W domu panowała cisza. Przechodząc na pierwsze piętro, zauważyłam smugę światła pod drzwiami pokoju Nialla. Zapukałam do drzwi i zajrzałam do środka. Niall siedział w fotelu i gapił się tępo w telewizor.

- Ooh, Gigi... Wejdź i zamknij drzwi. Napijesz się ze mną? A może znowu odmówisz?

- Niall. - powiedziałam sucho, patrząc na niego. - Jesteś pijany.

- Tak myślisz? - zaśmiał się cicho.

- Rano nie będziesz się śmiać.

- Ale to będzie dopiero rano. Teraz chcę szampana.

Z tymi słowami sięgnął po już w połowie pustą butelkę, która stała obok niego na stole. Podskakując, wyrwałam butelkę z jego dłoni i schowałam za sobą.

- Niall, przestań pić!

- Co ty, przybiegłaś, żeby mnie uratować? - w oczach Nialla pojawił się dziwny błysk. - Dziękuję, Gigi. Mam to szczęście, że tak bardzo interesujesz się moim życiem.

- Nie rozumiesz, co mówisz!

- Jesteś w błędzie! Myślę i to bardzo dobrze.Po co tu jesteś?Zdenerwować mnie? Czy powiedzieć, że jesteś dumna ze mnie?

- Nie chcę cię chwalić.

- Z jakiegoś powodu tak myślałem. Daj mi butelkę, Gigi.

- Niall, proszę, muszę cię o coś zapytać...

- Nie chcę nawet o tym słyszeć" - powiedział, wstając i stając przede mną.

- Niall! - Cofnęłam się o krok.

- A dlaczego chcesz zagłębiać się w problemy innych ludzi? - na jego ustach pojawił się uśmiech, ale jego niebieskie oczy pozostały poważne.

- Nie zagłębiam się w problemy innych.

- Naprawdę? A jak myślisz, co teraz robisz?

- Musisz mnie wysłuchać!

Spojrzałam na niego ze znużeniem. Niall milczał.

- Czyli się zgadzasz?

Wzruszył ramionami.

- Czy mam wybór?

- Zayn potrzebuje twojej pomocy...

- Zastanawiam się, jakiej? Czy on już sam z tobą nie daje rady? Cóż, zawsze jestem gotów mu w tym pomóc!

Spojrzałam na niego z wyrzutem.

- Nie da się z tobą gadać.

- Och, przepraszam, Gigi. - powiedział sarkastycznie Niall - jeśli mój ton nie wydał ci się wystarczająco miły.

----------

Mam nadzieje że wam się spodobalo. Dziękuję za komentarze i gwiazdki❤  Miłego dnia!