~ Eleanor Ewards ~

Do kuchni wpadł Remus z wysoko uniesioną różdżką, którą na mój widok opuścił.

— Co Ty tutaj robisz? — zapytał pozbawionym emocji głosem.

— Właściwie to już sobie idę — Oznajmiłam, unikając jego wzroku.

Remus zablokował mi drzwi ręką po czym zapytał z pretensją:

— Coś Ty sobie myślała przychodząc tutaj!?

— Nie wiedziałam, że tu będziesz! — odparłam.

— To nie ma znaczenia, wynoś się stąd natychmiast, zanim obudzisz dzieciaki!

— Musiałam pomówić ze Stworkiem... — rzekłam spokojnie, chcąc załagodzić sytuację.

— Odejdź zanim...

— Zanim co? Zabijesz mnie? Wydasz Zakonowi? — mój głos drżał.

— Zawiodłem się na Tobie, Lys... — Na dźwięk zdrobnienia swojego imienia, zastygłam — Nie byłbym w stanie Cię zabić. Zbyt wiele dla mnie znaczysz. Jednak Twoja obecność na wieży, na której zabili Dumbledore'a... To było niewybaczalne.

— Remusie... — zaczęłam błagalnie.

— Przestań! — przerwał mi natychmiast mężczyzna. — Przestań ciągle powtarzać, że nie możesz mi niczego wyjaśnić! Nie rozumiem Cię, Lys...

— SZPIEG! — wrzasnął przeraźliwie Stworek otwierając drzwi od kuchni, za którymi stała młoda, ciemnowłosa dziewczyna.

— Eleanor? Co Ty tutaj robisz? — zapytał zdenerwowany Remus.

— J-ja, ja tylko chciałam się napić — powiedziała niepewnie dziewczyna, robiąc się czerwona ze wstydu.

Remus rzucił mi szybkie spojrzenie mówiąc:

— Czas na Ciebie.

Dostrzegłam, że Eleanor zerka na mój Mroczny Znak.

— Masz racje — Szepnęłam — Czas na mnie.

Zrobiłam krok w tył z zamiarem deportacji, jednak nagle się zatrzymałam i spojrzawszy na ukochanego szepnęłam:

— Nigdy nie chciałam Cię zawieźć, Remusie... Przepraszam za wszystko — po czym deportowałam się z domu.