*JUNGKOOK POV*

Zaraz po przebudzeniu zacząłem się rozglądać. Przetarłem zaspane oczy i spojrzałem na miejsce, w którym powinien być mój chłopak, ale zniknął. Podniosłem się z łóżka i skierowałem do łazienki. Z jednej strony, cieszyłem się że chłopak dowiedział się prawdy o tym co się stało po rozdaniu świadectw, ale z drugiej byłem zły, za to, że w ogóle takie coś się wydarzyło. Po umyciu się, ubrałem na siebie siebie ciuchy i skierowałem się do kuchni, gdzie urzędował już starszy. Podszedłem do niego i przytuliłem od tyłu.

-Dzień dobry, hyung-ziewnąłem-Co tam przyrządzasz smacznego?

- Śniadanie. - zaśmiał się.

-Ciekawie-zaśmiałem się

- Usiądź do stołu. Zaraz podam twoje ulubione śniadanko.

Pokiwałem głową i zaraz usiadłem do stołu opierając głowę na ręce-A jest kakao?

- Oczywiście. Nie zapomniałbym o nim. - wytarł ręce w ręcznik i podał mi napój.

Pokiwałem zadowolony z ogromnym uśmiechem-Kocham cię

- Ja ciebie też. - musnął lekko moje usta. - Co na dziś zaplanowałeś? Jutro już jadę do pracy. Nienawidzę poniedziałków.

-Na pewno spacer po Busan-uśmiechnąłem się-A później się coś wymyśli

- Romantyczna kolacja przy świecach?

-Mi pasuje-zacząłem jeść-Mmm jakie pyszne

- Smacznego. - pocałował mnie w czubek głowy.

-Wzajemnie-uśmiechnąłem się szeroko z pełną buzią

- Jak się czujesz, skarbie?

-Dobrze-oparłem głowę na ręce-A ty?

- Również dobrze, a... jak dziecko?

-Też dobrze-kiwnąłem głową

- Jak zjesz to przenieś się na moje kolana, dobrze?

-Dobrze-kiwnąłem głową i po kilku minutach skończyłem jeść. Napisałem się trochę kakaa i usiadłem na kolanach chłopaka

Jimin automatycznie położył dłoń na moim brzuchu i zaczął go gładzić. - Lubie taki zaokrąglony brzuszek. - zaśmiał się. - Będziesz miał go często. Chce mieć z tobą dużo dzieci.

-Jak tylko książę sobie życzy-pocałowałem go w policzek i oparłem głowę na jego ramieniu

- No ty też musisz się na to zgodzić. W końcu to tobie na ciele zostaną blizny po cesarskim cięciu.

-Oczywiście, że się zgadzam-uśmiechnąłem się delikatnie

- Czyli co? Nigdy nie użyjemy prezerwatywy?

-Na to wychodzi

- I tak nie sypiamy ze sobą zbyt często. Raz się zdarzyło. - wsunął dłoń pod moją koszulkę, gładząc jeszcze bardziej mój brzuszek.

Mruczałem zadowolony-Jeszcze będzie okazja-szepnąłem

- Kiedyś na pewno. - zaśmiał się, całując mój policzek. Kiwnąłem głową wtulając się w niego

- To co, kochanie? Zbieramy się, co? Może pójdziemy pogadać z twoimi rodzicami.

-Dobrze-pocałowałem go w nosek podnosząc się i pociągnąłem go do sypialni

- Em... Dlatego do sypialni?

-Musimy się ubrać, nie puszczę cię w samych bokserkach-zaśmiałem się

- Mogę iść bez nich.

-No chyba nie-prychnąłem

- No chyba tak. Wiem, że lubisz.

-Tylko ja mogę cię widzieć z nimi i bez nich

- Nie sadzę. - zaśmiał się. - Na plaży chodzę w podobnych.

Zaśmiałem się cicho i wyjąłem z szafy cichy-Ale i tak się ubierz

- A co? Mam brzydkie ciało? - mruknął, sięgając do szafy po jakąś koszulkę o spodnie, które na siebie założył.

Przebrałem się-Z tym problem, że ono jest idealne

- Jasne. - rzucił się na łóżko.

Opadłem na niego-No tak-zrobiłem dzióbek

- Miałeś nie kłamać. - dał mi całusa.

-Przecież nie kłamie-spojrzałem na niego-Kocham cię

- Ja ciebie też. - ułożył swoje ręce na moich biodrach.

Pogładziłem go po policzku-Bardzo mocno

- Wiem, kochanie. - pocałował mnie w nos. - Możesz tak leżeć na brzuchu? Nie znam się na tym.

Pokręciłem głową podnosząc-No to co idziemy?

- Idziemy.

Kiwnąłem głową i założyłem bluzę, skierowałem się do auta-Czyli najpierw do moich rodziców?

- Skoro chcesz to możemy najpierw do nich.

-Znaczy mi wszystko jedno-zaśmiałem się wsiadając do auta

- No to gdzie jedziemy? - usiadł za kierownicą.

-To niech, będą najpierw moi rodzice

- Dobrze. - uruchomił silnik i zapiął pasy. - Skarbie, pasy.

-Już już-zapiąłem pas. Po kilkunastu minutach byliśmy już pod domem moich rodziców. Wyszedłem z auta i poczekałem na chłopaka, gdy ten zrobił to samo podszedłem do drzwi pukając w nie

- Dlaczego czuję przyspieszoną akcje serca?

-Boisz się?-uniosłem brew do góry

- A ty byś się nie bał? Mój ojciec na chłodno przyjął wieść o mojej orientacji i twojej ciąży, za to matka się ucieszyła. Twój tata za to mnie chce zamordować

-To prawda-podrapałem się nerwowo po karku i po chwili drzwi otworzył tato Namjoon.

-Cześć, kochanie-uśmiechnął się przytulając mnie-I dzień dobry Jimin-uśmiechnął się szeroko do chłopaka

- Dzień dobry, Panu. - ukłonił się Jimin

-Gdzie tato, Seokjin?-spojrzałem na niego, a ten ruchem głowy wskazał mi ojca stojącego za nim

- Witaj, Jeongguk. - wymruczał beznamiętnie tata Jin.

-Cześć, tato-uśmiechnąłem się delikatnie patrząc na niego

- Dzień dobry, Panie Kim... - przywitał się Jimin.

- Cześć ruda małpo. - warknął cicho tata.

-Tato!-mruknąłem-Nie bądź taki

- To niby jaki mam być. - mruknął tata.

-Bądź miły dla Jimina-westchnąłem cicho

- Nie. - uśmiechnął się słodko. Westchnąłem cicho spuszczając głowę

-Kochanie, nie bądź taki-mruknął tata Namjoon

- Nie, nie, przestańcie. - odezwał się Jimin. - Najwidoczniej zasłużyłem.

-Nie mów tak nawet-westchnąłem cicho przytulając go

- A żebyś wiedział, że zasłużyłeś. - wymruczał najstarszy. - W końcu to ty mi zabrałeś syna i zrobiłeś mu dziecko w tak młodym wieku.

-Tato czy ty jesteś zazdrosny?-spojrzałem na niego

- Nie. - prychnął. - O własne dziecko, niby?

-To dlaczego jesteś tak bardzo zły?-zmarszczyłem brwi-Jestem już dorosły

- Nawet nie masz dwudziestu lat.

-Za niedługo je skończę tato

- Parę miesięcy. - warknął. - Jungkook, masz dziewiętnaście lat i będziesz ojcem. Tak spokojnie obaj reagujecie na ojcostwo?! I do tego się wyprowadzacie, chociaż przyda wam się pomoc osób, które znają się na dzieciach!

-Nikt oprócz mamy Jimina nie zaproponował nam tej pomocy-mruknąłem-A ty cały czas na nas krzyczysz

- To idźcie sobie do tamtej kobiety i kurwe proście o pomoc!

- Ej! Dobra mnie możesz wyzywać, ale od mojej mamy to się odpierdol! - warknął Jimin.

- Bo co? - zaśmiał się tata.

- Bo zrobi się nieprzyjemnie. - syknął Jimin.

-Zamknijcie się wszyscy!-wrzasnął tata Namjoon-Przez wasze, kłótnie to dziecko, które Jungkook nosi w sobie jest zagrożone, zastanówcie się trochę

- Przepraszam. - wyszeptał Jimin. - Poniosło mnie.

- Jak dla mnie może poronić. - wysyczał Jin. - To dziecko nie przyniesie mu nic dobrego.

Spojrzałem na niego otwierając szeroko oczy-Żartujesz prawda?-wyszeptałem powstrzymując płacz

- Sam jesteś jeszcze dzieckiem. - westchnął. - Jungkook, nie zastanawiałeś się ani chwili nad aborcją?

- Pan niech już lepiej przestanie gadać. - warknął Jimin, obejmując mnie w pasie.

-Nie jesteś już moim ojcem-wyszeptałem wybuchając płaczem

- Co powiedziałeś? - zapytał zszokowany.

-To co słyszałeś-wtuliłem twarz w tors Jimina zaciskając piąstki na jego koszulce

- Jungkook, nie mów tak.

-Dlaczego mam takie nie mówić? Nienawidzisz Jimina, mnie masz za dziwkę i jeszcze chcesz, żebym poronił

- Nigdy nie powiedziałem, że jesteś dziwką i nienawidzę Jimina.

-A cały czas go wyzywasz

- Bo mi ciebie zabrał...

-Tato, on nie zabrał mnie tobie

- To kto niby to zrobił?! Kto ci zrobił dziecko?! Kto cię zabrał z domu!?

-Tato, uspokój się-westchnąłem cicho-Przecież cały czas będę waszym synem

- Jeszcze niedawno byłeś niedoświadczonym chłopakiem, który skocznym krokiem przybiegał do domu i chciał ze mną piec babeczki. - rozpłakał się. - I nagle poznałeś Jimina, zakochałeś się, zacząłeś się interesować tylko nim, zaszedłeś w ciążę i po dwóch miesiącach się wyprowadziłeś...

-Tato, jeśli chcesz, żebym spędzał z tobą więcej czasu to wystarczyło mi powiedzieć

- Nie zrobiłbyś tego.

-Zrobiłbym

- Nie sądzę.

-Kiedy masz wolne?

- Dziś.

-A jutro?

- Praca. - wzruszył ramionami smutno.

- Idź z nim. - wyszeptał Jimin. Spojrzałem na niego

- Spędź dzień z ojcem. - uśmiechnął się lekko. - Ja też chciałbym, żeby nasze dziecko kiedyś miało dla mnie czas. Pojadę do domu i trochę odpocznę przed jutrem no i zrobię kolację.

-No dobrze-kiwnąłem głową i spojrzałem na ojca

- Dziękuję, Jimin. - wymamrotał tata Jin.

- Nie ma za co. - podparł zszokowany Jimin, całując mnie następnie w czoło z uśmiechem. - To ja życzę miłego dnia. - pogładził mnie po policzku. - W razie co, dzwoń. Jestem twoja osobistą taksówką.

Zaśmiałem się cicho kręcąc głową-Kocham cię-szepnąłem całując go w nosek

- Ja ciebie też. - zaśmiał się, cmokając mnie w usta. - Do widzenia. - pożegnał się w kierunku moich rodziców i wyszedł z domu wcześniej puszczając mi oczko.

Pomachałem mu i usiadłem obok taty zaraz go przytulając-To co chcesz robić tato?

- Zawsze to ty coś wymyślałeś..

-Możemy upiec babeczki, bo mam na nie ochotę

- To chodź. - posłał mi uśmiech i wstał z kanapy ruszając do kuchni.

Uśmiechnąłem się i poszedłem za nim-Tylko zróbmy, więcej bo pewnie tata Namjoon też ma na nie ochotę

- Jak zawsze. Mu to by się dieta przydała. - prychnął ze śmiechem.

Zaśmiałem się cicho kiwając głową i razem zaczęliśmy robić babeczki. Po dwóch godzinach, siedzieliśmy razem przed telewizorem i zajadaliśmy się babeczkami oglądając nasze ulubione dramy. Po 19 zaczęliśmy się żegnać-Do następnego razu tato-przytuliłem go

- Kiedy on będzie? - zapytał oddając przytulasa.

-Kto?-spojrzałem na niego

- No następny raz, głupolku.

Zaśmiałem się cichutko-Hmm, na pewno jak będziesz miał czas

- To dobrze. - westchnął. - Kocham cię, synku.

-Ja ciebie też, tato-szepnąłem

- Dzwoń po tego baran... Dzwoń po swojego chłopaka i niech po ciebie przyjedzie. - poprawił się.

-Tato, ale nie wyzywaj go-burknąłem-Zrezygnował z nasze randki, tak abym mógł spędzić z tobą czas-wyjąłem telefon z kieszeni i wybrałem numer do chłopaka

- Przecież się poprawiłem. - oburzył się. - Doceń moje starania.

-Dobrze, tatusiu-pocałowałem go w policzek

- Tak teraz lepiej nazywaj Jimina. - zaśmiał się.

Pokręciłem głową z rozbawieniem i zacząłem rozmawiać z Jiminem, gdy ten oznajmił, że zaraz będzie rozłączyłem się-Zaraz będzie

- No to fajnie. - uśmiechnął się. - Dba o ciebie?

Pokiwałem głową-Tak, tato

- Wspaniale. - pogłaskał mnie po głowie.

Uśmiechnąłem się wtulając w niego-Nie musisz się martwić

- Pamiętaj, że w razie czego za równo ty jak i dziecko macie drzwi naszego domu szeroko otwarte.

-Dobrze, tato-kiwnąłem głową-Ale raczej nie będzie to potrzebne

- Ale wolę, żebyś wiedział.

-Zapamiętam-uśmiechnąłem się

- Wiem. Masz dobrą pamięć.-Uśmiechnąłem się kiwając głową

- Przepraszam też za Sungwoona... Zagadał do ciebie, bo nagadałem mu, że go kochasz...

Westchnąłem cicho patrząc na niego-I przez to też mnie pocałował?

- Pocałował cię? Nie wiedziałem...

-Mhm-mruknąłem-I pokłóciłem się z Jiminem przez to

- Rano zachowywał się normalnie...

Westchnąłem cicho patrząc na niego-Pogodziliśmy się już

- To kiedy wy się pokłóciliście?

-Dzień po zakończeniu mojej szkoły

- Szybko mu przeszło. - wymamrotał.

-Bo go przepraszałem długo-westchnąłem cicho

- Rozumiem. - wyszeptał niepewnie. - Na pewno zależy mu na tobie?

-Tak, tato-szepnąłem-Inaczej, nie zostawił by przyjaciół w Masan i nie zamieszkałby ze mną w Busan

- No dobrze. Wierzę ci. - westchnął i jeszcze mocniej mnie przytulił.

Wtuliłem się w niego-Nie martw się

- Zawsze się będę martwił. Jestem twoim ojcem. - pociągnął nosem i pogłaskał mnie po głowie. - Przepraszam też za to o poronieniu...

-Już dobrze-szepnąłem gładząc go po głowie-Miałeś prawo się zdenerwować

- Ale nie miałem prawa tak mówić. - westchnął, po chwili słysząc dźwięk otwierających i zamykających się drzwi.

-W porządku-kiwnąłem głową i skierowałem wzrok na Jimina

- Witajcie. - przywitał się z promiennym uśmiechem.

-Cześć, hyung-uśmiechnąłem się szeroko

- Panie Kim. - podał rękę mojemu ojcu.

- Jimin. - oddał uścisk dloni.

Uśmiechnąłem się patrząc na nich-No to co zgoda?

- Może być. - wymruczał tata Jin. - Ale jeszcze raz podniesiesz na mnie głos to ci przywalę. - uśmiechnął się słodko. - Idę do domu, bo tata zje resztę babeczek.

Pokręciłem głową z rozbawieniem patrząc na nich-Do zobaczenia tato-pocałowałem go w policzek

- Pa, Kookie. - pocałował mnie w czoło i obdarzył Jimina obojętnym wzrokiem, wchodząc do domu.

- AHA! Mord się skończył!

Cmoknąłem starszego w usta i pociągnąłem do auta-Już spokojnie

- Uroczy mój. - zaśmiał się, cmokając jeszcze raz moje wargi i wsiadł za kierownicę

-Twój, hyung-uśmiechnąłem się i usiadłem na miejscu pasażera-Hmm, co będziemy robić?

- No kolacja i może chwilę oglądanie telewizji, a potem spać. - wzruszył ramionami.

-Dobrze-kiwnąłem głową z lekkim uśmiechem. Po kilkunastu minutach byliśmy na miejscu i tak jak chłopak powiedział, skierowaliśmy się do jadali jedząc wspólnie kolacje a później usiedliśmy przed telewizorem oglądając jakieś nudne filmy. Po 23, poszliśmy się umyć dlatego, że chłopak musiał rano jechać do pracy. Gdy byliśmy już czyści położyliśmy się na łóżku i zasnęliśmy wtuleni w siebie. 

***************************************
No to proszę rozdział, spóźniony ale jest!
Do następnego ;)