*HOSEOK POV*

Podniosłem się z łóżka z szerokim uśmiechem i zaraz podszedłem do szafy wyjmując z niej ciuchy. Podreptałem do łazienki i ciuchy odłożyłem na pralkę a sam się rozebrałem zaraz wchodząc pod prysznic. Gdy byłem już czysty wyszedłem spod prysznica i wytarłem się do sucha ręcznikiem. Ubrałem na siebie bokserki i podszedłem do lustra robiąc delikatny makijaż. Ubrałem się do końca i ułożyłem włosy zaraz kierując się do kuchni, gdzie napiłem się tylko wody.

***

Po kilkunastu minutach doszedłem w końcu do parku, gdzie miałem się spotkać z Yoongim i z nim poważnie porozmawiać.

- Hej. - usłyszałem uroczy głos chłopaka. - Miło, że chciałeś ie spotkać.

-Dla mnie to sama przyjemność-uśmiechnąłem się

- Po naszym burzliwym rozstaniu nie byłem tego taki pewny. - westchnął cicho, chłopak spoglądając na mnie smutno.

-Chodź tu-wystawiłem do niego ręce

- Czy my nie możemy ze sobą normalnie żyć? - zapytał, niepewnie korzystając z zaproszenia w moje ramiona.

-Oczywiście, że możemy-pogładziłem go po głowie

- To dlaczego zawsze kiedy próbujemy kończy się zerwaniem? - spojrzał mi zaszklonym wzrokiem w oczy.

-Hej ale nie płacz-pogładziłem jego policzek

- Chyba to nie ma sensu. - pokręcił głową i pociągnął noskiem. Nie... Tylko nie to. - Jak nie potrafimy być ze sobą to musimy postarać się żyć bez siebie.

-O nie tak nie będzie-przytuliłem go mocniej-Spróbujemy od początku dobrze? Teraz będzie wszystko dobrze

- Nie sądzisz, że już za duzi razy staraliśmy się o normalny związek bez takiej ilości kłótni? Ja już tego psychicznie nie wytrzymuje. - wyszeptał, starając się wydostać z mojego uścisku

- Tym bardziej jak podczas naszego zerwania wspomniałeś mi to, że nie mogę dać Ci potomstwa.

-Teraz będzie inaczej-wyszeptałem gładząc jego policzek

- Nie wierzę w to, Hoseok. Nie jestem tak wyjątkowy jak Jungkook. Nie dam ci dziecka, więc nigdy nie będzie dobrze.

-Nie potrzebuje tego dziecka-pokręciłem głową-Chcę być z tobą

- Możemy choć raz porozmawiać ze sobą szczerze? Wiem, że marzysz o dziecku. Musisz zrozumieć, że ja ci go nie dam. - przetarł rękawem oczy. - Powinieneś poszukać sobie jakiejś dziewczyny. Tylko tyle miałem ci do powodzenia. Przeprowadzam się znów do Masan. Dziś zabiorę resztę swoich rzeczy.

-Co?-spojrzałem na niego nie rozumiejąc co się właśnie stało... Chciałem zacząć wszystko od nowa-Yoongi, błagam powiedz, że to nie prawda

- Za często siebie ranimy. Jeden z nas musi być silny i tego zaprzestać. - uśmiechnął się lekko i swoją małą dłonią pogładził mój policzek. Nie mogłem przecież go stracić. To mój Yoongi. - Bądź silny, a dosięgniesz szczęścia. Życzę Ci tego z całego serca.

-Yoongi, błagam nie rób tego-wyszeptałem smutny-Nie możemy zacząć wszystkiego od nowa?

- Nie, Hoseok. To się nie uda. - musnął lekko moje usta. - Dbaj o siebie, dobrze?

-Nie puszczę cię-przyciągnąłem go bliżej siebie

- Hoseok to głupie. Nie możesz wiecznie mnie trzymać. - westchnął smutno chłopak.

-Mogę-wymamrotałem-Chcę, żebyś ze mną został

- Nie zachowuj się jak dziecko. - poprosił, starając się wyrwać. Oj, nie. Nie ma mowy. - Hobi...

-Nie zachowuje się jak dziecko-wymamrotałem-Chce, żeby było między nami dobrze

- Nic na siłę nie zdziałasz. Nie dogadamy się. Nie potrafimy.

-Potrafimy, tylko musisz chcieć ze mną porozmawiać

- O czym chcesz jeszcze rozmawiać, Hoseok?

-O wszystkim-spojrzałem w jego oczy

- Zacznij. Ja nie mam pomysłu o czym możemy jeszcze rozmawiać.

-Chodźmy do mnie-szepnąłem-Wypijemy herbatę i porozmawiamy

- Nie możemy na ławce?

-Nie możemy, bo jest za zimno

- Nic ci nie będzie jak pobędziemy chwilę na ławce...

-Ale ja chcę z tobą porozmawiać na spokojnie w domu

- No dobrze. - zgodził się cicho.

Objąłem go ramieniem i zacząłem kierować do swojego domu. Tak bardzo chcę, żeby było już wszystko między nami dobrze... Tak bardzo go kocham. Pocałowałem go w czoło i zaraz otworzyłem drzwi od domu wpuszczając go do środka

- Nie musiałeś mnie całować. - wyszeptał.

-Ale chce-wyszeptałem. Pokiwał niepewnie głową. Zdjąłem buty i pomogłem mu zdjąć kurtkę

- Dziękuję. - wyszeptał.

-Za co?-spojrzałem na niego

- Za pomoc. - dodał.

Pokiwałem głową-Co chcesz?

- Herbatę zieloną.

-W porządku-skierowałem się do kuchni i wyjąłem dwa kubki zaraz wrzucając do nich dwie torebki herbaty i nastawiłem wodę

- Hoseok... O czym chciałeś gadać?

-O nas-odparłem

- Ale o czym konkretnie.

Zalałem nam herbatę i odwróciłem się w jego stronę-Chcę wszystko naprawić

- To tyle? - przymknął na chwilę oczy. - Mogę iść.

-Nie nie możesz-burknąłem podając mu herbatę

- Hoseok, nie zatrzymasz mnie przy sobie na siłę.

-Nie chcę cię zatrzymywać na siłę

- Właśnie to robisz.

-Chce tylko porozmawiać-westchnąłem ciężko

- To mów. - westchnął.

-To usiądź-szepnąłem. Pokiwał głowami zajął miejsce, które mu wskazałem.

Usiadłem obok niego i spojrzałem na niego-Dlaczego nie chcesz zacząć od nowa?

- To nie ma sensu. Już Ci to mówiłem. - zacząć bawić się rękawem swojej bluzy.

-Dlaczego tak twierdzisz?-wymamrotałem

- Za dużo już tego było, Hoseok. Nie wypali nam.

-Ostatni raz-westchnąłem ciężko

- Nie. Postanowiłem już. - spojrzał mi ze smutkiem i stanowczością w oczy. Spuściłem głowę w dół wpatrując się w swoje nogi

- Pójdę już. - podniósł się z mebla.

-Umm, nie zostaniesz jeszcze chwilę?

- Po co? Chcesz przebywać z własnym ex?

-Tak chce-pokiwałem głową

- Utrudniasz wszystko. - westchnął.

-Dlaczego?-westchnąłem smutny

- Hoseok, nie mogę tak dłużej. Chcesz brać potem rozwód? Nie jesteśmy po prostu sobie pisani, musisz to zrozumieć.

-Chce po prostu z tobą spędzić czas

- Niedługo wyjeżdżam... - wyszeptał, ale usiadł na swoim miejscu. - Ale zostanę jeszcze chwilkę.

-W porządku-objąłem go ramieniem-Obejrzyjmy jakiś film

- Proszę, puść mnie. - wyrwał się i odsunął na drugi koniec kanapy.

-Przepraszam-wymamrotałem odwracając wzrok

- Wszystko w porządku. - skulił się na meblu

-Hej, co się dzieje?-odstawiłem kubek na stolik

- Po prostu włącz już film. Nie mam całego dnia.-Westchnąłem ciężko i włączyłem pierwszy lepszy film. Chłopak zaraz zajął się oglądaniem, co jakiś czas popijając herbatę, którą mu zrobiłem. Ja sam pusto wpatrywałem się w ekran telewizora co jakiś czas wzdychając. Jak się okazało komedia romantyczna. Zauważyłem kątem oka jak Yoongi z uśmiechem patrzy się na scenę pocałunku pary z filmu. Oparłem głowę na rękach i przymknąłem oczy. Co w tym takiego fajnego?

I w taki sposób, nawet nie wiem kiedy, minęła nam godzina. - Będę się zbierał.

-Huh?-uniosłem na niego wzrok

- Niedługo przyjedzie po mnie tata. - uśmiechnął się lekko i zbliżył się do mnie, żeby cmoknąć mój policzek. - Dziękuję za wszystko co dla mnie zrobiłeś. - przytulił mnie krótko. - Obyś znalazł kogoś odpowiedniego, kto pokocha ciebie równie mocno jak ja. - ruszył szybkim krokiem w kierunku drzwi, po czym zabrał swoje rzeczy i wyszedł z domu

Westchnąłem ciężko i smutny opadłem na kanapę wpatrując się w sufit-To już koniec, Hoseok-wymamrotałem. Było ciemno, ale dopiero teraz zauważyłem, jak za oknem szalała burza. On wyszedł na dwór. Nic mu nie będzie, prawda? Podniosłem się z kanapy i wybiegłem z domu rozglądając się. Błagam Yoongi powiedź, że jesteś tu gdzieś. Po chwili biegu zauważyłem chłopaka, który ze spuszczoną głową przechodził przez pasy. 

Przytuliłem go przyciągając do siebie-Twój tato miał przyjechać

- Hobi. - zdziwiony odwrócił się w moją stronę. - Zaraz przyjedzie. Nie martw się. Wróć do domu.

-Nie puszczę cię tak samego-pociągnąłem go w stronę domu

- Przestań. Zerwaliśmy miesiąc temu. Nie możesz po prostu o mnie zapomnieć?! - krzyknął chłopak, starając mi się wyrwać.

-Nie-pokręciłem głową wchodząc do domu-Nie mogę

- Dlaczego? Dlaczego nie możesz mi dać spokoju?!

-Bo cię kocham-wyszeptałem. Chłopak zacisnął usta w wąską linię i bezwładnie oparł swoją głowę o mój bark.

Pogładziłem go po głowie-Nie wyjeżdżasz nigdzie prawda?

- Muszę odejść żebyś był szczęśliwy.

-Ale ja jestem szczęśliwy, gdy mam ciebie obok

- W tej chwili może tak jest, ale co będzie potem?

-Później będzie tak samo-pocałowałem go w czoło

- Nie kłam. Nie zmienię się i ty też nie. Próbowaliśmy.

-Możemy spróbować jeszcze raz

- To nie ma sensu...

-To ma sens, tylko musisz chcieć

- Chciałem. Tak wiele razy chciałem, ale nic to nie dało.

-Spróbujmy ostatni raz, jeśli sie nam nie uda pozwolę ci odejść

- Ostatni raz?

-Ostatni raz-pokiwałem głową

Chłopak spuścił na chwilę wzrok, ale pokiwał lekko głową. - Zgoda. Ostatni raz.

-Dziękuję-wyszeptałem przytulając go mocniej

- Nie dziękuj. Zróbmy po prostu coś żeby się już nie kłócić.-Pokiwałem głową z szerokim uśmiechem

- Ja też cię kocham. - wtulił się we mnie.

-Moje maleństwo-wyszeptałem

- Maleństwo? - zaśmiał się pod nosem. - Jakieś kolejne marzenie?

-Nie-pokręciłem głową-Jesteś takim maluchem

- Jestem tylko trochę niższy. - wymruczał, wplątując dłoń w moje mokre włosy.

Objąłem go w pasie-Przez co jesteś uroczy

- Przestań. - wiedziałem, że teraz się zarumienił, on taki był.

-Uroczy-pociągnąłem go do łazienki

- Przestań, koniu. - prychnął idąc za mną.

-Koniu?-burknąłem zły

- Też cię kocham. - posłał mi buziaka w powietrzu.

Poczochrałem go po głowie i podałem mu ręcznik-Zaraz przyniosę ci ciuchy na zmianę

- Dobrze. - uśmiechnął się lekko. Pocałowałem go w policzek i podreptałem do sypialni, wziąłem jakieś mniejsze ciuchy i skierowałem się do łazienki podając je chłopakowi

- Dziękuję. - wyszeptał posyłając mi uśmiech.

-Teraz idź się wykąp bo się przeziębisz

- Może wspólny prysznic?

-Mmm podoba mi się ta propozycja-wyszeptałem

- To idź też po swoje ciuchy.

-Już już-wymruczałem i wróciłem się do sypialni. Wziąłem bokserki i wróciłem do chłopaka

- Może ogier się rozbierze i do mnie szybko dołączy, bo zimno? - zapytał mnie Yoongi, zagryzając ponętnie swoją wargę. Szybko się rozebrał... Uśmiechnąłem się pod nosem i zaraz rozebrałem. Wszedłem pod prysznic i odkręciłem ciepłą wodę, przyciągając go do siebie

- Czegoś by Pan chciał? - zapytał zaczepnie chłopak.

-Ciebie-wymruczałem z zadziornym uśmiechem

- Uh, ciężka prośba do spełnienia.

-A to dlaczego, hmm?-zachichotałem cicho

- No nie wiem... Nie zasłużyłeś na mój tyłek.

-Czy od razu musi chodzić o to?-uniosłem brew do góry

- A czy kiedy indziej chodziło o cod innego? - różnież uniósł brew.

-Nie, ale teraz chce cię wyprzytulać

- No to mnie tul. - chłopak cmoknął moje usta.

Przytuliłem go mocniej całując w głowę-Kocham cię

- Ja ciebie też. - oddał uścisk. Był taki cholernie uroczy.

-Jesteś taki słodziutki-wyszeptałem z uśmiechem

- Nie jestem. - zaprzeczył oburzony.

-Oczywiście, że jesteś-uśmiechnąłem się szeroko3

- Nie jestem. Wbij to sobie do głowy. - westchnął, cmokając moje usta. Mruknąłem zadowolony i przyciągnąłem go bliżej pogłębiając pocałunek

- Mieliśmy się tulić. - przypomniał chłopak, który starał się oderwać od moich ust.

-Oj no wiem-pokiwałem głową i pogładziłem jego policzek

- Więc mnie tul. - polecił kruczowłosy, który objął ramionami moją szyję. Objąłem go w pasie przyciągając bliżej siebie

- Uh, Hoseok. - wymruczał niezadowolony Yoonie

-Hmm?-uniosłem na niego wzrok

- Musiałeś się podniecić w takiej chwili? - burknął, ściskając mocno mojego penisa. Mój biedny, aaaa kurwa! Mój wacuś...

Jęknąłem cicho zamykając oczy-To nie moja wina

- A niby kogo innego? Twojego przyjaciela?

-To twoja wina-jęknąłem

- Niby dlaczego moja? - warknął ściskając mojego penisa mocniej. Nosz kurwa! Zaraz mi go zepsuje! Czym wtedy konik będzie walił?!

Jęknąłem głośniej opierając się o ścianę-Bo ty mnie podniecasz na każdym kroku

- Ja tylko się z tobą przytulam...

-Tak właśnie na mnie działasz

- Gdzie tu moja wina, ty niewyżyty seksualne koniu?!

Parsknąłem śmiechem i przyciągnąłem go do siebie wpijając się w jego usta

- Oj, nie. Ja ci nie pomogę z tym problemem. - wymruczał Yoongi, kiedy palcem zacząłem krążyć wokół jego dziurki

-A to dlaczego?-jęknąłem

- Mieliśmy się tylko przytulać. Nie uprawiać seks pod prysznicem. - wywrócił oczami.

-Ale to ty mnie podnieciłeś

- Nie prawda. Sam siebie podnieciłeś. Nie moja wina, że twój penis tak bardzo mnie lubi.-Prychnąłem cicho patrząc na niego

- Zaraz stąd wyjdę i będzie celibat.

-Ale za co?-spojrzałem na niego

- Prychasz na mnie.

-Nie prawda-pokręciłem głową

- Kłamca.

-Nie kłamie-wymruczałem

- Ugh, daj mi spokój. - odwrócił się do mnie tyłem i schylił się po gąbkę. Moja szansa.

Przyciągnąłem go do siebie-Ale nie gniewaj się

- Co ty robisz?

-Przytulam Cię-wymruczałem

- Ah, to dobrze.-Zaśmiałem się cicho całując go w plecy

- Weź tego źrebaka, bo zrobię na kolację koninę, którą ze smakiem zjesz. - uśmiechnął się słodko.

-Oj no przecież nic nie robię-burknąłem

- Naprawdę aż tak bardzo jesteś szczęśliwy spragniony, że nie potrafisz uspokoić swojego przyjaciela?

-Tak-odparłem

- I dlatego próbuje wpełznąć do mojej dziurki?

-Skądże-parsknąłem śmiechem

- Hoseok, zależy ci tylko na seksie ze mną? - westchnął ciężko chłopak.

-Nie-pokręciłem głową-Zależy mi na tobie

- Robimy to co zawsze po kłótni czy zerwaniu... Nie zmienimy się. Seks zawsze rozwiązuje nasze problemy. - spuścił głowę. - Nie wyjdzie nam

-Wyjdzie nam-pogładziłem go po głowie-Może chodźmy już spać?

- Dobrze. - odłożył gąbkę na bok i zakręcił wodę. Eh, tak dawno się ze sobą nie kochaliśmy. Wyszedłem spod prysznica i zaraz sie wytarłem zakładając bokserki

- Nie chcesz czegoś zjeść? Wiem, że nie umiesz gotować, więc pewnie przez ten miesiąc tylko jadłeś niezdrowe jedzenie.

-Taki szczegół-wzruszyłem ramionami-Ale jeśli proponujesz to możesz coś zrobić

- Dobrze. - pokiwał głową, wycierając się również ręcznikiem.

-Będę w kuchni-uśmiechnąłem się lekko i poszedłem do kuchni siadając na krześle

Po paru minutach dołączył do mnie mój chłopak, który wyglądał naprawdę seksownie w samych bokserkach i mojej koszulce. Była na niego nawet luźna, kiedy dla mnie była dość ciasna. - Co byś chciał?

-Wszystko co zrobisz będzie dobre-oparłem głowę na rękach-Ale dziś mam ochotę na naleśniki

- Już się robi. - posłał mi uśmiech, po czym podszedł do lodówki z zamiarem wyciągnięcia z niej jajek. Oparłem głowę na stole zamykając oczy

- Mogę zostać dziś u ciebie na noc, tak?

Pokiwałem głową-Nie puszczę cię do domu o tej godzinie

- Nie musisz się tak o mnie martwić. Dawałem sobie sam radę w obcym mieście przez miesiąc. Nikt mnie nie zgwałcił przez ten czas.

-Ale i tak cię nie puszczę nigdzie

- Dlaczego? - odwrócił się, posyłając mi uśmiech.

-Bo mi na tobie zależy i nie chcę, żeby ci się coś stało i jeszcze burza jest

Chłopak wolno do mnie podszedł, siadając okrakiem na moich kolanach. - Jesteś w stosunku do mnie nadopiekuńczy, wiesz o tym?

-To źle, że się martwię?-spojrzałem na niego

- Nie. To nic złego. - pocałował delikatnie moje czoło. - Ale jak mi ufasz to nie będzie do mnie wydzwaniał, gdy mam się spotkać z przyjaciółmi. Nie zrobią mi krzywdy. Poza tym jakby nawet zrobili to wiedzą, że z moim ogierem lepiej nie zadzierać. To tylko przykład. Boisz się o mnie, ale zapominasz o tym, że ja jestem dorosły.

-Przepraszam-wymruczałem opierając głowę na jego torsie

- Ej, nie masz za co. Czasem nie dajemy rady się powstrzymać przed zmartwieniem, ale pamiętaj o jednym. Ja nie jestem głupi i wiem co jest dla mnie dobre.

-Wiem, skarbie-skinąłem głową całując go w czoło

- Kocham cię. - wyszeptał maskując moje usta.

-Ja ciebie też-odwzajemniłem pocałunek

- Jak będę musiał wrócić do siebie to siłą mnie tu nie zatrzymasz. - wymruczał w moje usta.

-A to dlaczego, hmm?

- Zatrzymasz?

-Zostaniesz ze mną

- Na siłę? - zniósł się chichotem.

-Sam będziesz tego chciał-pogładziłem jego policzek

- Ah, skąd taka pewność?

-Po prostu to czuje

- A jak zaraz wyjdę to przestaniesz to czuć? - uniósł z rozbawieniem brwi.

-Nie wyjdziesz bo nie-burknąłem

- Hoseokie, jakiś ty dziecinny

-Nie jestem dziecinny-jęknąłem

- Oj, jesteś. I to bardzo. Ale takiego cię, niestety, kocham.

-Niestety?-westchnąłem cicho

- Przecież cie kocham. Nic z tym nie zrobię. Ukradłeś mi serce i nie chcesz oddać-Zachichotałem cicho kiwając głową

- To ja idę robić te naleśniki...

-W porządku-puściłem go. Uśmiechnął się z podziękowaniem i wrócił do blatu, żeby zacząć robić masę na naleśniki. Oparłem głowę na ręce obserwując chłopaka. Gdy zrobił naleśniki podał mi je i zaraz zaczęliśmy jeść. Po skończonym posiłku wylądowaliśmy na kanapie oglądając film, czuliśmy się w swoim towarzystwie wspaniale jak nigdy. Pod wieczór ostatecznie Yoongi został u mnie na jeszcze jedną noc. Wykąpaliśmy się i zaraz poszliśmy spać wtuleni w siebie