Amaya uśmiechnęła się szeroko, gdy Tendou zaczął żartobliwie przepychać się z Semim.

- Jejku...Nawet nie zdajecie sobie sprawy, jak brakowało mi waszego towarzystwa.

Dziewczyna przechyliła się i oparła głowę na ramieniu Tsutomu, a Mały As delikatnie objął ją dłonią w talii.

Samo patrzenie na nich sprawiało, że można się było rozpłynąć. Cała drużyna była zadowolona z faktu, że ich małe bubu wreszcie znalazło miłość.

Mika wysunęła w stronę Amayi ciastko z uśmiechem.

- Chcesz trochę, Amaya-Chan? - Spytała, a Libero zerknęła na smakołyk.

- A co to?

- Ciastko bananowe.

Nakamura skrzywiła się i pokręciła przecząco głową.

- Wybacz, mam uczulenie na banany. - Powiedziała, uśmiechając się przepraszająco - Ale dziękuję.

- O, przepraszam. - Mika, zabrała wypiek - Nie wiedziałam, ale będę pamiętać na przyszłość. - Rozgrywająca kiwnęła głową.

Tsutomu podniósł dłoń i objął swoją ukochaną na wysokości ramienia, pocierając jej odkrytą skórę.

- Możemy wieczorem pójść do kawiarni, jeśli chcesz. - Powiedział z uśmiechem.

- Z twoim angielskim? - Spytała z rozbawieniem Amaya - Jesteśmy zgubieni. - Zaśmiała się, a atakujący jej zawtórował.

Podczas treningów i ogółem wszelkich wyjść gdzieś z drużyną, wszyscy mówili w swoim ojczystym języku, ale koniec końców kiedy wychodzili do sklepu lub udzielali wywiadów, musieli posługiwać się angielskim.

Na szczęście Amaya jakoś wcześniej nie miała problemów z tym językiem, więc czuła się dosyć swobodnie, gdy go używała.

- Wcale nie jest taki zły.

Amaya podniosła jedną brew i zaśmiała się.

- Pewnie, Tsu-Chan. - Poklepała go po torsie - Twój angielski jest cudowny.

Niedługo później dziewczyny zagrały jeszcze jeden, krótki meczyk, który obserwowali chłopcy i wszyscy opuścili halę, udając się na zasłużony odpoczynek.

***

Amaya rzuciła się na łóżko po przebytym wcześniej prysznicu  i odetchnęła z ulgą. Tsutomu wszedł za nią do pokoju i zamknął drzwi.

- Za dwa dni mistrzostwa. - Powiedziała, leżąc z twarzą w poduszkach - Matko... Dalej nie mogę uwierzyć, że zaszłam tak daleko..

Mały As usiadł obok niej i zaczął delikatnie głaskać ją po plecach z uśmiechem.

Amaya odwróciła głowę i spojrzała na licealistę. Wpatrywali się tak w siebie w ciszy.

- Jesteś śpiąca? - Spytał, a dziewczyna pokiwała powoli głową - Wskakuj pod kołdrę i śpij.

Zrobiła co polecił i zakopując się w ciepłej pościeli, zamknęła oczy. Pierwszy raz naprawdę dobrze leżało jej się w łóżku, a to poniekąd dlatego, że Tsutomu siedział obok niej.

- Idziesz spać ze mną? - Spytała, nie otwierając oczu.

Siatkarz zastanowił się, ale koniec końców skorzystał z jej propozycji. Ułożył się pod ciepłym materiałem na plecach, a Nakamura od razu do niego przylgnęła, obejmując w pasie.

Tsutomu cicho westchnął, patrząc w sufit. Wciąż nie dowierzał, że Amaya była jego dziewczyną. Tyle czasu się o nią starał, tyle razy zrobił różne głupoty... A i tak mu się udało.

Spojrzał na śpiącą już nastolatkę. Cicho oddychała, wtulając policzek w jego pierś. Ciemnowłosy pogłaskał ją po głowie.

Wolną dłonią sięgnął do kieszeni po telefon i zaczął oglądać filmiki, podczas gdy przytulona do niego Amaya, słodko i ze spokojem spała.

***

- Amaya! Zobacz co mam! - Zawołał Tendou, uśmiechając się szeroko - Tsutomu! Ty też spróbuj!

Wyciągnął w ich stronę żelki. Amaya patrzyła, jak Tsutomu bierze jednego żelka i wkłada go sobie do buzi, a dosłownie po sekundzie zrobił skrzywioną minę.

Nakamura parsknęła śmiechem, gdy Tsutomu się wzdrygnął, wciąż robiąc swoją zabawną minę.

- Wszystkie smakują tak samo? - Spytała, zaglądając do paczuszki.

- Są cytrynowe, melonowe i arbuzowe.

- Uuu... - Amaya mruknęła z aprobatą i wzięła melonowego, a przynajmniej tak był oznaczony na tyle opakowania.

Wrzuciła go sobie do buzi, a Satori czekał na jej reakcję, która o dziwo pomimo upływu czasu, nie nadchodziła.

- No weź nie żartuj. - Powiedział zdziwiony Tendou - Już dawno cię powinno wykrzywić!

- Lubie kwaśne. - Libero wzruszyła ramionami - Swoją drogą są bardzo dobre, no nie, Tsu-Chan?

Spojrzała przez ramię na swojego chłopaka, który był w trakcie opróżniania butelki wody.

- Tsu-Chan, wszystko okej?

Amaya poszła w jego stronę, żeby sprawdzić co z nim, a wtedy w gronie zawitała Yuki z siatką w dłoniach.

- Ja też przyniosłam coś dobrego! - Zawołała z uśmiechem i zaczęła rozdawać wypieki, które kupiła w pobliskiej cukierni.

Satori dosyć niepewnie przyjął ciastko i patrzył, jak Yuki rozdaje je wszystkim. Nie pominęła nikogo.

- A z czym to? - Spytała Amaya, wyciągając jedno ciastko z reklamówki.

- Z orzechami, białą czekoladą i pomarańczą.

Nakamura podziękowała i wszyscy razem usiedli na zewnątrz na ławkach, pałaszując wypieki.

Tendou sięgnął po papierek, który wypadł z siatki Yuki. Był to paragon. Zerknął na nazwę ciastek i zmarszczył brwi, zerkając na Amaye.

- Amaya... - Zaczął niepewnie - Czy ty czasami nie masz uczulenia na banany? - Dopytał czerwonowłosy, patrząc to na przyjaciółkę, to na paragon.

Nakamura spojrzała na niego niezrozumiale.

- Miały być orzechowe. - Powiedziała, czując jak podnosi jej się ciśnienie.

- No bo są, ale tam też jest banan.

Nakamura momentalnie wstała i pobiegła w stronę budynku. Tsutomu spojrzał za biegnącą Libero i sam również się podniósł, idąc w jej ślady.

Satori za to zerknął na Yuki, która nic sobie nie robiąc z ich rozmowy, po prostu jadła ciastko i patrzyła w telefon.

- Oi. - Satori stanął nad nią - Zrobiłaś to specjalnie. - Stwierdził, a jego głos stał się nieco ochrypnięty.

Szatynka podniosła na niego wzrok i zmarszczyła brwi.

- Nie przyjaźnie się z nią, więc nie wiem na co ma uczulenie. - Wzruszyła ramionami i wróciła do ekranu komórki - Nie jestem wszystkowiedząca. - Mruknęła pod nosem.

Satori spojrzał na Eite porozumiewawczo i sam poszedł za Tsutomu i Amayą.

Czarnowłosa wpadła do toalety i wchodząc szybko do jednej z kabin, nachyliła się nad toaletą, zwracając to, co wcześniej zdążyła spożyć.

Miała nadzieję, że to sprawi, iż jej reakcja alergiczna będzie mniejsza lub po prostu w ogóle nie wystąpi.

Niestety niepotrzebnie się łudziła.

Tsutomu również za nią przybiegł i po chwili, gdy ją znalazł, klęknął obok niej na jedno kolano.

Złapał jej włosy jedną dłonią, a drugą zaczął smarować delikatnie plecy nastolatki.

Yuki westchnęła, opierając brodę na dłoni i zerkała co jakiś czas na chłopców, którzy między sobą rozmawiali.

Jakoś nieszczególnie polubiła Amaye i nie miała zamiaru tego ukrywać. Choć nie wiedziała, że Libero była uczulona na banany.

Pomimo tego była poniekąd rozbawiona tym zbiegiem okoliczności.

Kiedy zerknęła w bok, w trawie zobaczyła małe, fioletowe pudełeczko. Podniosła je, ale nwydawało się bezużyteczne i na pierwszy rzut oka puste, więc westchnęła, po czym wyrzuciła je do kosza razem z innymi śmieciami.

- Amaya-San... - Zaczął Tsutomu, jednak dziewczyna podniosła na moment palec wskazujący do góry, uciszając go.

Potem ponownie zwymiotowała.

- I jak? Wszystko w porządku? - Tendou otworzył drzwi kabiny.

- Idź i weź z jej torby leki. - Polecił atakujący - Są w takim małym, fioletowym pudełeczku. I przynieś jakiś ręcznik.

- Lecę.

Tendou szybko wybiegł z łazienki i pognał w poszukiwaniu torby.

- Amaya-San...Już dobrze? - Spytał, gdy dziewczyna usiadła na zimnych płytach i wytarła usta papierem toaletowym.

Czarnowłosa zaczęła głośniej oddychać. Zamknęła klapę sedesu i oparła się o nią przedramionami, w których ukryła twarz.

- Ja... - Powiedziała cicho i zakaszlała - Trochę ciężko mi się oddycha... - Mruknęła, kaszląc - Ale jak Tendou... przyniesie leki...To będzie okej.

Tsutomu przytulił do siebie ukochaną. Mimo, że nie było aż tego widać, to naprawdę bardziej się o nią martwił i był bliski płaczu.

********************