~ Era Huncwotów ~

Leżałam na łóżku, tonąc we własnych łzach i spoglądając na zdjęcie zrobione za czasów szkolnych.

Na zdjęciu byłam ja w objęciach Remusa, obok nas stali uśmiechnięci James i Lily, a tuż przy nich Syriusz zalotnie uśmiechając się do zdjęcia.

— Zostaliśmy tylko my... — szepnęłam spoglądając na siebie i Remusa.

Z radością pozwoliłam sobie przywołać tamto piękne wspomnienie:

Wraz z Remusem, Jamesem, Syriuszem, Peterem oraz Lily spędzaliśmy słoneczny, zimowy dzień w Hogsmeade.

— Luniek! — krzyknął Syriusz stojąc przed Miodowym Królestwem — Spójrz! Nowy smak Twojej ulubionej czekolady.

Remus ruszył ku Syriuszowi po czym oznajmił z powagą:

— Nie wiem jak wy, ale muszę na chwilę wejść do środka.

— Cały Remus — powiedział James — Jedyne co szczerze go uszczęśliwia to dobra czekolada oraz samotne spotkania z naszą uroczą Lysandrą.

Wywróciłam teatralnie oczami na te słowa, podeszłam do Remusa i oznajmiłam:

— Poczekamy na Ciebie na zewnątrz, kochanie — pocałowałam chłopaka w policzek i patrzyłam jak wchodzi do Miodowego Królestwa by wydać fortunę na czekolady.

Kiedy Remus ponownie do nas dołączył, udaliśmy się wspólnie do pubu Pod Trzema Miotłami na kremowe piwo.

Zajęliśmy stolik w rogu pubu, ciesząc się  wiszącymi dookoła świątecznymi ozdobami.

— Uwielbiam święta — oznajmiła rozmarzona Lily — Wyjątkowo magiczny czas w roku.

— Dla nas, czarodziejów, cały rok jest magiczny — wtrącił zawadiacko James na co Lily pokręciła głową z delikatnym uśmiechem.

— Proszę bardzo! — Syriusz położył na stole kufle z kremowym piwem po czym uniósł swój kufel i rzekł radośnie — Toast za nas! Za nierozłącznych, wspaniałych przyjaciół, za którymi Hogwart będzie tęsknić!

Dołączyliśmy się do toastu i wznosząc wysoko kufle krzyknęliśmy wspólnie:

— Za nas!

Przywołanie tego wspomnienia było miłą odskocznią od rzeczywistości.

Czasami miałam ochotę zatracić się w przeszłości i zapomnieć o teraźniejszości.

Niestety, miałam swoje obowiązki oraz niedokończone sprawy, które musiałam zakończyć zanim będzie za późno.

Wracanie do szkolnych lat jedynie utwierdzało mnie w postanowieniu, że muszę zrobić wszystko by pomścić swoich przyjaciół.

Przyjaciół, których brutalnie pozbawiono życia i możliwości budowania pięknej przyszłości.

Zasłużyli na cudowne i długie życie.

Codziennie przed snem powtarzałam ich imiona:

John, Remus, Syriusz, Lily, James, Andromeda, Alicja, Frank, Nesta...

By nie zapomnieć o co walczę.