Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Rozdział 37 - Rzadka Choroba Genetyczna

Następnego ranka obudził mnie dzwonek budzika, ale wstawanie z łóżka okazało się wrzodem na dupie. Ubrałem się i krzyknąłem na Dalego, żeby się obudził, ale on przykrył głowę poduszką i stanowczo odmówił wstawania.

"Nie możesz po prostu pozwolić mi spać trochę dłużej, stary?" Żalił się. „Dlaczego taki student jak ja miałby żyć jak licealista? Nie chcę iść na to spotkanie! ”

"zostań" powiedziałem. „Ale nie oczekuj udziału w premii!”

Dali nagle usiadł na swoim łóżku, „Hej, chwileczkę!”

Wkrótce się ubraliśmy i wezwaliśmy taksówkę przed główną bramą college'u.

" Oboje jesteście studentami, prawda?" zapytał taksówkarz. " Nie słyszałeś wczoraj wieczorem wiadomości o zmarłej prostytutce? Słyszałem, że umarła naprawdę okropną śmiercią! ”

"Skąd wiedziałeś?" Zapytał Dali.

„Haha, nie możesz pokonać nas taksówkarzy, jeśli chodzi o wiadomości”  powiedział. „Wczoraj wieczorem właściciel hotelu wziął taksówkę. Powiedział kierowcy, że hotel działa bez licencji, a teraz, kiedy to się stało, nie może nic zrobić, jak go zamknąć. Aha, i powiedział coś o studencie college'u zaproszonym przez policję do pomocy w tej sprawie. Powiedział, że dzieciak był fajny i przystojny, i że mógł szybko dostrzec szczegóły, których nikt inny nie mógł zobaczyć… ”

"Poważnie?" Zapytałem, udając zdziwienie.

„Czy policja nie może samodzielnie rozwiązać sprawy?”  zapytał Dali. „Dlaczego musieli zaprosić tego studenta?”

„Wygląda na to, że nie jest zwykłym dzieciakiem z college'u”  powiedział kierowca. " Czy w college'u nie było ostatnio morderstwa bez głowy? Słyszałem, że to ten dzieciak rozwiązał sprawę. Ach, pomyśleć, że mój syn, prawdopodobnie w tym samym wieku, spędza cały dzień grając w gry wideo! ”

„Panie, naprawdę jesteś na bieżąco ze swoimi wiadomościami!” Chwaliłem.

"Oczywiście!" powiedział jednostronnie. "Swoją drogą, co robisz tak wcześnie rano na komisariacie? Nie pomagasz policji w rozwiązaniu sprawy, prawda?"

"Nie" powiedziałem. „Przed chwilą mamy do załatwienia kilka spraw osobistych”.

„Hahaha, i pomyślałem, że może mi się poszczęściło i jeden z was okazał się tym dzieciakiem-detektywem!” powiedział. „Gdyby tak się stało, dałbym ci darmową przejażdżkę! Hahaha!"

Wkrótce dotarliśmy na komisariat i kiedy płaciliśmy za taksówkę, Huang Xiaotao wyszedł z parkingu i zobaczył nas. Powitała nas: „Hej, Song Yang! Dali! Jesteś na czas! Spotkanie odbywa się na trzecim piętrze! ”

Oczy kierowcy rozszerzyły się. Wskazał na mnie i powiedział: „Więc naprawdę jesteś dzieckiem-detektywem?”

" Tak" powiedziałem z uśmiechem.

" A tak przy okazji, czy nie powiedziałeś, że podwieziesz nas za darmo?"

"O czym rozmawiacie?" zapytała Huang Xiaotao.

Kiedy wróciliśmy do kabiny, zobaczyliśmy tylko kurz i spaliny samochodowe, ponieważ taksówkarz odjechał najszybciej, jak mógł. Dali próbował go gonić, ale było już za późno.

"Wróć!" krzyknął Dali. „Ty chciwy, nieuczciwy szumowinie!”

"Czy on cię oszukał czy coś?" zapytał Huang Xiaotao. „Mogę pomóc zadzwonić do wydziału ruchu i zaciągnąć go tutaj!”

"Nie, nie" powiedziałem. "To nic. Tylko żartowaliśmy ”.

"Czy jadłaś śniadanie?" zapytała.

"Nie!" Potrząsnąłem głową.

Huang Xiaotao wyjęła telefon i wybrała numer.

"Witaj? Tak, poproszę jeszcze dwa zestawy tego samego śniadania. Ten sam adres, tak, sala konferencyjna na trzecim piętrze."

„Xiaotao- jiejie !” Dali płakał pełen radości: „Czy kupujesz wszystkim śniadanie?”

Huang Xiaotao uśmiechnął się.

„Wczoraj wszyscy nie spaliście bardzo późno, a dziś musieliście przyjść tak wcześnie, więc aby odzyskać energię, potrzebujesz dobrego, obfitego śniadania. My, ludzie, mamy skłonność do nastrojów i irracjonalności, gdy nie śpimy i dobrze się odżywiamy. Nie mogę ci pomóc ze snem, więc przynajmniej mogę zrobić, żebyś dobrze się odżywiał! ”

"To mądre i doświadczone z twojej strony" powiedziałem.

„Nauczyłam się tego wszystkiego od mojego nauczyciela”  odpowiedziała.

Dotarliśmy do sali konferencyjnej na trzecim piętrze. Nie było jeszcze ósmej, ale była już grupa policjantów, którzy siedzieli wokół i rozmawiali ze sobą swobodnie. Moje wrażenie z wydziału kryminalnego polegało na tym, że policjanci poważnie omawiali sprawy. W rzeczywistości było inaczej. Funkcjonariusze policji też byli ludźmi i mieli do rozmowy i pogawędki przyziemne sprawy, takie jak ich dzieci lub nowe programy telewizyjne. Tylko Wang Yuanchao siedział sam w kącie z papierosem w ustach.

Dali szturchnął mnie łokciem i powiedział: „Wygląda na to, że nasz sierżant musztry nie pasuje zbytnio”.

„Może lubi siedzieć sam!” Powiedziałem.

Po chwili dotarło jedzenie. Przyszedł kurier, niosąc dwie wielkie torby pełne jedzenia. Huang Xiaotao oznajmił pokojowi, że każdy, kto jeszcze nie zjadł śniadania, może pójść po jedzenie. Atmosfera natychmiast się rozjaśniła. Niektórzy nawet wiwatowali.

Jedzenie było prawie luksusowe. Było mleko sojowe, smażone ciasto, placki z krewetkami, naklejki na garnki i wiele innych. Huang Xiaotao odchrząknęła i powiedziała: „Okej, teraz, gdy wszyscy są tutaj, podsumujmy wszystkie wskazówki, które mamy”.

Wyjęła tablicę pełną zdjęć i zapisała na niej wszystkie słowa kluczowe. Następnie wyjaśniła wszystko punkt po punkcie. Było to oczywiście wszystko, co już wiedziałem.

Gdy to zrobiono, zapytała: „Czy ktoś ma coś do dodania?”

„Sprawdziłem dowód osobisty sprzątacza” poinformował policjant  „i okazuje się, że to podróbka. Niektórzy przestępcy, którzy sfałszowali dowody osobiste w mieście Nanjiang, specjalizują się w tym. Tożsamości używane w sfałszowanych dokumentach tożsamości są zwykle pobierane od niewykształconych rolników z wiejskich wiosek i ten konkretny dowód nie jest inny ”.

„Zadzwoniłem do krewnych ofiary, Ma Lizhen”  powiedział inny oficer. „Przez wiele lat nie miała kontaktu z rodziną. Rodzina nie wiedziała nawet, co robi w Nanjiang City, a tym bardziej nie miała nic wspólnego z jej zniknięciem i śmiercią! ”

„Poszedłem dziś rano do Ministerstwa Komunikacji”, powiedział inny oficer, „i przeniosłem kamerę monitorującą na skrzyżowaniu z hotelem. Mężczyzna, który chronił podejrzanego o morderstwo, opuścił hotel 4 października o 8 rano, ale obraz był bardzo niewyraźny, a twarz zamazana ”.

Następnie Huang Xiaotao przydzielił nowe zadania, a zespół kryminalistyki przeanalizował nagranie ostatniej nocy, aby sprawdzić, czy mogą odkryć nowe wskazówki. Inni policjanci udali się do głównych szpitali, aby zbadać mężczyznę w średnim wieku, który przebył udar mózgu i znaleźć każdego, kto miał bliskie relacje z ofiarą Ma Lizhen.

Kiedy skończyła mówić, zwróciła się do mnie i powiedziała: „Song Yang, czy masz coś do powiedzenia?”

„Proponuję sprawdzić, czy w mieście Nanjiang są jacyś pacjenci z zewnętrznymi alergiami na białka”  powiedziałem. „To bardzo rzadka choroba genetyczna, która może być związana z mordercą”.

Wszyscy szeptali między sobą, słysząc, co powiedziałem.

„Alergia na białko zewnętrzne?”  zapytał Huang Xiaotao. „Co to za choroba? Nigdy wcześniej o tym nie słyszałem ”.

Wyjaśniłem, że osoby z tą chorobą nie są w stanie wchłonąć pewnych rodzajów białek i często cierpią na skrajne reakcje alergiczne. Bardziej powszechnym przykładem były alergie na orzeszki ziemne, w którym to przypadku jedzenie orzeszków ziemnych mogło nawet zagrażać życiu.

Spekulowałem, że morderca cierpiał na tę chorobę, że jego organizm odrzucił większość form białka w codziennym pożywieniu, z wyjątkiem krwi. Ciało również uległo pewnym zmianom z powodu długotrwałego niedoboru białka, takich jak strach przed słońcem, blada skóra i bezwłosość.

„Ale jeśli nie możesz jeść, to jak ta osoba przeżyje?" zapytał Huang Xiaotao.

„Przez ssanie krwi”. Powiedziałem otwarcie.

" Stary" szepnął Dali " nie spałeś ze mną ostatniej nocy? Kiedy znalazłeś te informacje? ”

„Co masz na myśli spać z tobą ?!” Krzyknąłem. „Nie mogłem zasnąć, ponieważ ciągle myślałem o tej sprawie zeszłej nocy, więc wstałem z łóżka i przeglądałem notatki z poprzednich lektur. Na szczęście coś się dowiedziałem, inaczej przez całą noc miałbym bezsenność ”.

„To ile godzin spałeś?” zapytał Dali.

„Nie więcej niż dwie godziny”. Szczerze mówiąc, byłem trochę śpiący, kiedy tam siedziałem. Moje powieki były ciężkie i nie mogłem się doczekać, aż spotkanie dobiegnie końca, wtedy mogłem znaleźć miejsce do położenia się i spania.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro