~ Ucieczka ~

Kroczyłam przez Ulicę Pokątną z Johnem u boku.

— Czego Ci jeszcze potrzeba, kochanie? — zapytałam syna.

— Książek i nowego kociołka.

— W takim razie chodźmy najpierw do księgarni.

— Mam nadzieję, że w tym roku przydzielą nam jakiegoś normalnego nauczyciela od Obrony Przed Czarną Magią. Profesor Lockhart ponoć postradał zmysły! — powiedział John chichocząc pod nosem.

Uśmiechnęłam się do syna i otwierając drzwi od księgarni moją uwagę przykuło ogłoszenie wiszące na ścianie.

Zerknęłam na nie kątem oka i zamarłam.

„ Czy widziałeś tego czarodzieja?"

Na plakacie widniała rozwścieczona twarz Syriusza.

— Na Merlina... — szepnęłam opierając się o najbliższą ścianę.

— Mamo, czy wszystko w porządku?

John podążył za moim wzrokiem a na jego twarzy pojawiła się dekoncentracja.

— Czy to wujek Syriusz?

Kiedyś opowiedziałam Johnowi, że jego wujek jest wspaniałym człowiekiem, który niesprawiedliwie trafił do Azkabanu.

— Tak, kochanie — odparłam ciężko — Właśnie uciekł z Azkabanu.

Ucieczka Syriusza wywołała wielkie zamieszanie. Jego portret wisiał na każdym rogu, mugoli ostrzegano o niebezpiecznym mordercy, który wyszedł na wolność, a Ministerstwo Magii aż drżało z wściekłości i lęku.

Siedziałam akurat w swoim biurze w Ministerstwie, kiedy otrzymałam list.

„ Szanowna Pani Crouch,

Proszę stawić się w Hogwarcie najszybciej jak to będzie możliwe.

Z poważaniem, Albus Dumbledore"

Serce zabiło mi mocniej.
Zapewne miało to związek z Johnem.

Czy coś mu się stało?

Nie pozwoliłam złym myślom zaprzątać sobie głowy.

Chwyciłam swoją torebkę po czym ruszyłam w stronę kominka.

Wzięłam w garść proszek Fiuu po czym w mgnieniu oka znalazłam się w gabinecie dyrektora Hogwartu.

— Witaj, Lysandro — powitał mnie Albus Dumbledore.

— Dzień dobry. Czy coś się stało Johnowi? Gdzie on teraz jest? — zapytałam szybko.

— Spokojnie. John jest cały i zdrowy — odetchnęłam z ulgą — Czeka na Ciebie gabinecie profesora od Obrony Przed Czarną Magią.

— Dobrze, dziękuje. Do zobaczenia — pożegnałam się z dyrektorem i szybko ruszyłam w stronę drzwi.

Przemierzając korytarze Hogwartu zastanawiałam się co takiego zrobił John, że wezwano mnie do szkoły.

Ubliżał komuś?
Obraził nowego profesora?
Wdał się z bójkę?

Nagle moje myśli przerwała głośna rozmowa za rogiem.

— Już nie mogę się doczekać aż wasz wielki przyjaciel wyleci z tej szkoły.

Rozpoznałam ten głos. To był Draco.

— Odwal się, Malfoy.

— Nie tak ostro, Potter.

Potter?

Wyszłam zza rogu i dostrzegłam Dracona w towarzystwie dwóch krępych chłopców, stojących na wprost chudego, ciemnowłosego chłopca.

— Na Merlina, wygląda jak James...

Poczułam jak robi mi się ciepło na sercu i łzy wzruszenia stanęły mi w oczach.

Szybko jednak przegonił je Draco.

— Ty i Twoi żałośni przyjaciele pożałujecie...

— Draco! — krzyknęłam podchodząc do siostrzeńca.

— Ciocia Lysandra? — zapytał zaskoczony chłopiec — Co Ty tutaj robisz?

— Jestem zniesmaczona Twoim zachowaniem — odparłam twardo posyłając mu karcące spojrzenie.

Draco zalał się rumieńcem i kiwnął głową na swoich kolegów i wymamrotał pod nosem:

— Chodźmy już.

Patrzyłam jak siostrzeniec i jego krępi koledzy znikają za rogiem po czym zwróciłam się do Harry'ego.

Przyjrzałam się mu uważnie, zwracając szczególną uwagę na jego oczy. Były takie same jak miała Lily.

— Miło mi Cię poznać, Harry — powiedziałam wyciągając dłoń ku chłopcu.

Harry uścisnął moją dłoń pytając:

— Skąd Pani mnie zna?

— Przyjaźniłam się z Twoimi rodzicami, a Ty wyglądasz zupełnie jak Twój tata.

Na wspomnienie rodziców Harry zmarszczył delikatnie brwi i rzekł:

— Bardzo miło mi Panią poznać.

— Harry!

Zza rogu wypadli rudowłosy, wysoki chłopiec oraz dziewczynka o bujnych, kręconych włosach.

— Gdzieś Ty się podziewał? Minęliśmy po drodze Malfoy'a... — zaczęła dziewczynka lecz zerknąwszy na mnie, przerwała.

— Na mnie już czas — oznajmiłam uśmiechając się do Harry'ego i jego przyjaciół.

— Dziękuję za pomoc — Rzekł Harry posyłając mi wdzięczny uśmiech.

— Ależ nie ma za co. Mój siostrzeniec potrafi być wyjątkowo irytujący.

Harry zrobił dwa kroki w tył chcąc dołączyć do swoich przyjaciół, gdy nagle dodałam:

— Miałeś wspaniałych rodziców. Byli cudownymi przyjaciółmi.

— Dziękuję — rzekł po czym pomachał mi na pożegnanie i ruszył za przyjaciółmi.

Wpatrywałam się przez chwilę w Harry'ego a uśmiech nie znikał z mojej twarzy.

Ruszyłam korytarzem i nim się spostrzegłam, stanęłam przed drzwiami klasy Obrony Przed Czarną Magią.

Wzięłam głęboki oddech po czym chwyciłam za klamkę.

W sali czekał na mnie John a obok niego stał tyłem do drzwi jakiś mężczyzna

— Dzień dobry, jestem mamą Johna... — zaczęłam niepewnie lecz nagle mężczyzna odwrócił się, a ja zamarłam.

— Witaj, Lysandro — powitał mnie poważnie mężczyzna.

— Remus... — szepnęłam.