Cyber usiadł ciężko   na szpitalnym krzeselku, na szafce trzymając miskę z ciepła wodą. Był tu co tydzień, aby ogolić przyjaciela. Co miesiąc golił go całkowicie.
Dzisiaj zaczynał od dołu,  rozegrał go i golił mu nogi, a potem zaczął krocze. Gdy prawie skończył dostrzegł, że  coś się poruszyło.  Spojrzał tam i  nie dostrzegł nic nadzwyczajnego. Wrócił do golenia. Gdy skończył odetchnął. Eric znowu wyglądał pięknie i młodo... mimo, że ciało było wychudzone. Niby karmili to przez rurkę,  ale jednak... cewnik... dlaczego on tu leżał? I czy on też tak skończy?  Nie chciał po porodzie zapaść w śpiączkę. Chciał patrzeć jak jego dziecko się śmieje, płacze,  marudzi...  W końcu to jego dzidzia... jego maluszek.
Po za tym nie chciał zostawić tego idiote samego z maluchem.  Jak o tym myśli to ma ochotę   wymiotować. Przecież by uszkodził ich synka. Tak będą mieli chłopca.  Pięknego maluszka.
Olivier zjadł obiad przy chłopaku i całował co w polik.

- Tęsknimy za Tobą  - szepnął. Przez ułamek sekundy miał nadzieję,  że ten otworzy oczy,  Ale nic z tego. Znowu smutny  wyszedł by wrócić  do swojego męża i jak zwykle się popłakać.

***

- Tobias wszedł do pomieszczenia i zamknął za sobą drzwi. Był  Tak zmęczony, że nie dostrzegł kilku, bardzo ważnych zmian  W pomieszczeniu. Położył malucha w nosidełka na łóżku A sam poszedł  do okna. Otworzył je na oścież i zapalił. Słyszał śmiech synka,  Ale nie odwrócił. Palił jednego za drugim, cóż  wcześniej musiał zajmować się małym i nie miał czasu.

Nagle jakaś ciepła dłoń  objęła go w pasie i ulokowała się  na jego brzuchu,  A ktoś przytulił się do niego od tyłu. Odwrócił się natychmiast. Zamarł z otwartą buźka, gdy te ciepłe zielone oczka znowu patrzyły w te jego, a miłość jego życia  uśmiechała się delikatnie. Czy to był sen? Czy to był pieprzony sen?! Nie... nie... nie chciał by to były jedynie mary nocne.
Złapał go i przyciągnął do siebie mocno przytulając. Usłyszał jego piękny i dzwięczny śmiech.

- Gnieciesz naszego synka - szepnął cichutko, jego głos był lekko zachrypnięty. Gdy czarnowłosy  się odsunął dostrzegł,  że maluch był trzymany przez zielonookiego, a synek wtulał się w mamusie. To był tak cholernie piękny widok...

- J-jak, kiedy?! - zapytał go oceniając dopiero, że  wstrzymała powietrze.

- Przedwczoraj wieczorem - szepnął. Mężczyzna  położył  dłoń na jego  twarzy i zaczął głaskać co po policzku.  Niedowierzał, że jego ukochany stoi przed nim. - Nadal jestem słaby. Mogę stać górapięć minut. - szeptał wtulając polik i jego dłoń.

- Tak...  Tak! Usiądźmy, chodź! - położył nosidełko na  podłodze i poczekał, aż jego najukochańsxy mąż usiądzie.  Mały bobas zrobił się marudny, bo nikt go nie trzymał na rękach, a Tobi, z przyzwyczajenia jak mały zaczyna kwękać, zabrał co od mamusi i zaczął nosić.  Ten zrobił dziwną minę.  Nie miał czasu nacieszyć się małżeństwem, a gdy szarlotki zrozumiał swój błąd od razu podał mężowi dziecko. Ten wziął go w ramiona kołysząc delikatnie. Na ustach miał  piękny uśmiech, gdy patrzył na zielonookie dziecko. To był widok jak z obrazka.  - Nie masz pojęcia jak tęskniliśmy - szepnął.

- W tej śpiączce ... wszystko słyszałem. Płacz malucha, twój płacz... - patrzył na niego.

- Naprawdę?  Wiesz? - zapytał go niedowierzając.

- Tak...  Ale wiesz,  że nie zależało to ode mnie, że wpadnę w śpiączkę  - spuścił  głowę. 

- Nie chcę byś  się obwiniał o to, że  spaleś. Ważne, że wróciłeś. - szepnął i złapał jego twarz w dłonie. - Kocham Cię wiesz? Kocham! - powiedział szarooki, w jego oczach było dziwnie pusto.
Dziecko zaczęło płakać. Eric się zmieszał.

- G-głodny jest? A może zrobił siusiu? - zapytał go i podniósł się.

- Spokojnie. Spróbuj dbać mu jeść.  Usiądź, weź go tak  - wskazał mu. - I daj mu - powiedział  podając mu mleko. Było ciepłe, w temperaturze ciała.  Brązowowłosy niepewnie wziął  butelkę i dał maluchowi
Ten zaczął łapczywie jeść.  Chłopak uśmiechnął się szeroko.  Tobi pocałował go w czółko  i usiadł na krzesełku. To był dobry początek.  Teraz może być tylko lepiej.

Eric się obudził!  Obudził! ! Kto się cieszy?! No kto?!
Tobias ma nadzieję, że wszystko się  ułoży.
Jak myślicie? Wszystko będzie dobrze? Czy zbliżamy się do EPILOGU?