POV Anisa

Het voelt goed, het hebben van een vriendin. Hoelang heb ik dit wel niet moeten missen? Nadat Pam naar Australië emigreerde zonder ook maar iets te durven zeggen, heb ik nooit meer een band met iemand gevoeld. Maar nu durf ik mijn hoop weer te laten groeien, voor het eerst sinds jaren.

'Wow, dit uitzicht is geweldig!' hoor ik Hanna's stem plotseling uit de andere kant van kamer en wanneer ik opkijk van een tijdschrift waar ik in bladerde, zie ik haar voor mijn raam staan. Ze draait zich naar me om met een grote glimlach op haar gezicht. 'Je hebt echt geluk.'

Ik haal mijn schouders op en kom naast haar staan. 'Ik ben eigenlijk niet anders gewend.' Verlegen kijk ik haar aan, hopend dat ze het niet opschepperig vindt overkomen. 'Wil je op het balkon gaan zitten? Het is hier binnen veel te warm.'

Ik zie haar ogen oplichten. 'Graag. Wij hadden ook een balkon in onze flat, maar die had alleen maar uitzicht op de Mac Donalds en een snelweg. Niet dat er iets mis is met de Mac,' voegt ze er met een lach aan toe en ik grinnik. 'Nee, de Mac is geweldig. Als ik er zo dichtbij woonde, zou ik sowieso moddervet zijn nu.'

We nemen plaats op een van de stoelen die op mijn balkon staan, gericht naar de eindeloos vele uitgestrekte weilanden. Na al die jaren ben ik er allang gewend aan geraakt, maar ik snap dat het heel wat is voor een meisje dat haar hele leven in de stad gewoond heeft. Ik bekijk haar onopvallend vanonder mijn wimpers. Haar lange, bruine haren vallen prachtig om haar hartvormige gezichtje heen, wat me een jaloers en tegelijkertijd ook trots gevoel geeft. Ik wilde dat ik er zo uit zag, maar het betekent veel voor me dat iemand zoals Hanna de moeite neemt om met me om te gaan.

'Hoe heb je de moed verzameld om je haar roze te verven?' onderbreekt ze mijn gedachten dan en ik kijk even recht in haar blauwe ogen. 'Ik geef gewoon geen fuck om wat mensen van me vinden.'

Ze grijnst even haar stralend witte tanden bloot. 'Knap, ik wou dat ik die gave had. Dat is volgens mij de enige manier om ons laatste schooljaar door te komen.'

Ik schiet in de lach. 'Klopt.' Ik leun achterover in mijn stoel en geniet met gesloten ogen van de zonnestralen die mijn huid verwarmen. Aan de geluiden naast me kan ik opmaken dat Hanna mijn voorbeeld volgt en ik glimlach in mezelf. Op dit meisje heb ik jaren gewacht. Een echte beste vriendin, waarbij ik durf te doen wat ik wil en honderd procent mezelf kan zijn. Ik lijk wel een idioot. Ik ken haar nog maar een halve dag en kan nu al niet meer zonder haar. Maar zo ben ik nou eenmaal, ik raak veel te snel gehecht aan anderen.

'Zin om Truth or Dare te doen?' vraagt Hanna na een paar minuten gezwegen te hebben en ik ga meteen rechtop zitten. 'Sure. Begin jij maar met vragen.'

'Heb je ooit...' Hanna denkt even na en kijkt me dan met grijnzend aan. '...iets uit gehaald bij een docent of student?'

Onmiddelijk beginnen mijn ogen te twinkelen. 'Vorig jaar, bij Lorena.'

'Echt?' kreet Hanna enthousiast uit en ze buigt zich automatisch wat dichter naar me toe. 'Vertel!'

'We hadden net gym gehad, en zoals altijd wilde ze daarna per se douchen. Dus tijdens de gymles trok ik me met een smoesje terug in de kleedkamer, waar ik de shampoo uit Lorena's tas haalde.' Ik stop even terwijl Hanna me vol aandacht aankijkt. 'En laat ik zeggen, grasgroen was niet haar beste haarkleur.'

Hanna slaat een hand voor haar mond en kijkt me geschokt aan. 'Meen je die? Je hebt groene haarverf in haar shampoo gedaan?'

Ik grinnik even en knik dan. 'Je had er bij moeten zijn, haar gezicht was onbeschrijfelijk.'

'Dat geloof ik meteen!' lacht ze. 'Jeetje, kreeg je daar geen problemen mee?'

Ik schud mijn hoofd. 'Hoe vaak haar vader ook klaagde bij de directrice, ze hadden geen vast bewijs dat ik het had gedaan.' Hanna haalt even een hand door haar bruine haren en kijkt me dan met een grijns op. 'De volgende keer dat ze een opmerking maakt, nemen we wraak. Je hebt half geen idee hoe slecht ik kan zijn, hoor.'

Ik schiet in de lach. 'Dat zou een leuke dare opdracht zijn. O ja, truth or dare?'

'Dare,' antwoordt ze zonder enige twijfel en ik grinnik. 'Veel geheimen?'

Ze haalt haar schouders op. 'Dat zou je kunnen zeggen, ja.' Ik kijk haar nieuwsgierig aan, maar meteen wendt ze haar blik af. 'Dus, wat is mijn opdracht?'

Ik zet een bedenkelijke blik op. 'Was er iemand aan wie je een hekel had op je vorige school?' Hanna trekt een gezicht. 'Wat denk je? Mijn hele school zat vol met oordelende clichés.'

Ik ga rechtop zitten in mijn stoel en trek mijn benen op. 'Pak je telefoon eens?' Aarzelend doet ze wat ik zeg en geeft haar iPhone aan mij, maar ik schud mijn hoofd. 'Nee, je moet het zelf doen. Zoek het nummer op van diegene en open het gesprek.' Ze knikt langzaam en ik lees met haar mee. 'Vieze hoer,' spreek ik hardop uit en Hanna schiet in de lach. 'Ja, dat is Eva. Een van mijn beste vriendinnen, vroeger.' Ik schuif mijn stoel helemaal tegen de hare aan zodat mijn rug niet hoeft te lijden en ik trek mijn wenkbrauw op als ik kijk naar laatste gesprek wat Hanna met haar had. Misschien is het maar goed dat ik nooit zulke vriendinnen had, want wat die Eva allemaal gestuurd heeft...

'Ai,' mompel ik en geschrokken klikt Hanna het gesprek weer weg. 'Het boeit me niet meer.'

'Maar ze noemde je een vieze lesbo,' zeg ik zachtjes en ze kleurt rood. 'Ja, ach.'

Ik krijg een boze blik op mijn gezicht. 'Niemand zou dat mogen gebruiken als scheldwoord.' Er breekt een klein glimlachje op haar gezicht door. 'Klopt. Gelukkig denk jij er ook zo over.'

'Het zou nog zieliger zijn als je ook echt dat zou zijn,' ik pauzeer even. 'Je weet wel, een lesbo. Dan lijkt het me veel kwetsender, of zo.' Hanna zwijgt even en opent dan het WhatsApp gesprek weer. 'Vertel, wat is mijn opdracht?'

Ik glimlach. 'Geef me haar nummer maar. Ik zal dit lelijke varkentje wel wassen.' Hanna schiet gelijk in de lach. 'Die gekke uitdrukkingen ook van jou.'

Triomfantelijk kijk ik in een paar vrolijke, heldere ogen. 'Tja, what can I say? Ik ben nogal extra. En extreem als het gaat om wraak.'

'Hoe uitgebreid is dat plan van je eigenlijk?' vraagt ze dan voorzichtig en een onvoorspelbare grijns speelt rond mijn lippen. 'Wacht maar gewoon af.' Ik neem het nummer van Eva over, kopieer het en stuur het zonder te aarzelen door naar mijn broer, Ben.

______________________________________

Ik {15:47}
+31623456789

Kan je dit kutwijf Eva voor mij en een vriendin van me catfishen? Thnx

Bennyboy {15:49}
I'm on it, sis
_

_____________________________________

Wie spot met mijn vrienden, spot met mij.

~

'Ooit eens slootje gesprongen?' vraag ik na een poosje in stilte achterover in onze stoelen te hebben gelegen. Ze veert meteen overeind. 'Nee, zullen we dat gaan doen? Pretty please?'

Ik begin te grijnzen. 'Natuurlijk, let's go! Als ik jou was zou ik toch wel andere kleren aantrekken, ik heb nog wel wat voor je?'

Ze glimlacht. 'Graag! we hebben volgens mij wel dezelfde maat dus dat zou moeten passen.'

Ze komt overeind uit haar ligstoel en ik leid haar naar mijn kledingkast, of beter gezegd inloopkast, die zich aan de linkerkant van mijn kamer begint. Groot is het zeker niet, maar toch merk ik meteen hoe erg Hanna onder de indruk is. Er verschijnt een glans in haar ogen wanneer haar hand laat glijden over al de opgehangen jurkjes.

'Ze zijn opgehangen op kleur,' zeg ik onhandig en compleet overbodig, wat me een sukkel doet lijken, maar ze lacht. 'Nice! Welke kleur denk je dat me goed zal staan?'

Ik glimlach. 'Lichtroze, sowieso. Maar misschien moet je mij niet om modeadvies vragen, want volgens velen weet ik er niks van. En met velen bedoel ik Lorena en haar groepje.'

'Nou, dat vind ik juist niet. Je stijl is apart, maar het staat je goed,' merkt ze op en een lichte blos ontstaat op haar wangen. 'Maar ik kan denk ik beter iets ouds uitzoeken, want ik sluit zeker niet uit dat ik ga vallen.'

'Hier, neem dit roze topje maar. Ik draag 'm toch nooit meer,' glimlach ik. 'En zouden deze unicorn regenlaarzen je passen?'

Hanna's ogen beginnen te glimmen. 'Ik voel me net weer dat achtjarige meisje dat per se het roze elastiekje wilde om een vlecht mee te maken.'

Een lach breekt door in mijn gezicht. 'Volgens mij heb ik mijn soulmate gevonden, want ik zeurde vroeger om precies hetzelfde. En mijn favoriete dieren op de boerderij waren de biggetjes, alleen omdat ze roze zijn.'

Ik krijg een kleur wanneer ik merk dat ik maar blijf doorratelen. Wat is er met me gebeurd? Normaal ben ik stille type, dat bijna niks deelt met de rest van de wereld.

Hanna neemt me zwijgend op met een glimlach op haar gezicht. 'Je bent zo enthousiast. Ik had echt nooit kunnen denken dat je van een boerderij zou komen.' Ik knik en haal een hand door mijn opvallende haren. 'Tja, niet veel mensen weten het.'

'Maar nu wil ik de unicorn laarzen passen en gaan slootjespringen. En als jullie de biggetjes nog hebben, wil ik daar ook heen. Als jij dat niet erg vindt tenminste,' voegt ze er snel aan toe en ik grijns. 'Natuurlijk niet, juist leuk.'

'Oké, let's go then!' roept ze vrolijk uit en haar uitgelaten gedrag steekt me meteen aan. Ik werp haar de unicorn regenlaarzen toe en plof ondertussen zelf op het bed neer. Ik tover mijn telefoon tevoorschijn en een valse grijns neemt meteen mijn gezicht over wanneer ik zie dat Ben, mijn drie jaar oudere broer, meerdere screenshots heeft gestuurd van het gesprek tussen hem en die Eva.

______________________________________

Ik {15:55}
Hey daar

Operatie Eva {15:58}
Hey? Kennen wij elkaar?

Ik {15:59}
Ik heb je nummer gekregen van
een vriend van me

Operatie Eva {16:00}
Van wie? Waarom? Hoe heet je?

Ik {16:01}
Je stelt wel veel vragen, hè?😉

Operatie Eva {16:02}
Hahaahaha

Dat hoor ik wel vaker 😅

Ik {16:03}
Maareh, ik wilde je nr omdat je er heel mooi uitziet. Keertje uitgaan?

Operatie Eva {16:03}
Dude, ik heb een vriendje!

Ik {16:03}
En je mag geen mannelijke vrienden hebben van hem? Verrassend weer.

Operatie Eva {16:04}
Ja... onzin eigenlijk, of niet?

Ik {16:04}
Nogal. We kunnen toch gewoon uitgaan als vrienden? 😉

Operatie Eva {16:04}
Sure! Dinsdagmiddag, drie uur.
Waar spreken we af, stranger?

Ik {16:04}
Utrecht centraal? Ik woon niet in je buurt volgens mij

Operatie Eva {16:05}
Sure, we kiezen nog wel een plek 😏

_____________________________________

Wauw, wat heb ik zojuist zitten lezen? Geen idee waarom Hanna met zo'n dom schepsel als Eva bevriend was, maar daar kom ik nog weleens achter. Dit gaat in ieder geval nu al de goede kant op. Het plan was eerst om haar te catfishen, maar nu ze een vriendje heeft lijkt het me nog een beter idee om ze uit elkaar te halen. Eén fotootje van Ben met Eva op een intens moment en voor ze het weet is dat vriendje van haar al groen van jaloezie en eindigt ze alleen met vijftig katten. Want met de reputatie van vreemdgaande slet komt ze nooit meer aan de man, of in ieder geval geen fatsoenlijke. Haar eigen verdiende loon.