Długo mnie tu nie było PRZEPRASZAM!

16/19

Pov. Hubi Bubi

Obudziłem się w sypialni Karola nie wiem jak się tu dostałem ale mniejsza. W nocy wszystko przemyślałem i... Chyba powiem Karolowi co czuje.

Usłyszałem śpiew Kajoja i dźwięk gitary. Wysłuchałem się dokładniej i na chwilę odpłynełem.

-Hubert wszystko okej?- zapytał... Karol

-C-co? Em ja tak wszystko okej- uśmiechnełem się

-Dobra to chodź na śniadanie

Powiedział po czym wyszedł. Wstałem z łóżka i poszłem do toalety. Zobaczyłem tam zaschniętą krew na podłodze. Czy Karol się... Moje przemyślenia przerwał zadyszany Brunet.

-Hubert!- popatrzyłem na niego

-Pokaż ręce...- powiedziałem zawachanym głosem

-Nie teraz, chodź jeść bo ci wystygnie, ja to posprzątam- powiedział patrząc na kafelki

-Niech ci będzie- wyszedłem z łazienki

*time skip* po śniadaniu

Po śniadaniu chciałem zapytać Karola o nadgarstki. Więc wstałem z kanapy i poszedłem do jego pokoju, bo tam poszedł. Zobaczyłem go na łóżku. Jego twarz była zatopiona w dłonie. Podeszłem do niego i usiadłem obok. Na co on spojrzał na mnie. Jego oczy były czerwone... Czyżby płakał?

-Kari... Płakałeś?- zapytałem z troską

-a co cię obchodzi?- podniósł głos na co zadrżałem

-Jesteśmy przyja- urwał mi

-Przyjaciółmi to chciałeś powiedzieć? Ja nie czuje przyjaźni Hubert. Ja cię kocham, bardzo cię kocham tylko ty nie odwzajemniesz moich uczuć- prawie płakał

-... - ucichłem

-Nie wiesz co powiedzieć hm?- wstał- tak jest najlepiej... Nic nie mówić

-K-Kari...- również wstałem- k-kocham cię...- powiedziałem cicho

-Co?- zapytał Karol

-Kocham cię...- powtórzyłem

Zobaczyłem w oczach bruneta łzy. Po chwili namysłu przytuliłem go. Nie chce go puszczać, kocham go... Teraz to wiem.

Siema
260słów

Rozdział krótki bo nie mam czasu :<

Postaram się pisać więcej rozdziałów ale nie wiem czy mi się uda

Paaa