. Geamuseerd bestudeert hij me. 'Is 'ie al net zo zoet als jij?'

'Ik ben niet zo zoet als je denkt, hoor,' grijns ik in een poging met hem te flirten. 'Laat je niet misleiden door het roze.'

Hij buigt zich wat verder naar voren, niet eens meer lettend op de sla en ketchup die er nog steeds ligt. 'Dat is dan een zijde die ik misschien op onze volgende date kan gaan verkennen.'

'Wie weet,' reageer ik, terwijl ik hem recht in zijn ogen aankijk. 'Gaat die er komen, dan?'

'Als het aan mij ligt wel. We zouden kunnen gaan picknicken, of wat voor simpels je maar zou willen.'

'Dat lijkt me leuk,' glimlach ik oprecht. 'We kunnen bij mij afspreken en picknicken in het weiland, lekker tussen de vliegen en koeienstront.' Onverwachts begint hij te lachen. 'Jij weet ook echt precies wat ik wil, hè. Maar goed, it's a date.'