*JIMIN POV*

Następnego dnia musiałem wstać wcześnie do pracy. Nasz synek przez całą noc nie płakał, a kiedy otworzyłem oczy i zauważyłem, iż Byunsoo już nie śpi, a bawi się swoimi nóżkami, to zaśmiałem się rozczulony pod nosem, następnie spoglądając na męża, który sobie smacznie spał. Tak uroczo wyglądał. Obaj uroczo wyglądali. Cieszyłem się z tego, że mogłem doznać zaszczytu posiadania ich obojga. To uczucie, kiedy budzisz się w łóżku i widzisz taki widok, jest niezastąpione. Chciałem, żeby było już tak zawsze. Moje urocze stworzonka.

- Kochanie, gdzie masz smoczek? - zapytałem szeptem synka, który spojrzał się na mnie na chwilę, lecz nadal wolał się bawić nóżkami. Czyli musiałem sam poszukać tego przedmiotu. No cóż. Czego się nie robi dla synka. - Mam. - oznajmiłem z mruczeniem, widząc, że leżał on jakimś cudem pod moją poduszką. Szczęście w nieszczęściu, iż wczoraj skończyły mi się prezerwatywy. Usłyszałem ciche mamrotanie Jungkooka i już po chwili ujrzałem jak otwiera oczy

- Dzień dobry, Kookie. - przywitałem męża buziakiem. - Obudziłem cię?

-Nie-pokręcił głową z uśmiechem

- No dobrze. - odłożyłem smoczek małego na szafkę koło łóżka. - A jak się spało?

-Bardzo dobrze-wymruczał spoglądając na synka

- Uh, to świetnie. - uśmiechnąłem się. - Muszę wstawać. Praca czeka.

-O, której wracasz?-spojrzał na mnie

- Jak twoi rodzice sobie pójdą. - oznajmiłem, wstając z łóżka.

Pokręcił rozbawiony głową-Chodź mały, pewnie głodny jesteś-pocałował chłopca w główkę i wziął go na ręce-A ty jadłeś?

- Sam dopiero wstałem. - posłałem mężowi uśmiech. - Nie zdążę już chyba nic zjeść.

-W takim razie zjedz coś w pracy-westchnął-W porządku?

- W porządku. - podszedłem do szafy, żeby się ubrać i spakować swoje rzeczy do torby.

-Kocham cię-młodszy cmoknął mnie w policzek z uśmiechem

- Ja ciebie też. - założyłem torbę na ramię, następnie wraz z mężem i naszym synkiem ruszając na dół.

-Czyli mam na ciebie czekać do późnego wieczora?-uniósł na mnie wzrok

- Muszę jeszcze jechać do Masan i pomóc mojej mamie, więc idź spać.

-Umm, w porządku-pokiwał głową

- Miłego dnia, kochanie. - pocałowałem moich chłopaków w głowy. - W razie czego dzwoń, dobrze?

-Jasne-skinął głową z uśmiechem i zaraz mi pomachał. Posłałem ukochanemu ostatni uśmiech i wyszedłem z domu, zamykając za sobą drzwi na wszystkie zamki, po czym ruszyłem w kierunku samochodu... Cały dzień nie miałem nawet chwili odetchnienia. Grupa taneczna, z którą dziś miałem zajęcia, miała najwidoczniej zły dzień, ponieważ wszyscy się że sobą sprzeczali. Uspokajanie ich zajęło wieki, a zanim się obejrzałem czas treningu minął i wszyscy pouciekali do domów, a ja sam musiałem już jechać do mojego rodzinnego miasta.

- Cześć, mamo. - przywitałem się z rodzicielką po wejściu do salonu fryzjerskiego moich rodziców.

-Cześć, synku-uśmiechnęła się

- Dajesz sobie na razie radę? - zapytałem, odkładając swoje rzeczy na zaplecze.

-Daje sobie jakoś radę-westchnęła

- Jasne. Potrzebujesz pomocy. Inaczej byś nie zadzwoniła. - zaśmiałem się, zakładając na sobie fartuch.

-No dobra, potrzebuje pomocy-zaśmiała się

- Więc ile mam przed sobą klientek na dziś?

-Z pięć-odparła

- Czyli za wcześnie to ja nie wrócę do domu. - westchnąłem ciężko. - Wolałbym jednak zostać ten jeden dzień jeszcze z rodziną.

-Najwyżej puszczę cie szybciej

- Nie. To bez sensu. - pokręciłem głową. - Jungkook wczoraj do ciebie dzwonił?

-Nie a dlaczego?-spojrzała na mnie

- Wczoraj jakaś para próbowała nam porwać Byunsoo.

Uniosła na mnie wzrok-Ale nic się nie stało?

- Policja ich na szczęście zatrzymała, bo chcieli sprawdzić czy mają dla niego fotelik. Wtedy podbiegłem i wyrwałem z rąk jakiejś baby małego.

Pokiwała głową z lekkim uśmiechem-To bardzo dobrze

- Jak można rodzicom zabrać podstępem dziecko, bo są homoseksualni? Nie rozumiem tego.

-Niektórzy już tacy są-westchnęła ciężko-Ważne, że z maluchem wszystko dobrze

- Dawno go nie widziałaś, babciu. - zaśmiałem się głośno.

-Nie śmiej się-pokręciła głową

- No przepraszam. Powinnaś częściej odwiedzać swojego wnuka, syna i zięcia.

-Dobrze wiesz, że na razie czasu nie mam

- Powinnaś zatrudnić kogoś do pomocy, mamo. Mam rodzinę w Busan. Nie mogę tu tak często przyjeżdżać, bo muszę się nimi opiekować. Tym bardziej, że Jungkook jest znów w ciąży... - wyznałem z uśmiechem.

-Na prawdę?-uśmiechnęła się szeroko i po chwili ktoś wszedł do salonu

- Tak. Myślałem, że Kook ci powiedział. Często ze sobą piszecie. - zaśmiał się, ponownie wchodząc na zaplecze.

-Bardzo dużo piszemy to prawda-odparł mój mąż, sam nie wiem kiedy tu wszedł-Ale jeszcze nic nie mówiłem

Momentalnie wróciłem z zaplecza do salonu i spojrzałem na uśmiechniętego męża, który trzymał w nosidełku małego, a za nim stali jego ojcowie. - Co robicie w Masan?

-Przyjechaliśmy was odwiedzić-uśmiechnął się szeroko-Niespodzianka!

- Miło was widzieć. - przywitałem się z teściami, a następnie pocałowałem lekko usta mojego męża, zabierając od niego nosidełko. - Cześć, szkrabie. - przywitałem się z synkiem,który nie spał. - Odwiedziłeś tatusia w pracy? - pocałowałem go w główkę i odpiąłem pasy tego fotelika, wyciągając ze środka małego.

-Dzień dobry!-krzyknął Jungkook podbiegając do mojej mamy-Dawno, pani nie widziałem

- Jungkook, masz męża obok. - przypomniałem.

-Ale ciebie widzę codziennie, a twoją mamę raz na jakiś czas-westchnął

- Niech będzie. - westchnąłem, przyglądając się z uśmiechem małemu. Jungkook od razu pociągnął moją mamę na kanapę i zaczęli o czymś rozmawiać i w tym z jego rodzicami

- Czuje się, jak wykluczone z zabawy rodziców, dziecko. - wymruczałem w kierunku Byunsoo, który przysypiał, więc odłożyłem go do fotelika, następnie podając nosidełko Jungkookowi, ponieważ przyszła klientka.

- Przystojny Jimin wrócił. Muszę powiedzieć przyjaciółkom. - zachichotała kobieta. - Miło cie widzieć.

- Wzajemnie. - skłamałem. Dlaczego ze wszystkich klientek na tym świecie musiałem trafić na tą? - Zakładam, że znów podcinamy końcówki i odnawiamy kolor?

- Dokładnie, słodki. - wywróciłem oczami, a ta kobieta w tym czasie rozebrała się z płaszcza i usiadła w fotelu. Po chwili usłyszałem ciche prychnięcie swojego męża

- Jungkook. - spojrzałem na męża. - Wszystko dobrze?

-Oczywiście-burknął odwracając wzrok

- Nie sądzę. - wymamrotałem, zlewając uśmiech kobiety, który widziałem w lustrze. - Zaraz wracam. Muszę dolać wody. - wziąłem odpowiedni przedmiot w rękę i ruszyłem na zaplecze. Po chwili było słychać płacz małego i moja mama weszła na zaplecze pewnie w celu zrobienia dla niego mleka

- Mamo, Jungkook jest zazdrosny, mam rację?

Uniosła na mnie wzrok i skinęła głową z cichym westchnięciem-Dobrze wiesz jaki on jest

- Wścieka się na mnie, bo podobam się dziewczynom? - westchnąłem.

-Nie-pokręciła głową-Po prostu jest zazdrosny o to, że cię podrywa

- No nic nie zrobię. Sama kazałaś mi być miłym dla klientek, a większość mnie podrywa.- Wzruszyła tylko ramionami i wyszła z zaplecza

- Kochana matka, nie ma co. - mruknąłem pod nosem, wracając do klientki.

- Co tu robią ci ludzie? - zapytał najciszej jak mogła. - Jakaś wasza daleka rodzina- Moja mama przyglądała mi się wyczekując odpowiedzi

- Moja mama rozmawia z moimi treściami i ukochanym mężem, który karmi aktualnie nasze dziecko. - wymruczałem, zaczynając ponownie przycinać kobiecie włosy. - Więc to bliska rodzina.-Uśmiechnęła się pod nosem i usiadła z powrotem na kanapie

- Oh... Nie wiedziałam, że...

- Jestem homoseksualny? Mogła się pani domyślić, gdy przefarbowałem się na różowo.

-Hyung jesteś głodny?-usłyszałem głos mojego męża-Mamy zamiar jechać po coś do jedzenia

- Z wielką chęcią bym coś zjadł, kochanie. - oznajmiłem młodszemu. - Mam popilnować małego?

-Mamy wózek, więc weźmiemy go na mały spacer-odparł-Na co masz ochotę?

- Możesz go zostawić. Moja mama pewnie się stęskniła za wynikiem. - zaśmiałem się na prychnięcie rodzicielki, która dodała "Częściej powinniście mnie odwiedzać". - Poza tym jest zimno. Mały się nie przeziębi?

-W sumie to dobry pomysł, jeśli twoja mama nie ma nic przeci...

-Oczywiście, że nie-odparła z uśmiechem-Dobrze wiesz, że zawsze wam pomogę-odebrała od niego Byunsoo

-W takim razie, na co masz ochotę, Jiminie?

- Duży zestaw z maka albo kebab. Zjem wszystko co kupisz, skarbie.

-Dobrze-pokiwał głową i spojrzał na rodziców-W takim razie zaraz wracamy-cmoknął mnie w usta i zaraz wyszedł z salonu

- Mamo, musi się mu odbić. - wymruczałem.

-A co ja robię-wymamrotała klepiąc delikatnie plecki małego

- Przepraszam, mamo, ale jestem wyczulony na punkcie małego. Jungkook zresztą też jest.

-Spokojnie, przecież nic nie mówię-westchnęła

- Jestem twoim synem, więc wiedz, że czytam ci w myślach.-Prychnęła cicho rozbawiona kręcąc głową

- Mógłby się Pan pospieszyć? Jestem umówiona. - odezwała się klientka.

- Nigdy jakoś pani nie narzekała.

- Pan jest bezczelny. - prychnęła i wstała z fotela, przez co obciąłem za dużo włosów. - AH! CO PAN WYPRAWIA!

- Trzeba było się nie ruszać. - warknąłem. - Niech pani nie krzyczy, bo dziecko wystraszy.

-Bywa-odparł mój mąż, który wszedł do salonu z jedzeniem-Kiedyś odrosną

- Szybko wam poszło. - oznajmiłem rozbawiony, podchodząc do męża. - Kupiliście coś naprzeciwko?

- Nie zapłacę na ten cyrk! - krzyknęła. - A pani straci stałą klientkę.

-Jakoś nie jest mi przykro z tego powodu-westchnęła

- Żegnam! - popchnęła w bok mnie i Jungkooka, po czym zabrała swój płaszcz i wyszła z salonu. Wywrócił oczami i podał mi reklamówkę z jedzeniem

- Co kupiłeś? - zapytałem z uśmiechem.

-Kebaby, a dla twojej mamy sałatkę bo prosiła

- Dziękuję, Kookie.

-Nie ma za co-uśmiechnął się lekko, podał jej sałatkę i wziął synka na ręce

- A ty nie jesz?

-Zaraz zjem-uśmiechnął się lekko-Najpierw wy zjedzcie

- No dobrze. - odwzajemniłem jego uśmiech i odpakowałem swojego kebaba, zaczynając go jeść. Młodszy usiadł z maluchem na kanapie i zaczął się z nim bawić

- Mamo, na pewno nie chcesz kebaba?

-Nie jem tego świństwa-burknęła

- A to dlaczego? Takie pyszne mięsko.

-Jedz, a nie wmawiasz mi bzdury

- Mamo... Zrób to dla mnie~

-Nie zrobię tego dla ciebie

- Wiedziałem, że mnie nie kochasz...

-Kocham cię, ale nie będę tego jadła

- Nie kochasz swojego dziecka... Jak tak można?

-Jesteś głupi-westchnęła cicho-Jungkook jak ty z nim wytrzymujesz?

-Daje radę-zachichotał cicho

- Fajnie. - usiadłem na fotelu z dala od tej dwójki. - Jak ci się nie podoba to możesz wymienić.

-Nie mam nawet takiego zamiaru-usiadł obok mnie-Przecież wiesz, że cię kocham

- Może tak, może nie, nie wiem. - zacząłem jeść niezdrowe jedzenie. - Może dajesz sobie tylko radę dla Byunsoo.-Westchnął ciężko i podniósł się zaraz kierując na kanapę. Zacząłem mamrotać pod nosem. Młodszy zaczął bawić się z małym. Ponownie zacząłem jeść, ale tym razem nie odrywałem się od kebaba, prócz chwili gdy on zniknął. Po godzinie przyszła nowa klientka, dlatego się nią zająłem, a moja mama widząc, ze jestem w podłym humorze, postanowiła dziś zamknąć wcześniej i odwołać inne klientki. Sama nie miała już siły dziś pracować, a skoro ja mogłem niechcący komuś zrobić krzywdę to nie mogła ryzykować. I dobrze.

- Może zamknij ten salon i rozkręć inny biznes. - wymruczałem, kiedy mama zaczęła narzekać na bóle krzyża.

-To mi najlepiej wychodzi-westchnęła

- To zatrudnij kogoś do pomocy. - westchnąłem.

-Spokojnie-zaśmiała się

- Dobra. My jedziemy. Skoro rodzice Jungkooka pojechali godzinę temu to przynajmniej w samochodzie będzie spokój.

-Do zobaczenia następnym razem-pomachała mi

- Pa. - odmachałem, wchodząc do samochodu, gdzie byli już Byunsoo i Jungkook. Młodszy nawet nie raczył na mnie spojrzeć. Postanowiłem też na niego nie patrzeć, więc tylko odpaliłem samochód.

-Co szkrabie, głodny jesteś, hmm?-zachichotał cicho i podał małemu butelkę z mlekiem

Przetarłem dłonią oko i zmieniłem bieg. Dobrze, że Jungkook siedział z tyłu przy małym. Młodszy na moment uniósł na mnie wzrok z cichym westchnięciem. Włączyłem radio, następnie zaczynając nucić cicho pod nosem.

Włączyłem radio, następnie zaczynając nucić cicho pod nosem. Przez całą drogę w samochodzie była napięta atmosfera, a gdy zajechaliśmy pod dom po zmroku, Jungkook wziął małego i nie czekając za mną wszedł do środka, zamykając za sobą drzwi. Prychnąłem na to pod nosem i jak zawsze oo takowych kłótniach, postanowiłem zostać w samochodzie. Nie zamierzałem go przepraszać. Tym razem to nie ja zraniłem jego swoimi żartami. Wiedziałem, że byłem beznadziejny, ale no bez przesady.

- Skoro jestem problemem to po co się ze mną przespał. - prychnąłem, zamykając się na klucz w samochodzie. - A no tak. Chciał się zemścić na Sungwoonie, a nie sądził, że może zaciążyć. - warknąłem pod nosem i położyłem się na tylnych siedzeniach, po chwili zasypiając.

***************

Woah w końcu mi się udało to obrobić xDD I jak?