Dlaczego by nie posłuchać moonlight Sonata w czasie czytania tego i kolejnych rozdziałów? (mała rada)

Spojrzałem w stronę źródła głosu i zobaczyłem tam dwie studentki. Jedna z nich była lekko pulchna, a druga chuda. Ta, który przemówiła, była chuda. Nadal się dąsała, a łzy płynęły jej z oczu.

Huang Xiaotao podeszła do nich i zapytała: „Czy znacie zmarłego?”

Chuda dziewczyna płakała jeszcze bardziej, gdy usłyszała pytanie.

„Oczywiście, że tak” - wyjaśniła pulchna dziewczyna. „Fangfang spotyka się z Zhang Kaiem od dwóch lat!”

Chuda dziewczyna była bardzo zasmucona, wyglądała, jakby nie mogła już dłużej panować nad sobą, więc Xiaotao kazała komuś załatwić krzesło, na którym dziewczyna usiądzie i uspokoi się. Dziewczyna jednak nie chciała usiąść, więc czekaliśmy, aż w końcu przestanie płakać.

„Kiedy ostatnio widziałeś zmarłego?” - zapytał Xiaotao.

„Wszyscy spędziliśmy razem wieczór” - powiedziała chuda dziewczyna. Wkrótce łzy znów spływały jej po policzkach. „Ale wiem na pewno, że zabił go duch!”

Zaczęła więc opowiadać wydarzenia ostatniej nocy…

Dziewczyna nazywała się Fangfang, jej pulchny przyjaciel Tiantian, a zmarły Zhang Kai. Był też inny facet, Deng Chao. Wszyscy czterej stanowili zgraną grupę przyjaciół, którzy zawsze spędzali razem czas.

Niedawno Deng Chao wygrał stypendium uczelni, więc pozostałą trójkę zaprosił na wielką uroczystą kolację. Wszyscy pili alkohol podczas posiłku i rozmowa stała się dość hałaśliwa. Z jakiegoś powodu zaczęli mówić o legendarnym nawiedzonym opuszczonym budynku na kampusie.

Według legend 10 lat temu zmarła tam popularna studentka. Jej ciało zostało pocięte na kawałki i ukryte w fortepianie. Odtąd w najcichszych godzinach nocy w budynku zawsze można było usłyszeć mrożącą krew w żyłach muzykę fortepianową.

Słuchając uważnie, ci, którzy znali muzykę klasyczną, zdali sobie sprawę, że to Moonlight Sonata Beethovena  - sonata fortepianowa, którą popularna dziewczyna uwielbiała grać najbardziej!

Kiedyś był ochroniarz, który wszedł do budynku z latarką, aby zbadać źródło muzyki fortepianowej. Ale kilka minut później jego przeszywający krzyk rozległ się przez prawie połowę kampusu, a potem stracił rozum i mruczał tylko słowa: „Duch gra na pianinie, duch gra na pianinie”.

Wkrótce uniwersytet znalazł przypadkową wymówkę, aby zamknąć i opuścić budynek, chociaż było tajemnicą poliszynela, że ​​faktycznie został opuszczony, ponieważ był nawiedzony.

Jak głosi powszechne powiedzenie, mężczyźni nabiorą odwagi z winem w brzuchach. Kiedy wczoraj wieczorem Zhang Kai i Deng Chao upili się, nagle założyli się między sobą, że dopóki Deng Chao odważy się udać do legendarnego, nawiedzonego opuszczonego budynku, Zhang Kai da mu pięć tysięcy juanów.

I tak cała czwórka weszła razem do starego budynku. Znaleźli nawet dokładnie ten fortepian, który podobno miał ukryte fragmenty ciała zmarłej dziewczyny w pokoju muzycznym. Deng Chao z dumą zażądał od Zhang Kai pieniędzy, które obiecał, ale Zhang Kai odmówił, mówiąc, że liczy się to tylko wtedy, gdy Deng Chao spędził tam jedną całą noc.

Deng Chao zawsze był porywczym i upartym facetem, więc zgodził się na warunki Zhang Kai, mimo protestów dziewcząt. Nic, co powiedziały dziewczyny, nie mogło zmienić jego zdania, więc ostatecznie musiały zostawić go tam samego.

Ale w chwili, gdy wyszli z pokoju muzycznego, zaczęła grać ta przerażająca muzyka - to rzeczywiście Moonlight Sonata! Pobiegli prosto z powrotem do pokoju muzycznego i zobaczyli ducha długowłosej kobiety siedzącej na ławce pianina i grającej na pianinie, podczas gdy Deng Chao stał tuż obok fortepianu z pustym wyrazem twarzy. Zhang Kai próbował rzucić się do Deng Chao, aby mu pomóc, ale nie udało mu się dotrzeć do przyjaciela, ponieważ coś przecięło mu ramiona!

Okazało się, że pomieszczenie było wypełnione niezliczonymi drutami fortepianowymi, tańczącymi w bladym świetle księżyca, jakby były to pasma włosów ducha!

Gdy zagrana została ostatnia nuta sonaty, ciało Deng Chao nagle zadrżało, po czym głowa spadła mu z szyi i potoczyła się po podłodze. Cała trójka była tak zszokowana i przestraszona, że ​​prawie wyleciała z budynku!

Obie dziewczyny były tak przerażone, tym co zobaczyły, że wróciły prosto do swojego pokoju i przez całą noc skuliły się razem pod kocem. Aż do dzisiejszego ranka, kiedy mieli złożyć policyjny raport o zdarzeniu, dowiedzieli się, że na kampusie znaleziono ciało.

Początkowo zakładali, że to ciało Deng Chao, ale ku ich przerażeniu to Zhang Kai został znaleziony martwy wiszący na drzewie!

Fangfang była tak poruszona tym odkryciem, że prawie upadła, ale kiedy zobaczyła, jak odkryłem odciski dłoni, które wydawały się należeć do kobiety na ciele Zhang Kai, nabrała przekonania, że ​​to ten duch zmusił Zhang Kai do popełnienia samobójstwa. . Słyszała kiedyś od swojego seniora, że ​​każdy, kto przeszkadza duchowi w wykonaniu Moonlight Sonata, obudzi jej gniew i zawsze doprowadzi do przerażającego końca!

Fangfang zatrzymał się na kilka sekund, po czym kontynuował: „Najpierw był to Deng Chao, a potem Zhang Kai poszedł za nim do grobu. Następnie jestem pewien, że przyjdzie też po mnie i Tiantian! Nie ma ucieczki! Nie ma ucieczki… ”A potem znowu płakała, podczas gdy Tiantian poklepał ją po plecach i pocieszał.

Wszyscy byliśmy w szoku i oniemiali. Ten prosty przypadek samobójstwa okazał się tak tajemniczym i złożonym przypadkiem z tak wstrząsającą historią w tle.

" Czy na pewno widziałeś, jak duch na własne oczy odcina głowę twojemu przyjacielowi" - zapytał Huang Xiaotao.

"Tak!" odpowiedziała Fangfang, stanowczo kiwając głową.

„Myślisz, że ciało Deng Chao wciąż jest w tym opuszczonym budynku?”

„Tak, nadal powinno tam być!”

„Song Yang”, powiedział Huang Xiaotao, zwracając się nagle do mnie, „poszukajmy tego miejsca”.

"Czy ja też mogę iść?" - zapytał Dali.

"Kim jesteś?" - zapytał bez ogródek Huang Xiaotao.

„M-Nazywam się Wang Dali. Um… Jestem Song Yang… ”

"Asystent!" Skończyłem zdanie, szturchając go łokciem.

"Tak to prawda!" powiedział Dali. „Jestem jego asystentem! Nigdzie nie idzie beze mnie! Nie mogę opuścić jego wzroku na sekundę, tak bardzo mnie potrzebuje! ”

Nie mogłem uwierzyć, jak w naturalny sposób kłamstwa samouwielbiające przyszły do ​​mojego przyjaciela idioty. W tajemnicy miałem nadzieję, że Huang Xiaotao nie wziął na słowo Dalego w niewłaściwy sposób i pomyśli, że jesteśmy parą gejów.

„Och, okej” - powiedział Huang Xiaotao - „W takim razie też możesz przyjść. Ale oboje musicie pamiętać, że chcąc pracować nad tą sprawą, zawsze musicie przestrzegać moich zasad! ”

"Okej" powiedziałem, kiwając głową. "Jakie są zasady?"

„Trzy zasady” - zaczął Huang Xiaotao. „Po pierwsze, zanim sprawa zostanie rozwiązana, nie możesz nikomu mówić, że nad nią pracujesz. Po drugie, nie możesz nikomu ujawniać żadnych informacji o naszych postępach, nawet innemu policjantowi. I wreszcie, nie możesz ukrywać przede mną żadnych informacji ani wskazówek dotyczących tej sprawy! Zrozumiany?"

"Tak jest!" - odpowiedział idiota Wang Dali, naśladując funkcjonariuszy policji w dramatach policyjnych w Hongkongu.

Początkowo miałam wrażenie, że ta kobieta jest raczej apodyktyczna. Ale kiedy zastanawiałem się nad tym z jej perspektywy, takie postępowanie miało sens. W końcu oboje byliśmy cywilami, którzy nagle wdarli się w sprawę, a ona była odpowiedzialną za tę sprawę. Gdyby pojawiły się jakieś problemy, musiałaby wziąć na siebie całą winę.

W każdym razie możliwość wzięcia udziału w śledztwie podnieciła mnie bez końca. Chociaż miałem solidną wiedzę teoretyczną zarówno dzięki szkoleniom dziadka, jak i własnej lekturom, nigdy nie miałem okazji ich ćwiczyć, więc nie miałem zamiaru zmarnować tej szansy.

Huang Xiaotao zwołała szybkie spotkanie z kilkoma policjantami, a następnie odebrała oficjalne oświadczenia od dwóch dziewcząt. W międzyczasie postanowiłem jeszcze raz przyjrzeć się zwłokom.

Z drugiej strony Dali nie znał tam nikogo innego, więc podążał każdym moim krokiem jak lojalny psi towarzysz.

Nigdy nie widziałem, aby Dali przestał mówić na dłużej niż kilka sekund, kiedy nie śpi, więc nawet gdy byłem zajęty pracą, delikatnie stukając w żebra zmarłego, jednocześnie przykładając ucho do klatki piersiowej zmarłego i próbując słuchać przez torbę na zwłoki , gadał tuż obok mnie. Czy pomyślałem, że powinniśmy uzyskać pomoc od innego przyjaciela? Czy dostalibyśmy darmowy lunch od policji teraz, kiedy z nimi pracujemy? I oczywiście, czy Huang Xiaotao był singlem? Zaskoczyło mnie, jak dużo potrafił mówić, nie mówiąc nic istotnego.

Spojrzałam na niego i zacisnęłam palce na ustach, dając mu znak, żeby się zamknął. Na szczęście otrzymał wiadomość i współpracował.

Stukałem palcami w martwe ciało i wsłuchiwałem w dźwięk wydobywający się z brzucha. Następnie odwróciłem ciało i powtórzyłem ten proces, tym razem stukając w kręgosłup.

" C-czego szukasz, stary?" zapytał nerwowo Dali. „Jego bicie serca?”

„Właśnie usłyszałem, jak mówił:„ Pomóż mi pomścić moją śmierć… ”Chcesz usłyszeć?

„Nie, nie, nie, nie, nieważne!” - powiedział Dali, gorączkowo machając rękami. „Zostawię to tobie!”

To, co właściwie robiłem, to tajna technika rodziny Song, której nauczyłem się z książki Chronicles of Grand Magistrates. Nazywało się to „echolokacją narządów” i polegało na stukaniu w żebra i kręgosłup zmarłego oraz słuchaniu echa wydobywającego się z brzucha. Podobnie jak echolokacja stosowana przez nietoperze, ten odbijający się dźwięk wytwarzany w brzuchu dostarczałby bezcennych informacji o stanie i położeniu narządów wewnętrznych w ciele zmarłego, co było nieskończenie pomocne przy rozwiązywaniu sprawy.

Sądząc po wytwarzanym dźwięku, śmierć nastąpiła około siedmiu do ośmiu godzin temu; pojawiły się oznaki skurczu w płucach i łzy w nerwach rdzeniowych. Przyczyną śmierci było uduszenie. Wiedziałem to wszystko oczywiście, chciałem to jeszcze raz zweryfikować. Dziadek zawsze podkreślał wagę widzenia wszystkiego na własne oczy i słyszenia wszystkiego na własne uszy, zanim dojdzie do wniosku. Tylko wtedy mogłem zostać dobrym tradycyjnym koronerem.

Kiedy już to zrobiłem, otworzyłem worek na zwłoki i zbadałem prawą rękę zmarłego. Zauważyłem wcześniej, że na grzbiecie prawej dłoni zmarłego była lekko rozcięta rana. Na rozcięciu był nawet ślad kleju, prawdopodobnie pozostawiony przez opatrunek. Najprawdopodobniej ta opaska została usunięta przez dr Qina.

Gdy pierwszy raz go zobaczyłem, nie obserwowałem go zbyt dokładnie. Ale teraz, gdy ponownie to zbadałem, zdałem sobie sprawę, że skaleczenie zostało spowodowane ostrym przedmiotem. Czy to naprawdę mógła być struna fortepianowq, o której rozmawiały obie dziewczyny?

Położyłem dłoń tuż przed oczami. Następnie zamknąłem oczy na kilka sekund, a następnie ponownie je otworzyłem, tym razem dostosowując się do Cave vision, aby zbadać cięcie tak dokładnie, jak to możliwe.

Zapomniałem, że Dali był tuż obok mnie i widziałem cały proces, a on był tak zaskoczony, że upadł na tyłek.

"Koleś!" wykrzyknął. „Co jest nie tak z twoimi oczami? Chyba zobaczyłem błysk czerwonego światła w twoich oczach! Jesteś zmęczony? Powinienem iść po krople do oczu?"

" Odejdź" powiedziałem, chichocząc. "Przestań mnie niepokoić."

Następnie przyjrzałem się ręce jeszcze dokładniej i wszystko na grzbiecie dłoni zmarłego szybko się powiększyło do takiego stopnia, że ​​mogłem wyraźnie zobaczyć każdy z jego porów i szczegóły rozcięcia niewielkiej rany. Zobaczyłem wtedy, że nacięcie było wypełnione drobnymi cząstkami, które przy bliższym przyjrzeniu się wyglądały na rdzawoczerwone.

Teraz było jasne, że to, co spowodowało ranę, było prawdopodobnie wykonane z metalu; a jeśli rzeczywiście był spowodowany przez strunę fortepianową, to miało sens, że zostawiał cząsteczki rdzy na ranie.

Ale zdziwiła mnie głębokość rany. Z jednej strony była głęboka, a z drugiej płytka. Sądząc po położeniu rany na dłoni i kierunku, różnicy głębokości, wyglądało na to, że zmarły się skaleczył!

...

*stwierdzam, że od teraz zamiast wizja jaskiniowa będę pisać Cave vision (czyli tego angielska wersję) bo według mnie lepiej brzmi, proszę wyraź swoje zdanie w komemtarzu