Siedzę w kuchni, skulona. Jest 9:04, a ja już mam dość. Boli mnie głowa, a plecy postanowiły nie współpracować i dużą trudność sprawia mi wyprostowanie się. Jestem w tym dziwnym stanie, gdy mam łzy w oczach, trzęsę się, a mimo to nie umiem się rozpłakać. Głodna jestem. W kuchni jak zwykle - bałagan. Mam dość i zaczynam sprzątać. Miałam przygotować śniadanie, ale nie umiem, gdy nie ma porządku. Przed chwilą pokłóciłam się z mamą. Trudno to nazwać kolejną kłótnią, bardziej kolejną sprzeczką w tej samej kłótni. Pomącone trochę. Chcę wstać, ale grawitacja jest za silna, udaje się dopiero za trzecim razem. O, ktoś idzie, chowam telefon.

Po śniadaniu. Pokłóciłam się z rodziną o to, że zrobiłam zwykle naleśniki, nie amerykańskie, które robię zawsze. Amerykańskie mają cukier. I masło. Zwykłe są zdrowsze. Zjadłam 3. Mam wrażenie, że zaraz zwymiotuję, ale nie dzieje się to. Przyzwyczaiłam się do tego uczucia, "odwiedza" mnie prawie codziennie. Jak ból głowy czy pleców. Znowu siadam w tym samym miejscu i pije herbatę. Dzisiaj już 5. Dwa rooibosy i trzy zielone. Uwielbiam oba. Popijam dwie tabletki Calcium Pantothenicum wodą. To witamina b6, biorę 6 dziennie, maksymalną dawkę, nie da się przedawkować. Idąc do pokoju potykam się o drzwi kuchenne - strasznie kręci mi się w głowie, a po za tym bez okularów, których nie chciało mi się założyć, mało co widzę.

Wzrok mi się pogorszył. Znowu. Okulary i tak mam jak denka od butelek. I mam wrażenie, że gorzej słyszę... Jak powiedziałam o tym mamie, to mnie wyśmiała i stwierdziła, że to się nazywa starość. Cholerne plecy, odcinek lędźwiowy znowu daję mi się we znaki...

Co się ze mną dzieje? Zdrowo się odżywiam, nie głodze się, pije 2 litry wody dziennie (a nawet więcej), regularnie uprawiam sport, wyniki badań są w porządku, tarczyca okay... Jak to jest, że od urodzenia ćwiczę min. 4 razy w tygodniu (gimnastyka korekcyjna, basen), a moje mięśnie są tak słabe? Kondycji prawie w ogóle nie mam. Zawalili to na astmę i nafaszerowali lekami, które więcej zaszkodziły niż pomogły. Włosy zaczęły mi wypadać. Najchętniej bym spała cały dzień. Mam niskie ciśnienie. Puls? 80/min. Wynik nieważny, bo mam napad lęku i serce mi kołata... Norma dla młodzieży to 85/min. Czasem (często) nie ogarniam, nie wiem co się dzieje. Gdy wstaję mam mroczki przed oczami. Chyba gorzej słyszę na prawe ucho. Wczoraj zaczęłam dietę bez cukru. Trudno to nazwać dietą, po prostu przez dwa tygodnie odstawiam cukier. Całkowicie. Strasznie mi się chce spać. Może to dla tego, że od 40 godzin nie miałam go w ustach? Nie, wcześniej też tak było. Jest 10:42. Idę spać.