-Doktorze pacjent się budzi!

Usłyszałem po czym otworzyłem oczy... To jasne światło mi już nie przeszkadzało, było nawet przyjemne. Ktoś usadowił mnie w pozycji siedzącej.

-Jak ma pan na imię?- zapytał jakiś pan

-H-hubert, Hubert Wydra- powiedziałem

-Dobrze, a pamiętasz jak się tu znalazłeś?- znów zapytał

-N-nie, a gdzie tak wogóle jestem?

-W szpitalu w Warszawie, u was w domu był napad, a pan dostał kulką od pistoletu w prawe ramię, i stracił pan przytomność

-Was? Kto był ze mną?- zapytałem

-Twój przyjaciel, Karol Kuter, chcesz żeby przyszedł? Jest w poczekalni- zapytał lekarz

-tak

Lekarz wyszedł, a ja pomyślałem o Karolu, nie powiedział lekarzowi że jesteśmy parą bo chciał uniknąć krzywego spojrzenia. Też bym tak zrobił.

*odgłosy pukania*

-proszę! -krzyknąłem

-Cześć -przywitał się ze mną Karol

-hej kochanie, ile czasu byłem w szpitalu? -zapytałem

-Wieeesz -usiadł na krzesełku obok łóżka szpitalnego- trzy miesiące...

-Naprawdę?! A... Pamiętasz coś z tego "napadu"? -zrobiłem cudzysłów palcami

-A-a ty n-nie pamiętasz? -zapytał jąkając się

-Nie... Wiem tylko że leżeliśmy w łóżku i ktoś do ciebie zadzwonił... Dalej mam pustke...

-Wyparował ten typek... I kazał mi pokazać gdzie może się schować bo gliny go szukają... Ty byłeś przestraszony, a on powiedział że... Takich ja ty to powinno się w burdelu trzymać, ja nie wytrzymałem i go uderzyłem,a on cię trafił...-urwał historie

-Nie twoja wina- przechyliłem się w jego stronę

Położyłem mu ręce na karku i przysunołem go do siebie. Popatrzyłem w jego oczy... Tak mi ich brakowało. Chciałem go pocałować, ale mnie odetchnął.

-Co jest? -położyłem moją ręke na jego włosach ale ją zrzucił

-Hubert... Ja nie chce być już twoim chłopakiem- powiedział patrząc mi w oczy

-C-co...

-Naszego związku nie było okej? Nie kocham cię. Od dwóch miesięcy mam dziewczynę i nie zamierzam z niej zrezygnować dla Ciebie- powiedział z powagą

-Ale Karol... -miałem łzy w oczach

-Ta cała "miłość" To... To było zauroczenie, znajdziesz sobie innego chłopaka -On też płakał

-powiedz mi... K-kim jest ta szczęściara? -zapytałem

(jak ma Lunka na imię?)

-Luna(później zmienię XD)

Karol uśmiechnął się i wstał. Podszedł do drzwi otworzył je. Odwrócił się w moją stronę i bardziej się rozpłakał.

-Kocham Cię... -powiedziałem

-Wiem... -powiedział i wyszedł z sali

SIEEEEEMA

wiem rozdział miał być wcześniej he he he
No ale jest teraz i postaram się wrzucać rozdziały co dwa dni

Paaa