~ Pozory normalności ~

— Wróciłam! — krzyknęłam siląc się na wesoły ton.

Zamknęłam za sobą drzwi po czym odwieszając płacz na wieszak, rozejrzałam się po mieszkaniu.

Zapach przypraw i warzyw zwabił mnie do kuchni, w której zastałam Remusa nakładającego kurczaka na talerze.

— Wróciłaś w samą porę — Oznajmił Remus posyłając ku mnie promienny uśmiech.

Na ten widok poczułam delikatne ukłucie w brzuchu. Szybko naciągnęłam rękaw bluzki, starając się wyglądać naturalnie.

— Pachnie fantastycznie — powiedziałam szczerze, zasiadając do stołu.

— Wyglądasz blado — rzekł po chwili Remus — Coś się stało?

— To przez wspinaczkę po schodach. Wiesz jak jest z moją kondycją... — odpowiedziałam szybko, ponownie naciągając rękaw bluzki.

Po znakomitej kolacji, przenieśliśmy się do salonu, gdzie spędziliśmy resztę wieczoru, dyskutując na przeróżne tematy.

— James i Lili kupili dom w Dolinie Godryka — oznajmił Remus, upijając łyk soku dyniowego — Powinniśmy wpaść do nich w przyszłym tygodniu.

— Mhmm... — mruknęłam pod nosem w odpowiedzi — Idę się wykapać, jestem strasznie zmęczona.

Remus wziął szklanki ze stołu i ruszył z nimi do kuchni, ja zaś zerwałam się z kanapy i szybkim krokiem udałam się do łazienki.

Odkręciłam kurek z gorącą wodą po czym zrzuciłam z siebie swoją bordową bluzkę z nadzieją, że niczego pod nią nie ujrzę.

Niestety. Na moim przedramieniu wciąż widniał Mroczny Znak.

Z lękiem i odrazą wpatrywałam się w czaszkę z rozwartą szczęką, z której wychodził wąż.

Towarzyszyło mi uczucie niepokoju, którego za wszelką cenę chciałam się pozbyć.

Zacisnęłam mocno usta po czym zdjęłam z siebie resztę ciuchów i nieco chwiejnym krokiem ruszyłam do wanny.

Leżąc w gorącej wodzie, patrzyłam tępo w sufit, gdy nagle chwyciłam różdżkę, wystającą z kieszeni jeansów i celując nią w swoje lewe przedramię szepnęłam:

— Innaminitus Conjurus.

Mroczny Znak momentalnie zniknął.

Serce zabiło mi mocniej z radości, kiedy nagle poczułam ostry ból i powstrzymując się od krzyknięcia, zauważyłam jak Mroczny Znak ponownie widnieje na moim ciele.

— Kameleus!

— Tergeo.

Zaklęcia były bezskuteczne. Z każdym kolejnym, moje przedramię przeszywał piekielny ból.

Łzy porażki cisnęły mi się do oczu.

Niechętnie odłożyłam różdżkę, nie mogąc przypomnieć sobie żadnego przydatnego zaklęcia.

I co teraz?

Zadawałam sobie w głowie owe pytanie.

Gdyby Remus się dowiedział...

Na tę myśl poczułam nieprzyjemną falę gorąca.

— Wszystko w porządku?

Z zamyśleń wyrwał mnie głos Remusa, dobiegający zza drzwi.

— Tak, tak — odparłam — Zaraz wychodzę.

Po szybkiej kąpieli, chwyciłam swoją cienką koszule nocną, której przyjrzałam się niepewnie.

Niechętnie odwiesiłam ją na miejsce po czym wyjęłam z szafki wełnianą piżamę z długim rękawem i krótkie spodenki.

Przyjrzałam się sobie w lustrze, upewniając się czy Mroczny Znak jest dobrze ukryty po czym biorąc głęboki oddech, wyszłam z łazienki.

Nazajutrz czekał mnie ciężki dzień... spotkanie Zakonu Feniksa.