Ze snu wyrywa mnie głośna dyskusja, podnoszę głowę i widzę Chrisa. Wreszcie wrócił.

— Wynocha stąd, bo chcę spędzić czas z siostrą — mówi Chris wyniośle. Po jego spojrzeniu jednak zauważam, że niedawno coś ćpał. Przeważnie tak sobie rodzi ze złymi emocjami.

— Liv nie ma obowiązku cię pocieszać, narobiłeś kłopotu, więc sobie z tym radź.

— To nie jest twoja sprawa — cedzi przez zęby mój brat. Tym razem nie zamierzam popierać Nero, bo muszę porozmawiać z Chrisem. I to pilnie.

— Zrobisz mi mokke — pytam bruneta. — Pamiętam, że jak byłam mała to robiłeś cudowną gorącą czekoladę, więc w połączeniu z kawą pewnie będzie cudowna. Proszę — robię maślane oczy, a on kręci głową, ale wstaje i w samych bokserkach opuszcza mój pokój.

— Jak młody? — przesuwam się na stronę, na której spał Nero by Chris sobie usiadł.

— Póki co jest okej, nie ma żadnych skutków ubocznych, musiał jednak zostać jakiś czas na obserwacji. Boi się też ciebie.

— No przecież nie zrobiłem tego umyślnie — zajmuje miejsce na brzegu łóżka. — A on nie powinien się wtrącać w sprawy między nami. Każdy wie jak nie znoszę gdy ktoś ingeruje w nasze relacje — przewracam oczami na to jak mój brat próbuje się wybielić. Zawsze było mu się ciężko przyznać do błędu, ale w takiej sprawie powinien zrozumieć do czego może doprowadzić jego zachowanie.

Już mam odpowiedzieć bratu by przestał wreszcie zrzucać swoją winę na innych jak drzwi do mojego pokoju się otwierają i przez nie wchodzi tata. Wygląda na bardzo zdenerwowanego.

— No nareszcie raczyłeś się pojawić, twój brat dochodzi do zdrowia po tym jak go bezpodstawnie zaatakowałeś, a ty pewnie znowu balowałeś. Ty nic innego nie potrafisz.

Chris gwałtownie wstaje i kieruje się do drzwi.

— Nie muszę tego słuchać — tata nie pozwala mu wyjść chwytając go za ramię i popychając w środek pomieszczenia.

— Nigdzie nie pójdziesz dopóki ci nie pozwolę, skończyło się to, że robisz to co chcesz. Wynosisz się stąd, bo nie mam ochoty na ciebie patrzeć i zamieszkasz w jednym z pokoi w magazynie. Tracisz też dostęp do wszystkich samochodów i zostajesz zwykłym pracownikiem, żadnej taryfy ulgowej — szczerze to nie spodziewałam się, że spotka go aż taka kara.

— Nie masz prawa.

— Ależ oczywiście, że mam. I nie zapominaj, że jestem twoim szefem. A i nie licz, że nie oberwiesz za to co zrobiłeś. Do tej pory to ty krzywdziłeś swoje rodzeństwo, więc teraz na własnej skórze poczujesz jak to jest. A teraz złaź mi z oczu, bo zaraz ci łeb rozwalę — jestem zaszokowana zachowaniem taty. Od zawsze był dla nas bardzo wyrozumiały.

— Tato on naprawdę nie chciał — mówię gdy Chris wychodzi. Muszę tak jak zawsze bronić brata.

— Dobrze wiesz, że nie. Tym razem nie odpuszczę, bo nie przeżyje jak jeszcze raz usłyszę, że mojemu dziecku stanęło serce.

— Tato, a mieliśmy mieć jeszcze jakieś rodzeństwo? — ciągle słowa chodzą mi po głowie, więc muszę wreszcie kogoś o to spytać. — Jak przytuliłam mamę gdy płakała to powiedziała, że nie może stracić kolejnego dziecka.

Tata siada na fioletowej sofie.

— Chodź do mnie kochanie — podchodzę i zajmuje miejsce obok niego. — Nie poruszaj tego tematu przy mamie, bo to jest dla niej bardzo bolesne. Niektóre kobiety mają trudność z zajściem w ciążę, ale u nas było odwrotnie. Victoria robiła to z łatwością, ale był wielki problem z donoszeniem. Wasza dwójka to nie była jej pierwsza ciąża i z Adamem też specjalnie tak długo nie zwlekaliśmy.

Przytulam się do ramienia taty, nawet nie chcę sobie wyobrażać przez co musieli wspólnie przejść.

— Nie poruszajmy już więcej tego tematu, bo on jest bardzo bolesny.

— Dobrze tatusiu — odpowiadam, a on jeszcze bardziej mnie do siebie przyciąga.

Liczę na waszą opinię