Dochodziła godzina siedemnasta, więc zaczęłam ubierać buty i czarną skórzaną kurtkę, bo było dość chłodno. Dziś Niall miał mnie gdzieś zabrać, a ja nie mogę się doczekać, by gdziekolwiek pojechać.

Wyszłam z domu i otworzyłam szerzej oczy widząc jak Niall otwiera bramę i przejeżdża przez nią czarnym Mustangiem Shelby, przez którego ciągnęły się dwa czerwone pasy.

- O cholera - powiedziałam cicho do siebie widząc auto.

Przeszłam przez ulicę i podeszłam do samochodu, który wyjechał na jezdnię. Niall otworzył okno i uśmiechnął się do mnie.

- Wsiadaj, mała - mrugnął i spojrzał przed siebie zasuwając okno. Obeszłam auto i wsiadłam do środka. Rozejrzałam się przesuwając dłońmi po czarnej skórzanej tapicerce, po czym spojrzałam na Nialla.

- A jednak szukałeś auta na tej stronie. I... O mój Boże, czy ty masz kolczyki?!

Prawie podskoczyłam z podekscytowania widząc jego przebite uszy, a on w tym czasie pokręcił głową rozbawiony.

- Nie wiem czy wiesz, ale przez te kolczyki i fioletowe włosy wyglądasz jak jakiś punk, a to oznacza, że wyglądasz gorąco, a to oznacza, że umrę. I w dodatku mamy podobne kurtki! O mój Boże.

- Kochanie, spokojnie - zaśmiał się głośno.

- A w dodatku to auto...

- Jenny, nie wiem co w tym fajnego. Możemy jechać?

- Uhm, tak - zaczęłam się śmiać ze swojej głupoty. Niall odpalił silnik i przygazował, na co pisnęłam, bo ten dźwięk przyprawił mnie o dreszcze.

Zakochałam się.

- Zaraz wpadnę w niekontrolowany fangirling - stwierdziłam, natomiast on ruszył z miejsca.

- Gdzie jedziemy? - spytałam.

- Dowiesz się w swoim czasie.

- Powiedz mi, proszę.

- Nie.

- Tak!

- Co za to będę miał?

- Coś wymyślę.

Niall nadal patrząc się na drogę podniósł brew i uśmiechnął się głupio.

- I ty mówisz, że tylko mi jest jedno w głowie? - prychnęłam krzyżując ramiona na piersi.

- Myślałem, że umyjesz mi auto czy coś.

- Wcale tak nie myślałeś.

- Kochanie, daj mi się skupić na drodze.

Zamilknęłam i przez resztę drogi patrzyłam na mijane budynki, a w środku ekscytowałam się tym jak Niall dziś nieziemsko wyglądał.

Po jakimś czasie w końcu dojechaliśmy do centrum handlowego.

- Zakupy? - spytałam zdziwiona. Gdy weszliśmy do budynku, Niall podał mi dwa bilety do kina, które miały rezerwację ma jakiś najnowszy film romantyczny.

- Ty i romantyczne filmy? - zdziwiłam się.

- Jakoś muszę spędzić czas z moją dziewczyną, prawda?

Moją dziewczyną.

Do seansu dzieliło nas pół godziny, więc postanowiliśmy pójść do środka i kupić jakieś jedzenie.
Zaskoczona zobaczyłam tam Louisa i Alice.

- Cześć Alou - powiedziałam zaskakując ich. Zaśmiałam się, gdy Alice podskoczyła przestraszona.

- Cześć Jiall!

Zaśmiałam się, a Niall uśmiechnął się, gdy do nas podszedł.

- W którym rzędzie siedzicie? - spytałam.

- W siódmym - powiedział Louis.

- A my w ósmym!

Porównaliśmy swoje bilety i okazało się, że ja z Niallem siedzę tuż nad Louisem i Alice.

- Oho, będę musiał widzieć jak się całujecie - powiedział Niall, a ja go szturchnęłam ramieniem, bo przewrócił oczami.

- A ja, nie daj Boże, będę słyszeć jakieś nieprzyzwoite dźwięki - powiedział Louis, co Niall skomentował zmrużeniem oczu.

- Kupmy coś do jedzenia - westchnął blondyn, więc poszliśmy w stronę stoiska, by to zrobić. Wybraliśmy duży popcorn i dwie pepsi, a Alou wzięli to samo co my.

- I tak zjemy to na reklamach - powiedziałam.

- Zapewne - Niall wzruszył ramionami.

Weszliśmy na salę i zajęliśmy swoje miejsca. Chłopcy rozmawiali ze sobą przed seansem, ale w końcu zamilkli, kiedy reklamy pojawiły się na ekranie.

Rzeczywiście, podczas filmu para przyjaciół całowała się przed nami, ale Niall tego nie komentował. Cały seans trzymałam się z nim za rękę i czasami przyłapywałam go na tym, że rzucał mi spojrzenia, co wprawiało mnie w uśmiech.

Film minął nam dość szybko i nawet mi się spodobał. Po seansie w czwórkę poszliśmy do McDonalda i tam zjedliśmy jakże romantyczną kolację. Dziwnie się złożyło, bo nawet Niall nie wiedział o tym, że Louis i Alice idą na ten sam film co my.

W końcu pojechaliśmy do domu i w drodze powrotnej Niall zaproponował mi spędzenie nocy u siebie, na co się zgodziłam, jak i moja mama, co było prawie codziennością.

Niall wjechał do garażu i zaparkował samochód. Wyszedł z niego pierwszy, po czym otworzył mi drzwi, co było miłe z jego strony. Gdy wyszłam z auta, Niall zaskakując mnie przydusił mnie do drzwi pojazdu i wpił się czule w moje usta. Jęknęłam, gdy Niall zaczął poprawiać moją malinkę.

- Nigdy mi nie zniknie, jeżeli będziesz tak robić - zaśmiałam się cicho.

- Wszyscy będą wiedzieć, że jesteś zajęta, kochanie - wymruczał i przeniósł swoje usta na inną część mojej szyi.

- Przez kogo? - droczyłam się z nim.

- Przeze mnie.

Uśmiechnęłam się i przygryzłam wargę obejmując szyję chłopaka, by przyciągnąć go bliżej siebie. W końcu puścił mnie i odsunął się ode mnie.

- No, idź po swoje - uśmiechnął się lekko.

Poszłam do domu i wzięłam z niego potrzebne rzeczy, by zaś wrócić do domu Nialla. Znalazłam go w ciemnym pokoju, gdzie akurat ściągał swoją koszulkę. Podeszłam do niego po cichu, bo nie zauważył, że weszłam do środka. Objęłam go nagle w talii, ale o dziwo nie był tym zaskoczony, na czym się zawiodłam. Odwrócił się do mnie, więc mogłam zobaczyć jego szeroki uśmiech.

- Ja wszystko widzę i słyszę - powiedział cicho. Odsunął się ode mnie i ściągnął swoje spodnie.

- Możesz już iść do łazienki - powiedział i posłuchałam się go, bo to był dobry pomysł.

Zastałam Nialla leżącego pod kołdrą, do którego dołączyłam.

- Niall, gdzie jest twoje Porsche? - spytałam przytulając się do jego pleców.

- Czyści się - zaśmiał się - Co do Mustanga to zastanawiałem się nad nim wcześniej, więc uprzedzam, że nie kupiłem nowego auta tylko dlatego, bo tamte było brudne.

- Spokojnie - zaśmiałam się.

- Ludzie o to by mnie posądzili, ale trudno. Ich strata, że mnie nie znają, bo jestem zajebisty.

- I w cholerę skromny - zaczęłam się śmiać.

- A tak nie jest? - posłał mi rozbawione spojrzenie.

- Oczywiście, że jest - powiedziałam i pocałowałam go w pomiędzy łopatki.

- Wiesz, że za dwa tygodnie zaczynamy szkołę? - powiedział po chwili i wtedy zdałam sobie sprawę z tego, jak szybko minęły te wakacje.

- Nie chcę tego.

- Dlaczego?

- Bo nie będziemy widzieć się tak często - stwierdziłam smutno.

- Możemy to robić codziennie. Nie przejmuję się szkołą.

- Ja nie do końca, ale jednak.

Nastała cisza.

- Niall?

- Tak?

- Pobawimy się w szczerość?

- W porządku.

- W takim razie zacznę. Uhm, co pomyślałeś o mnie, gdy zobaczyłeś mnie pierwszy raz?

- Że jesteś ładna.

Uśmiechnęłam się.

- I cieszyłem się, że będę mieć tak gorącą sąsiadkę.

Zaśmiałam się.

- A ty co o mnie pomyślałaś, gdy mnie zobaczyłaś? Pomińmy kwestię, że odebrałaś mnie jako dupka.

- Przepraszam. Uhm, że jesteś przystojny.

- Nie poleciałaś na moją kasę?

- Nie należę do takich dziewczyn.

- A to nowość.

- Jeżeli mogę pytać, to... Kiedy się we mnie zakochałeś? No bo...

- Teraz moja kolej - upomniał mnie.

- Proszę, powiedz.

- Uhm, chyba nad jeziorem. No wiesz, tam gdzie spaliśmy w trampach. Gdy zobaczyłem tego kolesia, który podszedł do ciebie i Alice to czułem, że musiałem zareagować, bo kurwa nie pozwolę, by ktoś ciebie dotykał oprócz mnie.

Uśmiechnęłam się.

- To było miłe.

- Miłe, czy nie miłe, byłem zazdrosny, a w dodatku nie byłaś wtedy bezpieczna. Już nigdy cię nie zostawię.

Okej, cholera.

- Ale podobałaś mi się już wcześniej.

- Tak jakby od samego początku?

- Mhm.

Uśmiechnęłam się, bo zrobiło mi się miło.

- Podniecają cię kolczyk, hm? - zapytał nagle, a ja podniosłam brew słysząc co powiedział.

- Co to za pytanie?

- Odpowiedz.

- Taa, fajne są.

- Nie brzmisz przekonująco - dźgnął mnie w żebro.

- Chłopacy z nimi są gorący. I gdybyś miał kolczyk w wardze, to... Po za tym twoje fioletowe włosy...

Rozmarzyłam się i zaczęłam fantazjować no bo komu Niall w punk wersji by się nie podobał?

- Zostanę punkiem. Podoba mi się to. Kupimy mi więcej farby? - powiedział, na co zaśmiałam się cicho.

- Jasne - skinęłam głową, a potem ziewnęłam - Ni, chcę spać. Przytulisz mnie?

Odwróciliśmy się na drugi bok, dzięki czemu Niall mógł mnie przytulić na łyżeczki.

- Mam ostatnie pytanie - powiedziałam, a Niall dał mi znać, że mam je zadać - Kochasz mnie?

- Tak.

- Możesz to powiedzieć?

Po chwili ciszy usłyszałam te słowa, na które poczułam motyle w brzuchu.

- Jeszcze raz.

- Kocham cię.

- Też cię kocham - uśmiechnęłam się szczerze. - Dobranoc.

- Dobranoc, skarbie - szepnął, po czym pocałował mnie w głowę. Zasnęłam po jakimś czasie słysząc cichy i spokojny oddech chłopaka.