- O czym myślisz? - głos Nialla wyciągnął mnie z zapomnienia, zobaczyłem, że on już siedzi przy stole i obserwuje mnie.

- Przepraszam. - zapytałam, uśmiechając się z poczuciem winy. - Co powiedziałeś?

- Tylko tyle, że byłoby lepiej, gdybyś w końcu spojrzała, czy mięso się nie przypaliło - powiedział Niall z uśmiechem.

- Oj Boże...

- Wiesz wydawało mi się, że marzysz o kimś. Zastanawiam się o jakim facecie?

- To cię nie dotyczy, Niall! - warknęłam, żeby przerwać rozmowę odwróciłam się i zaczęłam mieszać mięso na patelni.

- Dlaczego nie? Jestem bardzo ciekawy. Przede wszystkim zastanawiam się, jaki rodzaj relacji masz z moim bratem. - Niall mówił poważnie.

- Dlaczego pytasz? - zamarłam z łyżką w dłoni.

- Dlaczego unikasz odpowiedzi?

- Ponieważ nie mam nic do powiedzenia.

- Naprawdę? - Niall sarkastycznie uniósł brew. - O ile pamiętam, przyszłaś na bal ze mną, a poszłaś z Zaynem...

- Cóż, myślę, że nie byłeś zbyt zdenerwowany. - próbowałam zmienić temat. - Spędziłeś wieczór w towarzystwie jednej z pięknych dziewczyn.

- Czy jesteś zazdrosna? - zapytał Niall z lekkim uśmiechem.

- Czemu tak myślisz?

- Może dlatego, że jest to typowe dla dziewcząt.

- Nie odpowiedziałeś na moje pytanie. - spojrzałem na niego.

- Nie zadałaś pytania. Co chcesz wiedzieć, Gigi? O tym, co wydarzyło się na balu między mną, a Olą?

- Nie pytałam cię o to.

- Wiem, że widziałaś, jak wychodziliśmy razem. A jeśli jest to dla ciebie naprawdę interesujące, to nic między nami nie było. - jego spojrzenie nagle zatrzymało się na moich ustach. - I nie będę miał nic poważnego z nią ani z nikim innym.

- A kiedy zdecydowałeś? - zapytałem ostrożnie i wstrzymałam oddech, czekając na odpowiedź.

Milczał przez chwilę.

- Od chwili, gdy cię pocałowałem na terasie. - odpowiedział poważnie Niall, patrząc mi w oczy.

Patrzyłam na niego szeroko otwartymi oczami przez kilka sekund, po czym odwróciłam się i wyłączyłam kuchenkę.

- Jest za późno. Muszę... - powiedziałam pierwszą rzeczą, która przyszła mi do głowy.

- Nie uciekaj od odpowiedzi. Nic o mnie nie wiesz.

- Myślę, że wiem wystarczająco - powiedziałam cicho, unikając patrzenia na Nialla.

- I co wiesz?

- Wiem, że z takim samym sukcesem możesz polubić inną dziewczynę. Możesz dostać, co chcesz, i to w takiej liczbie, że dziewczyny blokują ruch w centrum Londynu, jeśli ustawią się w kolejce dla ciebie.

- Nie przypisuj mi chwały seksualnego potwora!

- Chciałeś, żebym powiedziałam prawdę.

- Ale nie tak okrutnie. - sprzeciwił się Niall z zamiarem drażnienia mnie.

- Przepraszam.

- Żartuję. Masz rację. Jestem dokładnie takim, jak powiedziałaś. I nie przepraszam za to. Naprawdę mnie nie kochasz?

- Co mam w tobie kochać?

- Cóż, na przykład mój naturalny wygląd...

- Cóż, jest w tobie tego więcej niż wystarczająco. - uśmiechnęłam się.

- Czy przyznałaś się do tego, że podobam się ci?! Boże, uczyniłaś mnie najszczęśliwszą osobą!

- Przestań się wygłupiać, Niall. Zastanawiam się, ile dziewczyn z różnych miast powiedziałeś te słowa?

- Ty pierwsza. - Niall wstał nagle i idąc do lodówki wyjął piwo.

Stałam zaskoczona na środku kuchni.

- Emm... Czy wiesz, gdzie jest Zayn? - Nie wiedziałam co mam powiedzieć, a to było pierwsze co przyszło do mojej nienormalnej główki.

- Zayn... Zayn... wszędzie Zayn! - Niall otworzył butelkę z irytacją i wypił pół jednym łykiem. - Nadal nie odpowiedziałaś na moje pytanie.

-Jakie?

- Jaki masz związek z moim bratem?

- Dlaczego tak się martwisz o mój związek z Gigi? - nagle z kuchni pojawił się znajomy głos.

Odwracając się gwałtownie, zobaczyłam obok mnie Zayna. Rzucając zjadliwe spojrzenie na Nialla, złapał mnie w talii i przyciągając mnie do siebie, dotknął moich ust lekkim pocałunkiem. Następnie, niechętnie puszczając, usiadł przy stole naprzeciw Nialla i ponownie spojrzał na niego wyzywająco.

Spojrzałam na Zayna szeroko otwartymi oczami z przerażeniem i zdumieniem: wyglądał na bardzo zadowolonego. Co to było?! Co on tu robi?! Chciałeś pokazać Niallowi, że jesteśmy parą? Ogarnął mnie gniew.

Niall powoli dopił piwo i patrząc ze złością na Zayna, wyszedł z kuchni.

- Możesz mi powiedzieć, co przed chwilą było? Chciałeś pokazać Niallu, że jesteśmy razem?- wyszeptałam ze złością, gdy tylko drzwi zamknęły się za Niallem.

- Szybko się domyśliłaś.

-Haha! Po co ci to?

- Jeszcze raz chcę cię ostrzec, uważaj na niego. Niall jest wielkim miłośnikiem flirtu i niewiążących związków.

- Oczywiście dziękuję za ostrzeżenie. Ale teraz jestem dużą dziewczynką i nie musisz mnie tak traktować.

- Ok, to tylko rada przyjaciela. - Zayn przyjrzał mi się uważnie.

- Dzięki, ale nie prosiłem o radę.

- Ale musisz przyznać, Amela, że teraz jesteś tu. I moim obowiązkiem jest opiekować się tobą, ponieważ zależy ci na mojej córce. Poza tym ja sam będę spokojny, wiedząc, że jesteś w bezpieczeństwie.

Dosłownie trzęsłam się z wściekłości. Zbliżyłem się do Zayna.

- Och, martwisz się o moje bezpieczeństwo? - syknęłam, a oczy błyszczały gniewnie.

- Tak, a jeśli to nie będzie konieczne, zrobię coś innego.

- Czy to groźba?

- Nie. Ostrzeżenie.

- Nigdy nie przestaniesz mnie zdziwiać, Zayn. Zawsze masz pewność, że nikt ci nie odmówi. Ale z drugiej strony, co można znaleźć w smoku? Zawsze miałam złe zdanie o ich inteligencji.

Uświadomiłam sobie, że popełniłam zbyt wiele błędów, kiedy zobaczyłam niebezpieczne światło w ciemnych oczach Zayna. Odwróciłam się i wyszłam z kuchni z podniesioną głową.

Wstając gwałtownie, przewrócił krzesło, na którym siedział, i dwoma krokami mnie wyprzedził. Zwracając się do niego, nie dając okazji do myślenia, uniósł moją twarz i przyłożył swoje usta do moich ust.

Nasze poglądy się spotkały. Gdy tylko zobaczyłam tę bezdenną czerń jego oczu, gniew gdzieś natychmiast zniknął. I znowu chciałem poczuć ogień, który zapalał się za każdym razem, gdy mnie całował. Hah! Wystarczy jedno spojrzenie, by obudzić we mnie pożądanie.

Czy jutro będę żałować tego, co robię teraz? - błysnęło mi w głowie. Na to pytanie nie ma odpowiedzi. Nie chciałam już myśleć. Chciałam tylko poczuć...

Nasze usta prawie się zetknęły, ale Zayne się zatrzymał.

- Jeśli odmówisz, nic się nie stanie. Tak czy...

- Tak. - odetchnęłam, nie mogąc się dłużej powstrzymać.

Odsunął się ode mnie, uważnie spojrzał mi w oczy. Zobaczył pragnienie, które mnie ogarnęło i westchnął głośno.

- Chodźmy! - Wlókł mnie ze sobą.

Wlókł mnie ze sobą, jakby się bał ... boi się przegapić chwilę ... Potykając się i śmiejąc, wstałam za nim, czując się jak uczennica na pierwszej randce.

Pobiegł do swojego pokoju, ciągnąc mnie za sobą. Zamknął drzwi, przycisnął mnie do niej i pocałował.

Jęknęłam, odpowiedziałam na pocałunek, czując, jak drżenie pożądania przetacza się przez moje ciało falami. Ręce Zayna rozebrały mnie i poczułam jego palce na mojej skórze, nawet nie zauważając, że koszulka, która była tuż przy mnie, leżała już na podłodze.

Wziął mnie za rękę, poprowadził do łóżka i popchnął plecami na jedwabistą pościel...
Zane zdjął koszulę i położył się obok mnie, obejmując mnie ramionami i sięgnął do zapięcia biustonosza, rozpinając go. Bryza przeszła po rozgrzanej skórze, widząc, jak Zayn zdejmuje ze mnie dżinsy...

Wyciągnąłem ręce.

- Chodź tutaj. - szepnąłem do niego.

Zayn położył się ponownie i przesunął palcami po krzywiznach mojego ciała, zatrzymując się na biodrach.

-Gigi...

Ale jego słowa utonęły w nagłym hałasie za drzwiami, po czym nastąpił silny cios, po którym drzwi do pokoju otworzyły się z hukiem i uderzyły w ścianę. W następnej sekundzie Zayn został wyciągnięty z łóżka, a następnie potężny cios w twarz, z którego odleciał do ściany i powoli czołgał się na podłogę.

Przyciskając kołdrę do piersi, krzyknęłam z przerażenia...